پنجشنبه, مارچ 28, 2024
Homeادبشعربېړۍ/ اسمعيل لاروی

بېړۍ/ اسمعيل لاروی

محمديار ـ يار ته!

بحر د خولو، اوښکو او وينو د ملت روان

هر لوری ګردابلېونی، هر لوری وحشت روان

غم توپاني شوی دی او درد په ټول طاقت روان

چېرته د ملت قامت؟! ته وګوره قيامت روان

***

بحر د خولو، اوښکو او وينو کې ملت روان

چېرته تقدس غرق شو او چېرته دی عظمت روان؟!

وايي يو څوک غرق دې شي، دا کفر سلامت روان

دا اولاد د کفر پرېږده؛ وي په ندامت روان

***

پېر دی که ملا دی د بېړۍ څنډې يې ماتې دي

دوی وايي د بل جهان زر حورې موږ ته ناستې دي

های، های د ژونديو د نړۍ څنډې يې ماتې دي

دوی وايي، دوزخ ته ځئ، زموږ جنت ته ځغاستې دي

***

خان دی که وزير دی د ساحل په څنډه ساز ته ناست

ډوب په عيش و نوش کې د مستيوو انداز ته ناست

حورې د دنيا ترې تاو، ابليس ته، ناز و نياز ته ناست

هره شېبه عشق، هره شېبه و بل اغاز ته ناست

***

ګڼ ځېټور ناست د بحر غاړې ته مزې کوي

ګل، ګل جينکيو او شرابو ته ټپې کوي

وېښ په خمارونو پر ګلپاڼو باندې شپې کوي

غم د ډوبېدونکې بېړۍ هم لکه کيسې کوي

***

ګوره د بېړۍ په ماته څنډه يو سړی ښکاري

چيغې د فلاح وهي، نيم ځانه، مېړنی ښکاري

وايي تسبيحات د حق، ملت ورته زړګی ښکاري

څوک ورته منصور وايي او چا ته لېونی ښکاري

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisment -

ادب