د خلکو بيرغ
په دې کلي کې،
ځينې ويالې وې،
چې بهېدلې،
بيا په مخ وچې شوې،
داسې بيرغونه وو،
چې رپېدل،
بېرته راولوېدل،
خو د مينې وياله نه وچېږي
او د خلکو بيرغ
به د خپلو ټولو،
رنګونو سره،
تل رپانده وي.
* * * *
د دار رسۍ
دار،
له منځه يووړ،
هغه سر،
هغه زړه،
هغه سترګې،
هغه لاسونه،
چي،
و دار ته يې کتل،
ترڅو،
لونګۍ يې له سره،
پرېوتل،
هغه ته يې مسل،
ترڅو غاښونه يې،
ښکاره شول،
د سترګو تړل يې،
و نه منل،
وروستۍ،
غوښتنه يې دا وه:
((د دار رسۍ،
پخپله،
غاړې ته اچوم))
- o
ملايکو،
يووړ آسمان ته،
هغه آزاد روح.
* * * *
د روښنايۍ په تمه
په شپه کې،
د کوټې کړکۍ،
پورې شي،
تورې پردې،
را کښته،
ټوله هستي،
د تيارې په،
وحشي منګولو کې،
د نه ښکاره کېدو په لور،
ډوبېږي،
- o
زه،
د رڼا په تمه،
تر صبحدم پورې،
له خوب سره،
ډغرې وهم.
* * * *
د رڼا نابودي
ناوخته ماښام،
د شپې سوړ باد،
بې له شور ماشوره،
((خپ)) ((خپ))
کوټې ته را درومي،
لګېدلې شمع،
له ډاره و رپېږي،
ناکراره شي،
سر يو پلو،
بل پلو وهي،
- o
د تروږمۍ په زړه کې،
د شمع مرګ،
د رڼا نابودي ده.
