لیکوال: سیدحسین سعادت منټو

ژباړه: عبدالرحمن درمان

(لنډه کیسه)

خاوند: ما دا  ویلې چې ته اوري کنه

ښځه: اورم خو یی ، وایه

خاوند: یولوی عالم وویلې چې

ښځه: ها رښتیا ماته اوس را یاد شو ، دهوبې به ستا جامې کله راوړي چې اتویی کړم

خاوند: رابه یی وړی ، هغې ته به د ډیرو ورځو کار پروت وي ، ها رښتیا ما دا ویل چې یو لوی عالم ویلې

ښځه: زه سبا غواړم چې خپلو ملګرو سره یو جشن ونیسم ، که ته چیرته حلوا را نه وړي نو بلقیس به له تا نه خفه شي

خاوند: را وړم یی ، جشن خونن نه دی ، سبا ته یی راوړم ګرانې،  د چاندني چوک د دې ځاي څخه دومره نه دې لیری خا  ! ما دا ویلې چې یو لوی عالم ویلې

ښځه: پریږده مړه ، تا چې د چاندنې چوک نوم واخیستلو نو ما ته یو ضروري کار را په یاد شو ، زما بنین شلیدلې دی یو دانه راته هغه واخله ، نمبر خو یی درته معلوم دی کنه؟

خاوند: ماته مې دروازه هم  په یاد ده ، سبا نه بل سبا به یی درته راوړم ، او که ډیر ضرورو دې پکار وی نو د نوکر سره به یوځاي لاړشم او زه به یی درته راوړم ، ها ما څه  ویلې  ها ، یولوی عالم ویلې …..

ښځه: ته دا پریږده دا راته وایه چې زه ستا د نوکر دلاسه ډیره تنګه شوې یم اول نمبر دروغژن دي ، بد ژبی دی ، زما هیڅ خاطر نه کوي ، تاته ما مخکې نه هم ویلې وه چې د دې حساب پاک کړه ، صرف د دوه میاشتو معاش یی پاتې دی، دې ته رخصت ورکړه او  یو نوي نوکر پسې وګرځه

خاوند: څومره نوکران راغلل ټول یوشان دی ، زه تا پوهوم چې په نوکرانو کې هیڅ توپیر نشته ، خو خیر پریږده یی دا چې ته وایی نو سبا ته ورله حساب ختموم  او خپلو دوستانو ته وایم اویو نوې نوکر درته پیدا کوم ، خا ، ما دهغې عالم باره کې خبره کوله هغه وایی

ښځه: ته چپ شه ، دا د منی د ژړا غږ نه دی

خاوند: نا ، نه دې خیریت خو دي ؟

ښځه : دپرون راهیسې د دې د دشمنانو طبیعت خراب دی ، ته خو ټوله ورځ په دفتر کې یی او چې د دفتر نه راشی نو کلب ته ځي تا ته د دې خیریت څه

خاوند: دې ته اوس ګوره ، تاخو ګیلې بیا شروع کړی ؛ دا پریږده غوږ شه چې زه دې دیوې نا اشنا خبرې نه خبر کړم …….. یو لوی عالم ویلې

ښځه: لومړی زما دخبرې ځواب را کړه

خاوند: وایه

ښځه: نه ، بیا به تپوس کوي ، دا راته ووایه چې زما سالګره کله ده

خاوند: ماته یی نیټه معلوم ده او خپله وعده هم راته یاد ده ،  تاته به ستا دپیدایش

په ورځ سهار وخته ستا د خوښې جامې در ورسیږي ، اوس خوشاله شوی ، ها ما دا ویلې چې یولوی عالم ویلې ده

ښځه: هغه جامې راته راوړه کومې چې ما خوښې کړی . ښا اوس وایه چې هغې څه ویلې دي

خاوند: یولوی عالم ویلې چې دوه زره کاله ورسته به په نړۍ باندې ښځې حکومت کوي ، اوس زه دا فکر کوم چې دوه زره کاله ورسته ولی؟…………..