لیکوال: و. سوخوملینسکي
په یوه مرغه(چمن) کې تر ګڼې څېړۍ لاندې ډېر کلونه د یوې چینې څخه اوبه راوتلې. دې چينې خلکو ته اوبه ورکولې. تر څېړۍ لاندې د چينې څنګ ته لارویانو دمه کوله.
یوه ورځ یو هلک د څېړۍ څنګ ته راغی. د هلک خوښېدل چې خپل وخت خوشاله تېر کړي. هغه له ځان سره فکر وکړ: «که زه دا ډبره واخلم او په دې چینه کې یې واچوم نو څه به وشي؟ فکر کوم چې خوټېدل به یې نور هم تېز شي!» (تفصیل)