زما بلورين جام
له يوې،
کلکې،
زيږې،
بېرحمې،
تيږې نه و نښتې،
ټوټه ټوټه شو،
او سپينې وړې،
ټوټې يې،
د زيږې،
ځمکې پر مخ،
تاش په تاش شوې،
- o
ټوټه ټوټه شو،
زما،
بلورين جام.
***
زنداني ايمان
دلته،
– په موږ کې –
ايمانونه،
زنداني دي،
دلته،
– د اوږده سکوت په ځنځير –
ږغونه،
بندي دي،
دلته،
د وېرې جذام،
زموږ،
د هډوکو،
بند بند،
خوري،
- o
راشئ!
چې دا کلا،
ماته کړو،
دا سکوت،
ډېر ستونزمن دی.
***
سپينه خوله
کله چې،
چې د انار خوږې دانې يې،
په سپينه خوله کې،
ور اوبوم،
لاسونه مې،
د برګ،
زړه د سپېدار په څېر،
ر پېږي.
***
ستا سترګې
کله چې ستا سترګې،
زما سترګو ته،
څه وايي،
د هر توري ږغ،
ځانته عجيبه،
آرامتيا ښيي،
د هرې کليمې مانا،
او
پيغام مې،
په زړه کې اور،
په قلم کې شور اچوي.
ښه شو
چې رانه غلې
ښه شو چې رانه غلې !
ټوله شپه،
د راکټونو ډزې،
د ټوپکو آوازونه،
د کلي هوا بوی ناکه کړې وه،
له هرې خوا:
د زخميانو زګېروي،
د ماشومانو چغې،
له قيامت نه واټن،
يوازې يوه لوېشت کړې وه،
خو بيا هم زه،
سترګې په لار وم،
- o
د خپلې ناتمامې ټولګې،
شعرونه مې،
( هغه شعرونه چې ته،
او يوازې ته يې قهرمان يې)
يو په يو،
تاته ډالۍ کول.
***
ګل هم
اغزی ښکاريدی
ريښو ته يې،
باران نه ر سېدي،
د ويالې،
په غاړه هم نه و شين،
شاوخوا،
د دښت وچ اغزي،
پرې را چاپېر وو،
– ګل هم اغزی،
ښکاريدی –
- o
که اوبه،
ور رسېدلای،
که د ويالې،
په غاړه شين وای،
ګل به ګل وای،
سور ګل!
***