که يوه سپینه پاڼه او څو رنګونه يوه انځورګر/هنرمن ته په لاس ورشي؛ په لږ وخت کي به داسي څه پرې انځور کړي، چي د ډېرو پر ذوقونو او طبیعتونو به برابر وي.
ډېر به ئې ستايي.
ډېر به ترې خوند اخلي.
ډېر به ئې هنر او کمال ته حيران پاته وي، چي په کم وخت کي ئې يوه سپينه پاڼه څنګه رنګينه او ښکلې کړه!
که همدا سپينه پاڼه او رنګونه هغه چا ته ورکړو، چي انځورګر نه وي؛ هيڅ به پرې انځور نه کړي، هسي به پاڼه او رنګونه ضايع کړي او قيمتي وخت به ئې هم له لاسه ووزي.
خبره د وخت، پاڼي او رنګونو نه ده، کيسه په هنرمن او انځورګر کي ده.
ژوند همداسي سپينه پاڼه ده.
دا په موږ پوري اړه لري، چي
څه پرې انځوروو؟
څنګه رنګونه پکي کاروو؟
يو ښکلی انځور سازوو او که هسي بوخت يو، چي وخت او رنګونه ضايع کوو.
ځانونه هنرمن ثابت کړئ!
د ژوند د رنګينولو او ښکلي کولو لپاره بايد واقعي هنرمن او انځورګران شئ!
ژوند يوه داسي رنګينه تابلو کړئ، چي د هر چا نظر ورواوړي او ووايي: واه، څومره ښکلی!!!
دا په موږ پوري اړه لري، چي
له ژونده جنت جوړوو که دوږخ؟
ښکلی کوو ئې، که بدرنګ؟
خوند ترې اخلو، که ترې بېزاره کېږو؟
ژوند کوو، که فقط تېروو ئې؟
که وګورو ډېرو د خپل ژوند سپيني پاڼي داسي رنګيني کړي دي، چي موږ ئې هم خوښوو او ستاينه ئې کوو.
داسي هم شته، چي نظر ورته وکړې، بېزاره کوي دي، چي دا څنګه ژوند دی او ولي ئې پر ځان باندي بار کړی دی.
دا ياد لرئ!
ژوند ته که مو پاملرنه و نه کړه، ژوند هم پام نه درته کوي.
که دي ښکلی او منلی جوړ کړ ته به هم ښکلی او منلی ګرځې.
که دي ژوند ته محبوبيت ورکړ او درته ګران و، ته به هم محبوبيت لرې.
که دي ژوند خپل ژوند منظم نه کړ؛ د بل په ژوند کي هم نظم نشې راوستلای.
که خپل ژوند رنګين نه کړ، د بل بې رنګه ژوند هم نشې رنګينولای.
که دي خپل ژوند ته د خوشحاليو لاري نه پرانيستلې، د نورو ژوند ته هم خوشحالۍ نشې راوړای.
که دي ژوند ولاړي اوبه وي، يو وخت ئې خوند نه خرابېږي، نو رواني اوبه ئې کړه، چي همېشه تازه وي.
تر ولاړو اوبو د روانو ګټه ډېره وي؛ ځکه د ډېرو نورو ژوند هم پرې اباد او سمسورېږي.
که ژوند ښکلی کړو او جنت ترې جوړ کړو، ګټه دا ده هم به موږ پکي خوشحاله يو؛ هم به نورو ته خوشحالي ورکولای شو.
هم به ئې موږ له نندارو خوند اخلو؛ هم به ئې نور نندارې او تماشې ته راځي.
که ژوند دوږخ کړو، تاوان ئې دا دی، چي دوږخ ته هيڅوک نه راځي او نه زړه ښه کوي.
يوازي به موږ يو، چي پخپله ځان ته په دې جوړ کړي سره دوږخ کي به سوځو.
نو ژوند دوږخ کوئ مه، جنت ترې جوړ کړئ!
او
جتني ژوند وکړئ!!
سلامونه ،
ورور زهیر سپیڅلی ډیرې ښکلې نثري ادبي پارچې لیکې،کور ودان!
یوه کوچنۍ سهوه زما په نظر دغه کرښه کې :
‘که دي ژوند ولاړي اوبه وي، يو وخت ئې خوند (نه )خرابېږي، نو رواني اوبه ئې کړه، چي همېشه تازه وي’؟.
زما په نظر ،ولاړې اوبه یو وخت خوند خرابوي یعنې ګنده کیږي!!/ آب روان ختمِ قرآن است!!
*بله خبره دا چې چلړیان، ط ط،ملایان، مولی نایان او… په دې خبر نه شي چې ګوانتنمو ته مو ونه لیګي!وایی به دغه ده دې فاني دنیا کښې جنت او جهنم جوړوي؟؟!!
ډېره مننننه
اباد اوسئ.
وبښئ دا (نه) اضافي راغلی دی.
اصلاً دا ده، چي خوند ئې خرابېږي.
دوی دي هم ژوند جنت کړي او.موږ دي هم پرېږدي.
اصلاً ژوند خپله هر چا ته یو ډول جنت دی.
عابد د عبادت څخه خوند اخلی، مۇمن د خپل ایمان څخه او ملحد د خپل الحاد څخه خوند اخلی، احمد د حلالی نکاح څخه او محمود د فحشاء څخه خوند اخلی، کاسب د خپل کسب څخه خوند اخلی، پولیس او څارنوال او قاضی د خپل مسلک څخه او غل او کیسه بر او مجرم د خپل جرم څخه خوند اخلی.
حتی
ډیر هغه کسان ( خصوصاً جاپانی مخلوق ) چی ځان وژنه کوی هم د خپل تصمیم څخه خوند اخلی.
البته
بدمرغه به هغه کسان وی چی مظلومو وولسونو ته ئی آرام ژوند په دوږخ بدل کړیدی.
هو
د هر چا خوښه ده چي جنت کوي ئې او که دوږخ؟
هو
د هر چا خوښه ده چي جنت کوي ئې او که دوږخ؟