له يوۀ تر بل ناورينه
ته دوعاوې کوه سپينه
يا مرمۍ د ښېرو وله
يا ژړا پر خپله مړينه
له چا مه پوښته چې ولې
تل تويېږي زما وينه
**
څه چې کېږي ورته ګوره
څه چې غواړي مه يې ژغوره
که شعور درڅخه اخلي
په يوه روپۍ يې پلوره
خراب نه کړې خپل خوبونه
بلا مه شړه له کوره
**
دا د مرګ توره سيلۍ ده
را الوتې پخوانۍ ده
ګرځوه د خداى په روى يې
تر وس تېره دا غدۍ ده
ستا لښکر د سړو ساوو
هلته لوبه خونړۍ ده
**
له يوۀ تر بل ناتاره
پر پاتاوو ګرځه ياره
ډکوه کسي له اوښکو
څڅوه يې په وار واره
کفنونه تيار کښېږده
بيا- بيا مه ځه تر بازاره
**
دا آفت خو د اسمان دى
نه د مځکې د انسان دى
چې يې ونيسې تر غاړه
له تا لرې يې ګرېوان دى
دوښمني ورسره مه کړه
دا له وينو ډک توپان دى
**
له يوۀ تر بله جنګه
تش تسبيح وايه ملنګه
ته ساتلاى شې ورېنداره
تا دي خداى نه کړي بې ننګه
په ازاد وطن کې اوسې
شمله ښه وساته دنګه
***
٠٢ سپتمبر ٢٠١٦م کال
کوټه