لیکوال: سراج احمد حبیبي

زموږ کلا ځکه هغه وخت په ټول کلي کې بې ساري کلا وه، چې د حزب اسلامي د پیسو پر مټ وهل شوې وه او ټولې پخڅې یې د حزب اسلامي پر کله فیل پخې شوې وې.

 کله فیل یو ډول لوی لوی موټرونه وو، چې نظامي وسلې به پکې لېږدېدلې؛ د مجاهدینو زیاتره تنظیمونو درلودل. دوی به یې خپله هم په باډیو کې سپرېدل. زه چې کله د مجاهدینو نوم واورم، همدغه لوی لوی کله فیل موټرونه مې ذهن ته راتداعي کېږي. کېدای شي د دې یو علت دا وي چې ما کومې د مجاهدینو ویډیوګانې لیدلې دي، په هغوی ټولو کې مې دوی په کله فیل موټرونو کې سپاره لیدلي دي.

زموږ کلا ته دا کله فیل او د اوبو راوړلو یو ټانکر د حزب اسلامي یوه قومندان چارګل خان راکړي وو. ده د دې سخاوت قول زموږ له پلار سره د بابوس په دښته کې کړی ؤ، هغه یې هم پر دې خاطر ورسره کړی ؤ، چې دوی ټول په دې وخت کې ډېر خوشحاله وو. ځکه د دوی مشر ګلبدین حکمتیار ته هم د مجاهدینو د وېش په نتیجه کې صدراعظمي رسېدلې وه.

 زموږ د پلار د وینا له مخې چې په هغه وخت کې زه له حکمتیار سره په څه خبره خوابدی وم، کله چې  موږه د بابوس په دښته کې ده ته د خوشحالۍ مراسم نیولي وو، نو په یوه لمانځه کې د امامت لپاره دی مخکې شو. ما هم اقامت ورپسې شروع کړ. ده چې کله ماته وکتل، نو په برېتو کې موسکی شو. کله یې چې تر لمانځه وروسته سلام وګرځاوه، یو چا غږ پرې وکړ، چې امیر صاحب! دا دوزخي خو هم راغلی دی، وایي چې کلا مې شروع کړې ده، مرسته راسره وکړئ! ده وایي د خپل واسکټ دواړې خواوې خلاصې ونیولې، چې زما سره خو یوه روپۍ هم نشته، خو تاسو ډېر ناځوانه یاست، چې له ده سره مرسته نه کوئ.

 په همدې وخت کې د حزب ځینو مشرانو زما له پلار سره د کلا په جوړولو کې د مرسته وعده کړې وه، چې دا کله فیل او ټانکر هم د همدې مرستو یوه برخه وه، خو هغه نورې مرستې یې ځینې بیا راورسېدې او ځینو مو تر ننه بیا ونه لیدې.

 د حکمتیار په برېتو کې د موسکی کېدو سره سړي ته زموږ د هېوادوالو هغه خبره ذهن ته ورځي، چې حکمتیار چاته په برېتو کې موسکی شي، نو په سبا یې د وژلو لپاره څوک ورلېږلي وي، د ده د دې برېتو د موسکی کېدو سره د سړي مرګ تړلی دی.

نه پوهېږم چې دا خبره به تر کومه حده سمه وي، خو زموږ پلار ته چې په دې ځای کې په برېتو کې موسکی شوی دی، موږه یې تر ننه پایلې ښې لیدلې دي او الله مو یې دې په راتلونکې کې هم له شر څخه وساتي.

د حزب د دې کله فیل او ټانکر خیر نه یوازې موږ ته رسېدو، بلکې زموږ د پلار د حاتم طايي توب له امله یې زموږ نورو ګاونډیانو ته هم خیر رسېده، هغوی به هم یوازې پر دې خبره چې زموږ پلار ته به یې میرزا میرزا وویل، ټوله ورځ دا ټانکر او کله فیل د خپلو کلاوو په جوړولو کې مصروف کړي وو.