د تور لحده نه یرېږم

شاعر: سهيل خټک

چي ما تا سره لیدلي
ماته یاد دي تاته ، نه
چي دي زه سوی سکاره کړم
ته تازه ګلاب سوې
او غاوره په شباب سوې
ما هم دا غوښتل شیریني!
تا هم دا غوښتل شیریني!
خو اوس دا ناانصافي ده
چي خپل حسن خو در یاد دی
زما سوی مخ دي هېر کړو
خپل مین دي په پردو خلګو کي شمېر کړو
خپل مین ته تا څه ورکړل
څه به ورکړې
چي ته، ته یې
او زه، زه یم
زه سکاره یم
ته تازه لکه ګلاب یې
خو ستا مینه
چي زما په زړه کي اوسي
زه بلد د ناکړدو کړم
زه خبر یې له سختو کړم
دا ژوندون هم سوی تېر سو
د هجران په لمبو سوی
خو ستا میني ته دعا کړم
چي یې دومره سختۍ راکړې
پروا نسته که سوځیږم
اوس په راز د دې پوهیږم
د تور لحده نه یرېږم
ما د هجران بندي خانې لیدلي دینه

ژباړه: فاروق سرور

I’m not afraid of hell

When I saw you

I remember, you do not

You made me the ash

But you turned into a fresh rose

Felt arrogance on your youth

I desired for the same

You also o my love

But now it is unjust

You remember your beauty

Forgotten my burning face

Assumed your lover as a stranger

Given nothing to him

What would you offer?

You have your own temperament

And I have mine

I am the ash

You are a fresh rose

But your love

Breathing in my heart

Convicted me of no sin

Closed me with worse pain

Life lasted badly

Burned by the flames of separation

But I’ll pray for your love