موږ په خپله ستونزې جوړوو، بیا د خپلې نهیلۍ پړه پر نورو اچوو او په دې ډول خپل ځان کمزوری کوو.
بې له خدايه هېڅوک، هېڅ ځای او هېڅ شی پر موږ واک نه لري، ځکه دا یوازې موږ یو چې داسې سوچ کوو.
که د دې پر ځای چې ووایو
«ټولو خلکو په ما پسې را خیستې ده.»
ووایو چې:
«هر څوک په هر وخت کې مرستندوی دی.»
خبره به حل او ستونزې به نه وي.
«ژوند ته دې شفا ورکړه، د لویس. آیل . هې لیکنه»
(( د صالح محمد صالح صاحب ژباړه ))