یو ستوری ستورو وواژه یو لمر د سبا مات سو
د غرونو په لاسونو مي یو غر د سبا مات سو
منم چي سپین سبا دی شپه کوچۍ شوه چیرته لاړه
موسم د سبا راغی خو وزر د سبا مات سو
دا بیا مي د نشو په ګناه څه نیسې زاهده ؟
ساقي لاړه منصور شو او ساغر د سبا مات سو
دا شپې پرېږده اوږدې شي ان چي ستوري څانګي وکړي
کلاله! ستا په لاس کي چي هنر د سبا مات سو
موږ وړ د رڼا نه یو تښتېدلو وریځو راشی!
رهبر د سبا نشته دی ، لښکر د سبا مات سو