افغان‌ها؛ با داشتن فرهنگ مهماننوازی میان جوامع و فرهنگ‌های دیگر شهرتی خاص دارد. این فرهنگ اصیل، همواره در داستانها و افسانهها یادآوری شده است. افغان‌ها در غم و شادی به دیدار هم می‌روند، روز نخست سال نو را با راهاندازی جشنهای بزرگ و پرشور تجلیل میکنند، عید برای مسلمانان در پهلوی این‌که نماد هم‌دلی و شادمانی است؛ به‌ترین موقع برای رفع کدورت‌ها نیز می‌باشد،. آن عده دوستان که شکررنجی میان شان موجود باشد در این روزها هم دیگر را در آغوش گرفته و صمیمیت و دوستی شان را از سر می‌گیرند.
هم‌چنان برخی از مردم که در طول سال نزدیکان‌شان فوت شده باشد رسم است که در عید جای نمی‌روند، به خاطر این‌که دوستان نزدشان برای دل‌جویی و غم‌شریکی می‌آیند، همین‌طور میان عده‌ای از مردم رواج است که روز عید به قبرستان می‌روند تا بر مردگان شان دعا کنند. خلاصه افغان‌ها در شکستن تعهدشان نسبت به رسم مهماننوازی سختگیر اند. با در نظر داشت این پس‌منظر، این‌بار عید را تجلیل خواهند کرد؟ امید داریم در خانه‌های خود بمانند.
چرا باید این عید را در خانه‌های خود بمانیم؟
مردم کشور از طبقه‌های متفاوت ثروتمند، غریب، شهرنشین و ده‌نشین هستند و این عید شاید فرصتی باشد برای این‌که به جای خریدن میوههای رنگارنک ثروتمندان از دل بیچارهها بیایند. شاید بیشتر بتوانیم درک کنیم که چرا روابط میان انسانها مهم است، از سویی هم بحران کرونا محدودیتهای زیادی را در زندگی انسانها به میان آورد و بشر به فکر استفاده از گزینههای دیگر برای ادامه‌ی زندگی الی ختم مریضی کویید۱۹، شد. رسانهها بیشتر از انترنت کارهای خود را به پیش گرفتند، فروشگاهها بیشتر توانستند فروشات شان را با استفاده از انترنت به گونهی آن‌لاین انجام بدهند، جلسات اداری و برنامهها به شیوه‌ی آن‌لاین پیشرفت، دانشگاه و مرکزهای آموزشی، شیوه‌ی استفاده از سیستم آموزش از راهدور را تطبیق کردن و… پس چی می‌شود این عید را از راه دور تجلیل کنیم؟ از سوی حالا همه درک کردن که مراعت کردن فاصلههای اجتماعی ارجگذاری به خویش و دیگران است که با این موضوع به میان آمدن خفگی‌ها هم حل می‌شود.
کرونا چالش‌های فراوانی اقتصادی را برای جهان به ویژه افغانستان ایجاد کرد، حالا اگر فامیلی در گذشته توان خرید میوههای عید را داشت تا از این رسم پیروی کند، اکنون این توان را ندارند و چون شما می‌خواهید به منزل شان به عیدی بروید؛ مجبور است از هر طریقی میوه، خریداری کند. ما انسانها در قبال یکدیگر مسوول هستیم تا از هم محافظت کنیم و زمین را برای دیگران به‌ترین مکانی برای زیستن بسازیم.
فرصتهای اساسی زندگی را نباید قربانی فرصتهای زودگذر کنیم.
شاید شما از تجلیل سه روز عید لذت ببرید، با دوستان و همه عزیزان خود دیدار کنید و از بودن کنار آن‌ها و دیدار آن‌ها لذت ببرید. اما اگر خدای ناخواسته یکی شما ناقل این ویروس باشید جان چندین تن را به خطر روبه‌رو خواهید کرد و یا مبادا خودتان به این ویروس مبتلا شوید. ما باید متعهد به یک سلسله ارزشها در زندگی باشیم؛ ارزشهای ملی، فرهنگی، اسلامی و اجتماعی. در دین اسلام هم جان نگاه کردن فرض پنداشته شده است. تصول اجتماع به ما میگوید: سبب مشکل و زیان دیگران نشوید. پس باید متوجه بود و فرصتهای زندگی را نباید قربانی فرصتهای زودگذر کنیم.
اگر در اوایلی که کرونا در کشور شیوع کرده بود. به دستورات و توصیه‌های صحی گوش می‌دادیم، اکنون شاید بیشتر از ۵۰۰ تن مبتلا به مریضی کویید۱۹ نمی‌داشتیم، این ویروس چیزی ساده‌ای نیست، جهان را به چالش کشید، دانشگاه‌ها تعطیل شد، دفاتر، باشگاه‌ها، رستورانت‌ها خط‌های هوایی و زمینی محدود شد، حمل و نقل و مواصلات بسته شد مرز‌ها بسته شدند، جان هزارن تن را گرفت، چالش‌های بزرگ اقتصادی را ایجاد کرد. پس لطفن متوجه خود و دیگران باشید، شاید این مسله‌ای مهمی برای شما نباشد که این ویروس را جدی نمی‌گیرید اما دلیل نمی‌شود که جان اطرافیان تان را به خطر بی‌اندازید.
قرنتین در تمام جهان حاکم است. اما شماری از کشور‌ها توانستند که جدیت این مسله را با مراعت کردن توصیه‌های صحی کاهش دهند. بیماران شفایاب خواهند شد، کرونا هم روزی تمام می‌شود ان شا الله بعد همه‌ی جهان جشن خواهند گرفت و ما افغان‌ها هم دوباره به زندگی عادی خود برخواهیم گشت. پس کرونا را جدی بگیرید این عید را در خانه تجلیل کنید. از سویی هم اکنون، امکانات ارتباطی به حدی‌ست که فاصله‌ها میان شما احساس نخواهد شد، با یک تماس گرفتن تصویری، با یک پیام مملو از عشق و محبت، به عزیزان تان، می‌توانید تجربه‌ی تجلیل از یک عید متفاوت را داشته باشید.
در باره نویسنده: میلاد باور مسوول رسانههای پوهنتون رنا است و بیش از چهار سال در حوزهای روزنامه‌نگاری با بخشهای مختلف کار میکند.