“بزګر ولې په پاخه سړک خفه و؟”

شاعر طاهر ځلاند

هغه کلی

چې دلمر د راختلو پر مهال به

ددې کلي هر منظر و د کتلو

شنه پټي، او په لښتيو کې رنې اوبه روانې

هغه کلی

چې د پیغلو او ځوانانو ارمانونه و فصلو پورې تړلي

يو وخت ژوند پکې خوشال و

خو له کله، چې دا تور سرک دې کلي ته جوړ شوی

ډير کورونه په عجبه پرېشانۍ کې مبتلا دي

یوه ورځې د (موسی ترکاڼ) بچی هم

په دې تور سرک د ښار په لورې لاړه

بیا رانغی

ویل کيږي هغه پوځ کې یو سرباز و

ددې کلي د (زړې ادې) لمسی هم

موده وشوه چې د ښار له مزدورۍ نه

په ستنه راغلی نه دی

داسې هر يو مازیګرکې

ډيرې سترګې ددې تور سړک په لورې غوړيدلي

داسې هر سکڼي ماښام کې

ډيرو سترګو نه خوبونه وي روان په دغه لارې

موده وشوه چې یو تور سړک دخلکو په خوبونو کوي لوبې

موده وشوه تللو خلکو

خوشالۍ را وړي نه دي

“Why the farmer was disturbed over the paved road”

By Tahir Zaland

The village

When the sun arises

Its each scene had been able to see

The greenery and then the water streams

The village

Which had the ambitious young hearts

With happy time

But when the road has been paved

Many families became upset

One day the son of Musa carpenter

Gone on this road to the city

But never returned

He was a soldier

The grandson of the old mama

Who was serving in the city

Also not returned

Every evening

A lot of eyes are on the way

Every night

Sleep runs from the eyes

Many days have passed

A paved way is playing in the dreams of people

Those who left the village

Do not bring any happiness to the village

Translated by Farooq Sarwar