از رسانه هاى امروزه اينطور بر مى آيد که درين اواخر ناشناس (محمد صادق فطرت) حافظه و شعور خويش را از دست داده و يک سلسله تهمت هاى بى اساس، نا مشروع و بى وجدانانه خود را بر اشخاص گذشته و علماى کشور وارد نموده است. درين جمله يکى از برجسته ترين محقق و زبانشناس افغانستان، يعنى علامه عبدالحى حبيبى، را در مصاحبه هاى خويش در يو تيوب مورد انتقاد قرار داده است. ناشناس ادعا دارد که حبيبى”هم راز و هم دم“ او بوده و به او راز دل کرده که پټه خزانه را جعل کارى نموده. اين ادعا کاملا جعلى بوده است. اينگونه تهمت ها را تنها کسى ميکند که عقل خود را از دست داده باشد.

اين ادعاهاى بى مفهوم وى به انحطاط تجريدى وى در عالم موسيقى رابطه خواهد داشت. او محبوبيت خويش را باخته و در تلاش است که چطور جلوس و شهکارى ديرينه اواز خوانى خويش را دوباره رونق دهد و براى بدست اوردن اين پديده به ريا کارى و دروغ گويى مبتلا شده است. غرور او به اندازۀ عوج نموده که وى عقل و منطق خويش را از دست داده و در عالم جفنگ گويى زندگى ميکند.

بيائيد بنگريم که ناشناش کيست؟ او کسى است که در دهه ١٩٦٠ در کابل خانه به خانه ميگشت و کتابهاى مارکسيستى را که از اتحاد شورى با خود مي آورد هديه ميکرد. آيا اين کتب را موسسه جاسوسى KGB برايش مي داد؟ وى کسى است که به سليمان لايق عذر نمود تا افتخار خواندن “اې د آزادۍ خاورې“ را به وى بخشند در حاليکه مردم عزيز افغانستان در خون مي تپيدند و هزاران نفر بيگناه در محبس پل څرخى نابود گرديدند. اين حرکت مردود و سياه وى در تاريخ افغانستان تا ابد ميماند.

چون ناشناس محبوبيت و شهرت مفرط آواز خوانى را از دست داده و از تخت ظفر موسيقى افتاده ديگر کارى ندارد بجز ازينکه بر اشخاص بزرگوار و مرحوم کشور بيشرمانه تاخت و تاز نمايد. اينکار شايسته يک فرد عاقل نيست. برعلاوه ادعاهاى بى بنياد وى کاملاً بى اساس و نامطلوب ميباشد.

خوشحال خان خټک ميگويد:

که په مکر څوک خپل ځان پکي طبيب کا

څوک به نه وى چي ښکاره د ده تکذيب کا