نه جاپانیان او نه لوېدیځوال نابغه ګان دي او نه موږ پڅ ذهنه يو؛ زموږ او دوی تر منځ فرق دا دى، چې هغوی ناکام او کمزوری کس هڅوي، چې بیا پورته او بريالى شي، خو موږ بيا د بريالي کس پر وړاندې جنګېږو، ترڅو مات شي.
موږ د ماتې خوړلي کس لوېدل شرم، عیب او نیمګړنه ګڼو، خو هیڅکله مو د بیا ځلې پورته کېدو ذهنیت ورنکړ، چې دا نیمګړنه زموږ ټولنه له پخوا تر ننه لري. تفصیل