حیران یمه چې څنګه دلته لمر و او ته نه وې

د تل په شان شپه تیره وه سحر و او ته نه وې

دا خلک څوک خوشحاله څوک خواشیني له حالاتو

خبر نه و په ما باندې محشر و او ته نه وې

ما وې تا به هم پټه د پښتو له رواجو کړم

تاو کړی مې په ځان باندې څادر و او ته نه وې

پرون له دغو خلکو څخه ښه ډیر لیري ولاړم

یو زه م ومه ستا یاد و، بل غر و او ته نه وې

ته نه وې هیڅ، ته نه وې زه یوازې وم غمو ته

خو بیا مې هم په تا باندې نظر و او ته نه وې

پرون مو په وطن کې هیڅ چاودنه نه وه شوې

کلونه پس په موږ باندې اختر و او ته نه وې