موږ اړ یوو چې خپل کمکیان او ماشومان وڅارو، همدا ماشوم که نن کم عمره او ماشوم دی، خو د سبا ورځې زلمی دی، ځوان دی او مشر دی. که نن ماشوم دی، خو سبا نه دی، عمر یې ډېرېږي، په مرور د وخت یې عقل خپله سر ته راځي، د خپلې کورنۍ، مشرانو او په ځانګړي ډول د کور د چارسبنال له لوري د ماشومتوب د وخت سره سم لګېدلي بندېزونه ورته په حقه ثابتېږي، نن اړ دی، څو په خپله پرې د قناعت ژبه وښوروي. له همدې کبله د انسان د حق او باطل د پېژندنې غښتلې قوه لري. سم او ښه ته له سمې زاویې کتلی شي او باطل ته له باطل. تفصیل