محمد هارون “نجیمی”
افغانستان کشوري است که در چهل سال نظام ثابت نداشته و جنگ های خونین در آن ادامه دارد. نظام جمهوریت به همکاری کشور های غربی شکل گرفت و آنها در همه عرصه ها با کشور افغانستان همکاری های داشتند ولی متأسفانه حکومت گذشته افغانستان نتوانست که این همکاری ها را درست مدیریت کند و ادارات دولتی و شخصی در اوج فساد غرق بودند. برعلاوه، در سال های اخیر مذاکرات صلح نیز جریان داشت ولی اختلافات زیادی بین طرفین وجود داشت که آنها هیچ گاه نتوانستند از خواسته های یکدیگر خود بگذرد و به توافق برسند. شاید دلایلی زیادی داشته باشد که نظام جهوریت سقوط کرد ولی دلایل متذکره نقش برجسته داشت.
سقوط شدن حکومت بدست طالبان نگرانی ها را برای مردم آورد. مردم افغانستان در این فکر اند که اگر طالبان رویکرد های دور اول را تکرار کند باز با آینده نامعلوم روبرو خواهد شد و اکثریت مردم با آینده افغانستان خیلی نا امید شده است. همین علت است که در آغاز دور دوم طالبان هزاران شهروندان افغان بدست داشتن اسناد قانونی و بدون اسناد تلاش برای ترک وطن میکند. رهبری حکومت جدید طوری باید باشد که رضایت هم اقشار افغانستان را بدست آورد و تلاش به رسیدن امنیت، رفاه، اسایش داشته باشند. حکومت جدید نیاز دارد بعضی ارزش های ملی و خواسته های مردم را در نظر بیگیرد مانند پرچم سه رنگه و اسم حکومت (جمهوری اسلامی افغانستان) و با کشورهای جهان تعامل داشته باشند چون پیشرفت افغانستان بدون تعامل با دولت های دیگر ممکن پذیر نخواهد بود. پس حکومت جدید باید تلاش برای کسب اعتبار و کمک های بین المللی کند.
با رسیدن طالبان به قدرت مقاومت های مردمی زیاد شنیده میشود. در ولایت پنجشیر، مردم عزیز ما در جریان چهل سال خیلی درد و رنج را متحمل شده اند. مردم زندگی، مال و خانه های شان را از دست دادند و کثیر آنها مهاجر به کشور های همسایه و پیشرفته شده اند و دیگر اشتیاق به جنگ و خون ریزی ندارند. الله متعال همیش صلح را خیر دانسته چون همیش صلح باعث همدلی، برادری، برابری و پیشرفت در یک جامعه میگردد. اگر حکومت اشرف غنی با طالبان صلح میکرد، نتیجه مطلوب را به دنبال میداشت. اولاً، نیاز نبود این قدر بی نظمی رخ دهد و ذهنیت های مردم به طرف منفی گرایی درباره یک آینده مطلوب تغییر کنند. ثانیاً، حکومت مشارکتی به میان می آمد که با آسانی باعث رضایت مردم و کشور های بین المللی میشد. ثالثاً، احتمال آن هیچ نمی رفت که مقاومت های مردمی علیه حکومت مشارکتی شکل بیگیرد چون حال دیده میشود مقاومت های مردمی شکل گرفته و در صورتیکه بین آنها صلح نشوند شاید این مقاومت مردمی زیاد شده و سبب جنگ های داخلی افغانستان گردد و کشور را به بی ثباتی بکشاند. پس میتوان گفت، در آمدن صلح همیش خیر و فلاح مردم است. حال کسانیکه مقاومت مردمی را تشکیل میدهند و مردمی که هر نوع نگرانی دارد، تقاظا به عمل می آید با حکومت جدید مشکلات و نگرانی ها خود را شریک سازند تا صلح کنند چون مردم افغانستان خیلی از جنگ خسته شده اند و دیگر نمی خواهند که جنگ ادامه پیدا کند. نه باید فراموش کرد که رهبران پیشین حکومت دوره اشرف غنی نیز میتواند در تحکیم کردن حکومت جدید نقش برجسته داشته باشند. خوب است حکومت جدید باید آنها را دعوت به صلح کند تا شود برای آبادی کشور دست به کار شوند.
در اخیر میتوان گفت، هرچه گذشته آن را باید فراموش کرد ولی اشتباهات گذشته را نباید تکرار کرد که نتایج ناگواری را به دنبال خواهد داشت. میدانم وضعیت نامعلوم همه مردم بالخصوص قشر جوانان را خیلی نا امید کرده است ولی از درگاه الله متعال نه باید نا امید شد چون پشت هر سختی اسانی وجود دارد. کشور عزیز ما از ناحیه جنگ خیلی ضربه دیده است و خسارات زیادی را وارد ساخته است، از همین لحاظ صلح همیش راه حل به جنگ های نیابتی است. پس از هر قشر جامعه افغانستان توقع میرود در صلح و آرامش زندگی کنند و در صورتی نگرانی ها میتوانند با حکومت جدید شریک سازند. از حکومت جدید نیز توقع میرود به خواسته های مردم و ارزش های ملی لبیک گفته تا یک نظام با ثبات، مستحکم را به وجود آورده و جلب کشور های بین المللی شوند تا باشد مردم رنج دیده افغانستان در امن، رفاه و اسایش زندگی کنند و نیاز نباشد تا شهروندان کشور مجبور به ترک کشور شوند.
نویسنده: محمد هارون “نجیمی”
محصل پوهنتون بلخ
سال: ۲۰۲۱ آگیست ۲۱ روز شنبه