ګلابی مازېګر وو

د مستی۶ اختر وو
ګټان ګټان اورېځې
په اسمان ځاې په ځاې وې
مرغی۶ غاړه غړی۶
خپلو جالو ته راوانې وې
دمېنې نغمې ې وهلې
مېاشت د بېساک وه
ماچې ګېر چاپېر
واچه وه نظر
هر شاې لکه
دځوانی۶ مست وو
دهر شاې په سترګو کې
د خمار لړه ګرځېده
زه د ماحول رنګ کې رنګ شوم
زان مې ېا قربان ته جوړه وه
چې ناصافه مې ېو پېغله
په نظر شوه
مخ ې لکه د شېشې
پړقېده
چې خوا له مې
رانېزدې شوه
نو
خېرنې خچنې جامې
په خپو کې شلېدلې چپړې
په سر خېرنه خچنه لوپټه
په سر ې ګنده بوجې۶
په ډېران موندلو
شاېنو نه ډکه
په مخ ې خاې په ځاې
خېرې
سپېن ګلابی رنګ سره ې
د مخ نقوش ډېرخاېسته
چې
سترګې زما په لور
راچوتې کړې
نو پکې د سوالونو
باران وو
هر سوال به لکه
د ګولی۶ زما
په زړه لګېده
چې زه ې خه
سورې بورې
کړم
نو بانړه ې
داسې کېښود
چې ډېرې شهزادګی۶
هم داسې نه شی
کېناستې
زه څه شېبه لکه
د بت ولاړاووم
چې سا راکې راغله
نو دخپلې بې وسی۶
او د معاشرې د ظلم
په دلدل کې ګېر شوم
چې را وو وتم
نو نمر پناه شوې وو
خړه لړه راخوره وه
زه زوړند سر
کور ته را
راوان شوم

مهمند

Before the sun set
The breeze was laughing
It was me
Who
Accompanying the happiness
The clouds were flying
Beautiful birds
Were returning to their nests
They were singing the love songs
It was spring
Lovely spring
I gazed around me
All the nature was in a good mood
I enjoyed the atmosphere
And
Ready for singing
Suddenly I saw
A girl with her beauty
She came close to me
But
I
Surprised
Really , she was in rags
And
With old shoes
Though
Her beauty made happy me
But
Her poverty sadden me
When
She looked me
The questions were dancing
In her pretty eyes
Each question of her
Were
A
Bullet
And injuring me
When she closed and opened
Her eyes
It beautified her more
Just like a princess
Really
I became a statue
A breathless
Statue
But again
When I gained the life
I
Mingled
In
The
World of questions
And
The ruthlessness of society
Indeed
I was powerless
Now there was no sun
And
It was the kingdom of darkness
At the moment
I
Was
The
Man
With
No
Authority
And
Towards
His
Home