پلار په خواشينۍ وويل:
_ تا هېڅ هم نه دي زده کړي!
د ماشوم سر وځړېد.
پلار وويل:
_ څلور مياشتې يو عمر دی، خو ته لا په الفبا هم نه پوهېږې!
د جامو د ګنډلو د ماشين غږ ودرېد، ځوانه ښځه په خبرو کې ور ولوېده:
_ سړيه! تر اوسه خو لا په اول صنف کې دی، زده به يې کي.
د سړي تندی تريو شو، لاسي بکس يې ور واخېست ، له کوره ووت او دفتر ته لاړ.
ښځې ماشوم ته وکتل، ورو يې وويل:
_ ګوره زړګيه! ته بايد خپل درسونه ووايي، د پلار خبره دې درپه زړه که، ويل يې چې که په سبقونو کې تکړه وې، نو يو ښکلی کوچنی بايسکل درته اخلي.
ماشوم په حيرانۍ ورته کتل…
ښځې د ماشين لاستی تاو کړ، ورو يې وويل:
_ هله ګرانه! د مکتب وخت دې دی !
هلک بکسې ته لاس ور وغځاوه، بوټونه يې په پښو کړل، د باندې ووت.
هوا سړه وه، ماشوم د سړک پر غاړه ودرېد، موټر ګړندي روان ول، يو لاروی وردمخته شو، ماشوم يې تر لاس ونيو، د سړک تر بلې غاړې ورسره لاړ.
پاو وروسته ماشوم په ټولګي کې و، معلمې يې پر توره دړه د الفبا توري وليکل، په لوړ غږ يې وويل:
_خوب قندولکا! الفبا را سه سه بار در کتابچه هايتان بنويسيد!
ماشوم په حيرانۍ سره خپلې کتابچې ته کتل…
شېبه وروسته معلمي وپوښتل:
_قندولک! تو چرا نوشته نميکنى؟
ماشوم ورو وويل:
_ څه ؟
د معلمې شونډې وخوځېدې::
_ چه گفتي؟
هلک بيا خپله خبره تکرار کړه!
_ څه وکم!
معلمې تندی تريو کړ!
_ بچيم! مه پشتو ره نميفامم ! تو چه ميگى؟
ولاړه شوه ، د يوه بل ماشوم تر څنګ ودرېده، په خوشالۍ يې وويل:
_آفرين بچى لايق، چقه زود نوشته کدى!
د تختې پر سر پر يوه لوی کاغذ ليکل شوي وو :
(( په مورنۍ ژبه زده کړه د هر چا حق دی. ))
تر ډېرو اوږدو مقالو، تحقیقي او ایدیالی لیکنو دا لنډه کیسه ډېرمهم او له مفهومه ډک پیام لري.
که تاسی یی کیسه بولی زه یی واقیعت بولم ، د احمدشابابا مینه کی د موسی شفیق په نوم لیسه ده ، زما بچیان پکی درس لولی ، هغوی وای مونږ په پښتو ژبو صنف کی یو معلمه مو په پښتو نه پوهیږی هغه ځان سره معادل د دری ژبی کتاب راوړی چه زمونږ له کتاب سره یی صفحی سر نخوری او معلمه په دری درس راکوی او چه څوک نه پوهیږی هغه اضافه تهدیده وی چه ولی دری مو نده زده .
دایوتریخ اوتاریخی حقیقت دی چی زموږ دکوچنیوالی نیولي تر اوسه دچاارمان ونه ختي ،دولس کاله مکتب په دوران کئ هرڅه په پښتو یوازي مویومضمون دفارسي درلودچي معلم به ئی هم همیشه بدخویه اوغضب ناکه وواودامتحان په ورځ به ټولوشاګردانودمعلم صاحب تندي ته کتل اوچنداني به دچاپه ښونمروهم ارمان نه وي ختلی.دپوهنتون په دوران کي به هم لکه تش کالبوت په صنف کي په ناست ووپوښتنه به مودرلوده اما دپوښتني کولو جرت به مونه درلود زما په یاددي زموږدکندهاردمحصلینوڅخه یوولاړسو اوداستادڅخه ئی پوښتنه وکړه هغه اوستادچي بیا دجمهوریت په وخت کي دشمالي ولایاتودیوه ولایت سناتور هم ووپه ډیرحقارت ورته وویل تو[چی میګی ماخوسوالت را نه فهمیدم] زما پیاددي دپوهنتون دوران تیرسو مګرزماهغه همصنفي بیا دپوښتني کوشش ونکړ.دانولانده معلومه چي کله اوڅرنګه به ودي ستونځي ته یوعملي اومعقوله لاره پیاسي .دهغي ورځي دراتلوپه هیله. عبدالله [اخمدزی]