سيدشاه سعود په خپلې سريزې كې ليكي يو چا ويلي چې كتابونه داسې دي لكه كورونه ، سړي په كې اوسيږي . حتمي ده چې داسې كورونو كې اوسيدل به د بېل خوند و رنګ څخه برخمن وي . زه خپله هم د غزلونو په كتابونو كې ځان ته كورونه ، كلي او ښارونه جوړوم . يو له هغو غزل ډكو كتابونو څخه د مصطفى سالك توري ستوري هم دى چې ما په كې ځانته كور جوړ كړ.
غزل مې د رندانه ذوق انتخاب دى او هره هغه لاره چې تر تغزليته رسيږي خوښيږي مي. توري ستوري زما د ذوق په معيار برابره ټولګه ده ، ما په همدې ټولګې كې ژوند وكړ او په سفر ور سره ووتلم . د شاعر يو تعريف او ځانګړنه دا وي چې د لاشعور په سيند كې ډوب شوي كيفيتونه، اهنګونه او تصويرونه پيدا او د تغزل په تار يې سره وپيي . د سالك دا ټولګه د همدې ځانګړنې در لودونكې هم ده.
دوستانو مخ ته مې درته وويل چې په دې غزل خونو كې مې ژوند كړى دى ، اوس دهغه ژوند يوه كيسه درته وړاندې كوم .
سالك صيب وايي :
زه د هغې نجلۍ لالى پاته يم
ملګرو ځكه خو زلمى پاته يم
دا شعر كه له يوې خوا د مينې په ارزښت خبرې راته كوي نو ماته يې د يوې تيرې كيسې ياد هم تازه كړ، زما پر خيالونو يې لاس را تير كړ او ويدې بلاوي يې په اصطلاح را ويښې كړې .
بيا يې را ياد كړ د ګلونو باران
بيا مې په مخ كې ستاسو بام راغى
د يادونو د راياديدو سره يې يو تصوير هم سترګو ته راوست ، زه هم پښه نيولى شوم ، يو كيفيت جوړ شو او ددې سره چې انتظار كوم چې نور به څه پيښيږي خو يوه شي ته هم انديښمن شوم هغه د شاعر حالت ته ، هو كه څوك بيا بام ته را ونه خيژي او يا هم ولاړه نه وي نو دا لاروى شاعر به څنګه پر يادونو لړلى له دې كوڅې تيريږي؟
د شاعر سره مې خواخوږي پيدا شوه او د ځان يو حالت هم راته ياد شو چې همداسې يو وخت تير شوى وم .
ستره شوه په كور يې كړه د ګور يې كړه
اوس به نو زموږ كلي ته نه راځي
تر اوسه د شاعر سره مې چې څومره خواخوږي پيدا شوې وه ، د هغې نجلۍ سره مې هم پيدا شوه . كلى جوړ شو ، د هغې د كلي څنګ ته زموږ كلى هم وي خو هغه نوره نه راځي . د سړي پر ځان زړه وسوزي خو پر هغې زيات ، ځكه كور او ګور او پيښور درې واړه يو دي .
ښه نو نوره دې غزل كې ياده نه كړم
داسې مه وايه په دې كې دې تاوان دى
دلته د پټې ليدنې يو تصوير او كيفيت دى ، مه مې يادوه چې خلك خبريږي او تاته تاوان جوړيږي .
ځكه دا خو د ځان غم كې نه ده داسې هم وايي
پر لاره ځم ټوله شرنګيږم
ستا د تهمت ځنځير په غاړه ګرځومه
سالك صيب وايي
څه دې په زړګي كې دي
سترګو دې رڼا وكړه
د يوې بلې كيسې شروع وشي او سړى تمه تمه شي چې بله خبره هم جوړه ده خو ويل کېږي نه .
سترګو مې ډيره نوراني كړې جينۍ
اوس به د خلكو درپسې شي سترګې
د سترګو پر سترګو څو شيبې پرلپسې خبرې نورې كيسې جوړې كړي .
ته لونګين په سينه وزنګوې
زما غزل ته يې اثر راشي
دلته د جينې حسن ته سړى څو شيبې تم شي چې هر نظر يې د نوي شعر د پيدا کېدو خيالونه خوروي .
د سپرلي باده خوشبويي يوازې ګل كې نه ده
ته د هغې د در و بامه بې خبره ښكارې
ددې صفتونو زور په دې ډير دى چې تر مخه مخامخ خبره وه او ننداره ولاړه وه خو اوس د يوې چا خبره کېږي چې دلته نشته او په تنهايۍ كې يې شاعر د ښايست صفتونه كوي . داسې هم وايي
د سرو شونډو تصور دې را سره دى
خزانونه ګرانې ځكه ګلورين دي
تر اوسه لا د جدايي فضا خوره وي خو دلته ماته شي او په ډير ماشومانه او معصومانه ډول ماته شي
بل څوك مې د زړه دروازه نه وهي
راغلې شكر خدايه خامخا ته يې
د يوه بل كيفت هوا دلته خوره شي چې سالك صيب ووايي :
زه ورته موسكى له ډيره سوزه شوم
ډيرې خوشالۍ نه ژړيده جانان
د ډيرو وختونو مسافره په خير راغلې ، د يوه او بل غاړې ته ولويږي او خپله تنهايي له زړه نه وباسي .
په دې وخت كې يې هيڅ شي ته فكر نه وي چې لږ وخت تير شي نو فكر يې شي
زما د خيال شاپيرۍ نوى ارايش كړى دى
لكه زما نوې غزله راته خوله راكوي
په ډيرو كتو يې زړه ته ويره دننه شي ، لاسونه ترې چاپير كړي چې نور څوك يې ونه ويني ، هسې نه چې په نظر يې كړي .
د نظر بازو ښكلا ستا ښكلا ته نه رسيږي
د وطن دښتې مې پريمانه سپيلني را كوي
سالك صيب همداسې د خپلې غزالي معشوقې سره په يوې لويې لارې كې روان شي او داسې چيغې وهي چې :
ماته سپيڅلتيا او تقدس لري
ما خو به تر خدايه رسوي مينه
ملګرو مياشت وړاندې سالك صيب د پسرلي صيب د غزل بڼ په مخكتنه كې وويل : وياړم چې د ده په زمانه كې شاعري كوم . لكه څنګه چې سالك صيب پسرلي صيب سره دعمر مناسبت او د غزل مناسبت لري ، داسې زه هم سالك صيب ته وايم : خوښ يم چې ستا په زمانه كې شاعري كوم.