پنجشنبه, دسمبر 12, 2024
Homeادبلنډه کیسهدعا/ اجمل پسرلی

دعا/ اجمل پسرلی

د کافی په پیاله کې یې کاچوغه ورو ورو وهله. ما د رستورانت له کړکۍ دباندې باران ته سترګې واړولې.

دې لا کاچوغه خوځوله. ورته ومې ویل:

-په څه چرت کې یې؟

-ډیره خرابه ورځ ده

– څه شوي؟

د اورسۍ خواته یې لاس ونیو. که ما د دې پیاله نه وای نیولې کافي به یې اوښتې وه. دې وویل:

-باران باران باران، پرون هم باران

-همدې ته دې زړه په تنګ دی؟

د کافي ځګ یې په کاچوغه پورته کړ:

-خود نور به نو څه کیدل نن چې له خوبه راپاڅیدم ټکه ټکه ټکه اوف مې کړل خدای هم زموږ غږ نه اوري

-چې لمر وي نو څه به وشي؟

-سهار چې لمر وي زه بالکون ته وځمه بیا ټوله ورځ راباندې ښه تیریږي

زما تر سترګو د نن سهار خبر تیر شو چې په کابل کې د وچکالۍ له امله د مځکې لاندې اوبه درې متره ټیټې شوې دي…..

دې مې لاس وخوځاوه، په خندا یې وویل:

-کافي دې سړه شوه

پیاله مې راپورته کړه، دې چترۍ پر سر پرانیسته، ووته. ما د کافي شاپ پر شیشې د باران  څاڅکو ته کتل چې شیوه کیږي. موبایل مې ورته ونیو، عکس مې واخیست. د کابل له یوه عکس سره مې یوځای کړ، فوټو شاپ عکس مې  فیسبوک ته پورته کړ.

باران لا وریده. کافي یخه پخه شوې وه، د څښلو نه وه په رکابۍ کې د پیالې د ایښودلو له ټک سره د موبایل تړنګ شو. د خپاره کړي عکس لاندې یوه لیکلي و شکر چې دعا مو قبوله شوه چې په کابل کې باران اوري.

پراګ

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisment -

ادب