پداسی حال کی چه د ښاغلی جهانی ټولو اشعاروته په پښتنی سینګارکی داوربل دټیک په سترګه ګورم خودموږک او چونګښی په شعرکی دا تبصره کول غواړم چه دا دواړه په اصل کی کومه دښمنی نلری بلکه یو د وچی اوبل د اوبو حیوان دی نه ېی د ښکارخواړه یودی نه قام ټبرنه ېی ګټی سره ورته دی فلهذا ولی ښاغلی جهانی دچل اودښمنی دپاره دا ډول تشبیه کړیده؟

په ډیر درناوی
محمد داود – کابل

په دیر ادب سره جهانی صاحب پدی شعر کی خو ما چلول ونه لید توله ناپوهی وه نو کنده ایستل یی په کوم حای کی دی.

پر ماګرانه ! دا چي زما لیکلي منظومي کیسې لولې زما لباره د ویاړ ځای دی او دا چي دونه په غور یې لولې چي لا انتقاد هم کوې خو دا خو بیخي لو خبره ده. ګرانه وروره د خیواناتو په باب لیکل سویو او یا ویل سویو فوکلوري کیسو کي حیوانان معمولا مهم نه وي بلکه د کیسې پیغام مهم وي. که تاسي د کلیله او دمنه کتاب، چی د نړۍ د زرهاوو فوکلور
ی کیسو اساس دی ، لوستی وي هلته به تاسي متوجه سی چي ټولي کیسې د ناممکناتو یوه مجموعه ده. د اروپا، امریکا، افریقا او اسیاپه لس زرهاوو فوکلوري په دغه شکل ترتیب سوي دي او مطلب یې یوازي پیغام رسول وي. ستاسي په عقیده کوم بل هوښیار حیوان به د موږک د حرکاتو څخه دانتیجه اخیستې وای چي هغه د سیال په سترګه نه ورته ګوري. او دی باید له هغه نه د د دې سپکاوي په بلدل کي د کسات اخیستلو په فکر کي سي. او بیا داسي دسیسه جوړه کړي چي د هغه پښه په خپلي پښې پوري وتړي. دغه راز په زرګونو کیسې د نړۍ د ځناورو په کیسو کي لیدلای سی. په عصري ادبیاتو کي د جورج اورویل د ځناورو فارم کتاب وګوری. هغه دسیسې او حتی لیکني چي خوګان یې کوي د ځناورو لپاره ممکني دي؟ کیسې په تیره بیا د حیوانانو کیسې یوازي د پند او عبرت لپاره لیکلي کیږي او په دغه ټاکلې کیسه کي ټول مطلب دا دی چی څوک بل ته کوهی کیني پخپله پکښي لویږي او کوږ بار تر مزله نه رسیږي. نور دي ګران وخت نه ضایع کوم. ستا له مهربانۍ څخه ډکي توجه ته ، او دا چي زا کیسه اي نظمونه لولې، او په غور یې لولې یو عالم مننه. ستاسي ورور جهاني کیسې پ

Jahani saib hamisha dey da zra tarona klaas kari. No da sta kisa me che walwastala mata pakistani syyasat da Afghanistan pa barake ra poyyad sho , no wos wino che pa pakistan ke sa hal da …manana

ډیره په زړه پوری ده ، جهانی صیب دی خدای زمونږ له سره نه کموی زه یی له کوچنیوالی د شعرونو لیواله یم .

په ډیره پښتنه مینه

محترم جهاني صیب ته په احترام
د موږک اوچونګښې د کیسې اصلی پیغامونه دادي
لومړی- خو باید همنوعه،همغاړې، همجنس او سیالان په خپلو کې دوستي سره ټنګه کړي.
دوهم – له بې ضررو سره دوستي وشي. ځکه چې د ضررناکو د کړو وړو له کبله بې ضررو ته زیان اوښتی شي. ځکه چې د ضررناکو دښمنان زیات وي. په دې کیسه کې موږک د ضرر د سیمبول او چونګښه د بې ضررې دسیمبول په توګه ګڼلای شو. دا چې چونګښې له ضررناک موجود سره دوستي کوله ځکه هم په ناوړه برخلیک اخته شوه.
دریم ـ د کیسې اصلې پیغام دادی چې د دوستانو په انتخاب کې باید دقت وکړې. چې چونګښې دا دقت نه و کړی.نو ویلای شو چې دلته دا متل وکارو
چې د وچو له کبله لامده هم سوزي.