تاند- د هند د براعظمګي نامتو شاعر علامه اقبال، چې په ۱۸۷۷ میلادي کال د هندوستان په پنجاب ایالت کې زېږېدلی، له افغانستان او افغانانو سره ځانګړې مینه لرله.
علامه اقبال د اعلحضرت غازي امان الله خان د پاچهۍ په دوره کې افغانستان ته سفر وکړ. ده د لوی احمدشاه بابا، سلطان محمود غزنوي،غازي امان الله خان، اعلحضرت نادرخان، محمد ظاهر شاه او دغه راز د افغانستان د څو مهمو ښارونو په ستاینه کې شعرونه ویلي دي.
په لاندې شعر کې اقبال د معاصر افغانستان د لومړنۍ پلازمېنې کندهار ستاینه کړې ده:
قندهار آن کشور مینو سواد
اهل دل را خاک او خاک مراد
رنگ ها بوها هواها آب ها
آب ها تابنده چون سیماب ها
لاله ها در خلوت کهسارها
نارها یخ بسته اندر نارها
کوی آن شهر است ما را کوی دوست
ساربان بربند محمل سوی دوست
می سرایم دیگر از یاران نجد
از نوائی ناقه را آرم بوجد
اقبال دافغانانو خصوصا پشتنوعاشق و.ھغہ پدی فکرو.جی دبرتانوی استعمارہ اسلامی دونیاپشتنو خلاصہ کری.اقبال اصل کی دکشمیر و. دپاکستان ترجوریدومخکی وفات سوی.دکوم پاکستان تصورچی اقبال لارہ.ھغہ پاکستان جوڑ نسو بلکی انگریزانو دایرانی نسلہ علی جناح پہ و.سیلہ دپشتنو نیم وطن ترنوی بیرغ لاندی کر.ددی لپارہ چی ھم ھند دپشتنو لہ گذارونو وژغوری اوھم لہ افغانستانہ انتقام واخلی اوپہ وچہ کی یے محصورکری.دپنجابیانو پہ ارہ وایی چی پنجابی دخولے اوشوشامسلمان دی.پیسوتہ پہ ھیس ھم بند نہ دہ
سنگہ خپلہ لیکنہ تاند تہ د خپریدو لپارہ لیژلای شو؟
دا د تاند ایمیل دی:
taand.com/[email protected]