سال 2020 با تمام فراز و نشیب ها؛ خونین ترین سال پر از حوادث برای افغان ها بود.
شیوع ویروس کرونا و جان باختن هزاران هموطنان مشمول چهره های مطرح سیاسی و اجتماعی عمده ترین عامل تشوشات روانی برای اکثر افغانها بود. شیوع این ویروس فاصله ها را میان افغان ها بیشتر ساخت و در بسا موارد موجب ایجاد حس تحقیر و تنفر میان مردم شد. مهر و محبت از کانون خانواده ها رخت بست و بی مهری نسبت به هر زمان دیگر میان افغان ها بیشتر شد.
هر روز با خبر های تلخ و منفی آغاز می شد؛ امری که ذهنیت ها را مغشوش می ساخت و اکثر افغانها با روحیه شکسته به کار هایشان بر می گشتند و برای زنده ماندن تلاش می نمودند. سعی حکومت برای مهار ویروس کرونا چون تلاش سایر جوامع جهان در مقابل این ویروس موفق نبود و هزاران تن در سراسر کشور از اثر ابتلا به این مرض مهلک به کام مرگ رفتند.
نشر اخبار روزانه در خصوص موارد ابتلای مردم به کرونا و تلفات ناشی از آن، تاثیرات سوء بر اذهان عامه گذاشت و آنها را بیش از پیش به کا رو زندگی نومید ساخت. ترس و وحشت همه جا را فرا گرفته بود و اکثر افغانها از بیم ابتلا به کرونا از شرکت در مراسم جنازه، فاتحه، مراسم خوشی و سایر مناسبت های رسمی و شخصی اباء ورزیدند.
در سطح جهان طی یک سال اخیر، 83 تن به این ویروس مصاب و 1 میلیون 818 هزار نفر جان باختند.
شیوع ویروس کرونا موجب کندی روند طرح و تطبیق پروژه های انکشافی حکومت شد و از این رهگذر ضربه شدیدی بر اقتصاد ملی و فردی وارد شد. اکثر افغان ها با ناگزیری و ناملایمت های روزگار دست و پنجه نرم کردند و با توسل به وسایل ممکن سعی برای زنده ماندن و کسب لقمه نانی برای امرار حیات خود و فامیل خویش نمودند.
عامل دومی که نومیدی افغانها را بیشتر ساخت؛ حملات خونین و استفاده از ماین های مقناطیسی و بمب های تعبیه شده در وسایط کارمندان دولتی و غیر دولتی بود. تشدید حملات هدفمند به گونه فردی و گروهی و تلفات ناشی از انفجار ها در شهر کابل و سایر شهر ها؛ ترس و وحشت را میان افغانها بیشتر ساخت. در این میان تعداد زیادی از جوانان اعم از ملکی و نظامی جان های شیرین خویش را از دست دادند و خانواده هایشان برای سالیان متمادی در گلیم غم نشستند.
در فرجامین روز های 2020، انفجار ناشی از ماین های مقناطیسی و قتل های زنجیره ای کارمندان دولتی و خبرنگاران در شهر های مختلف کشور میزان افسرده گی و تشوشات روانی افغانها را چند برابر ساخت و فضای بی اعتمادی و بی باوری میان مردم گسترش یافت.
از سوی دیگر در همین سال؛ افغانها شاهد ظهور بی پیشینه افراد بی بند و بار و اوباش در مناطق شهری بودند. افزایش جرایمی چون سرقت های مسلحانه، دزدی، قتل و اختطاف؛ حس آرامش را از قلب ها و خواب را از چشمان مردم ربود. با تشدید این وضعیت افغان ها نسبت به هر کس و هرچه بی باور شدند و در یک فضای نا مطمئن به زندگی شبا روزی ادامه دادند.
در همین سال 2020 بروز حوادث طبیعی چون سرازیر شدن سیلاب های بی سابقه در برخی از ولایات منجر به شهادت تعداد زیادی از هموطنان گردید و خسارات هنگفت مالی ببار آورد.
کاهش کمک های جامعه جهانی در این سال خبر دیگری برای حکومت بود که تلخ کامی زیادی برای ملت بلا کشیده افغان داشت. امری که عرضه خدمات برای مردم را دچار مشکل ساخت و به میزان نارضایتی مردم نسبت به کارکرد حکومت افزود.
در یک سخن؛ سال 2020؛ سال مملو از یأس و شکست و درد و غم برای افغان ها بود. خاطرات دردناک حوادث این سال؛ روح و روان افغان ها را می آزارد و زنده گی شیرین این موهبت رب عزوجل را برای آنان دشوار و تلخ ساخته است. حوادث و رخداد های که در این سال اتفاق افتاد شاید برای سال های متمادی ذهن اکثریت افغان ها را به خود مشغول کند و به حیث خاطرات تلخ در زندگی افغان ها برای سال ها و دهه های آینده باقی خواهد ماند.
امیدوارم با اتمام سال 2020، دامنه حوادث و رخداد های تلخ و تاریک برچیده شود و سال 2021 سال مملو از خوشی، آسایش، امنیت و صلح سرتاسری برای افغان ها باشد.