رباب

چې ویشتلی دې په کوم غشي رباب دی

نه هغه غشی د ستا ، نه دې رکاب دی

چې سندرې وایو ، موږه ګناه کار یو

ستا د ذهد تریخی ولې په عذاب دی؟

چې خندا په غشو ولئ ژړا وېشئ

د قران په کومه پاڼه کې دا باب دی؟

د دې کلي ګلان ژوند نه مخکې یوسي

را روان پرې له هر لوري نه سېلاب دی

دې وطن کې د دین دوه خبرې دود دي:

یوه ږیره ده او بل لور ته حجاب دی

نور ، هم واک، هم بېواکۍ کې ګټه وکړي

یو پښتون غریب په دواړو کې خراب دی

 په کابل کې به نو کله سوله راشي ؟

چې لاهور کې شي اور بل دا یې ځواب دی

چې ایمان دې له سندرو نه ډارېږي

ستا په زړه کې ولې دومره اضطراب دی؟

د کتاب د اهلې بیتو واکمنۍ کې

لګېدلی چې بندیز دی پر کتاب دی

دا ساده ملا به څوک پر دغه پوه کړي ؟

چې دښمن دې هم کولاب دی هم پنجاب دی

هم کاڼه دي ، هم ړانده دي ، هم بې ژبې

چې مې چاته د همدې کلام خطاب دی

پر مرۍ مې تېروي د چړې څوکه !

رابللی مې په لاس، کور ته قصاب دی

نه حیا او نه غیرت لري ، نه توره

چم ګاونډ کې مې رقیب داسې بې اب دی

هر مجلس کې د قیامت خبرې اورم

نه پوهېږم چې قیامت که بل حساب دی ؟

د خیرات کچکول پر غاړه پسې ګرځم

چا ویل د ښکلو نذر کې ثواب دی

دلته هر سړی لري پنځه مخونه

د اوبو په څېر به ښکاري ، خو سراب دی

یون چې سپینې سپینې وايي سر به وخوري

خبر نه دی چې لا اوس هم انقلاب دی.

۲۸/۱۰/۱۴۰۰

کابل