ژباړن: شیرین اغا جهانګیر
تاریخونه لیکي چې کله نادر افشار د هند د نیولو تکل درلود، په لاره کې يې یو ماشوم مخې ته راغی چې مدرسې ته روان و.
نادر افشار له ماشوم نه پوښتنه وکړه:
– زویه! څه شی لولئ؟
ماشوم زر ځواب ورکړ:
– قران
نادر افشار بیا پوښتنه وکړه:
– د قران کریم کوم ځای لولئ؟
ماشوم بیا ځواب ورکړ: انّا فتخنا…
د ماشوم ځواب نادر افشار ډېر خوشحاله کړ او په دغه آیت يې د خپل بري فال ونیوه.
نادر افشار ماشوم ته د سرو زرو یوه سکه ورکړه، مګر ماشوم د سکې له اخیستلو څخه ډډه وکړه.
نادر افشار ورته وویل:
– ولې سکه نه اخلئ؟
ماشوم ځواب ورکړ:
– بیا مې مور ما وخي او وايي چې پټ کړی دی دي.
نادر افشار وویل:
– مور ته دې ووایه چې نادر افشار راته دا سکه راکړه!
ماشوم بیا وویل:
– مور مې باور نه کوي او وايي به چې نادر ډېر سخي سړی دی، هغه یوه سکه چاته نه ورکوي، که هغه در کولای، نو زیاتې به يې درکولې.
د ماشوم خبره د نادر افشار په زړه ډېره ښه ولګېده، جب ته يې لاس کړ او ماشوم ته يې یو موټی ډک د سرو زرو د سکو ور کړ.
تاریخونه وړاندې لیکي چې په همدې سفر کې نادر افشار په محمد شاه ګورګاني باندې بریالی شو او هغه ته يې ماتې ورکړه.
۳ فبروري ۲۰۱۱
۱۴ دلوه ۱۳۸۹
بیا مې مور ما وخي او وايي چې پټ کړی دی دي.
بیا مې مور ما وهي او وایی چې پټ کړی دې دی .