د افغانستان د ملی پوځ ټول منسوبین زموږ وړونه او د یوې موری بچان یو خو د بده مرغه چی زموږ دا وړونه ډیر ژیړبخته قشر دئ، د نورو ځپل سوو قشرونو په ګډون د پوځ منسوبین هغه کسان دی چی نه له ځانو راضی وه او نه وولس ترې راضی ؤ او نه دوی له وولس څخه راضی وه دا ځکه چی:
د یوې پېړۍ په اوږدو کی د وسله وال پوځ د آشپزخانې یا پخلنځۍ د قراوانې ( لوښی او خوړو ) د څرنګوالی سرنوشت د درو خائنو او جفاکارو اربانانو ( انګریز، شوروی او ناټو ) په ولکه کی ؤ او دې ظالمانو د قراوانې ټول محتویات په خطرناکو موادو لړلی او د خوړونکو ( وسله وال پوځ فکری او جسمانی وجود ئې مسموم کړئ او بالآخره فلج کړئ دی ( چی ددې خیانتونو اصلی قربانیان وولس دی البته وسله وال پوځ هم د وولس یوه برخه ده ).
امّا
د نن ورځی د پوځی وضعیت یعنی د پوځ ماهیت په هکله تشویش هم د پرون تر تشویش په کمه نه دئ، نن ورځ اصلاً معلومه نه ده چی د پوځ منسوبین او پرسونل څوک دی او چیرته زېږېدلی او چیرته روزل سوی دی او دنده ئې څه ده خو دومره ښکاری چی اوسنی پوځ به یو خطرناک او ایډیولوژیک او د انګریزی استعمار د ګټو یو ساتونکئ پوځ وی . که د نړیوالو قدرتونو د لوبو ګراف یو حساس ټکی ته ورسیږی نو ممکن دا اوسنی پوځ د عمومی ویرانۍ د پراخوالی سره هم مرسته وکړی.
زه په وړوکتون کی وم او مکتب ته تګ می لا نه ؤ پیل کړئ چی پدې عقیده وم:
افغانستان غوندی هیواد اصلاً ملی پوځ ته نه اړتیا درلوده او نه ئې لری او نه به ئې ولری.
د ملی پوځ د نه شتون ناکامۍ او ماتی د شتون تر ناکامیو او ماتو ځوروونکی نه وی او نه دی او نه وې.