د کوم ټکسی موټر د خاوند سره می د کار د پیل مخکی د هغه توضیحات او تشریحات واورېدل.موټر ئې هم زوړ او هم خیرن ؤ. تر تشریحاتو وروسته ئې را ته په ډیر صمیمیت وویل که ” کومه پوښتنه ولرې نو کولای سې مطرح ئې کړې “.
ما ور ته وویل چی نوری پوښتنی خو نلرم فقط دا یوه پوښتنه لرم؛
” که زما سره یو مسافر له فلانی ځای څخه فلانی ځای ته ولاړ سی نو دا ( مثلاً ) ۱۸ ډالره هغه باید راکړی او که ئې زه باید ورکړم؟ “.
په تعجب ئې را نه وپوښتل:
” ولی ئې ته باید ورکړې؟ ”
ور ته می وویل:
” پدې زاړه او خیرن موټر کی چی هر څوک د کېناستو شوق ولری نو د ۱۸ ډالرو د جائزې وړ دئ ” .
نو
خبره می دا ده چی:
هغه څوک خپله د ( اخلاقی اوچتو !!!! خصائلو له امله ) د جائزې وړ دئ کوم چی ( مثلاً ) خپل اخښی ئې په کوټه کی تر بړستنی لاندی پټ کړی وی او کلیوالو ته ئې د موندلو د زیری لپاره جائزه ټاکلې وی.
البته
هغه کلیوال هم د ګوتو وړ دی کوم چی څو ځلی ئې دداسی لوبو ننداره کړې وی خو بیا هم د جائزې شوق پر سر اخیستی او د خلګو د اخښی د موندلو په سناریو باور لری.