خدای دی استاد معصوم هوتک صاحب ته د لا زیات فرهنګی خدمتونو توفیق ور وبخښی. استاد هوتک صاحب د فرهنګی غټو کُندو د دوهم نسل یو تپاند او هڅاند شخص او خدمتونه ئی د قدر وړ دی.
امّا بله خبره:
ټول پښتانه پر دی واقعیت معترف دی چی خوشحال خټک د پښتو ژبی د رُڼ سمندر د کلک صدف یوه رُڼه ملغلره ده نو:
چی خپله خوشحال خان د پښتو ژبی د اصلی لغت ( لنګوټه یا بګړۍ یا لونګۍ ) پر ځای ” دستار ” کارولی دی ( ممکن د موضوع د چټک اِفهام یا ښکلی موازنی په پار ئی د دستار کلمه کارولی وی ) نو زموږ ځینی پښتانه وړونه ولی د دوبی په څیله کی د ژبنی تعصب تود پوستین غاړی ته اچوی او د پښتو متونو د تصفئی په نیت ئی غټ او تنګ غلبیل په لاسونو او ګوتو کی نیولی دی يا په بله ژبه د زړې خو بَبَری او هیبتناکی او حیاناکی پیغلی ( پښتو ژبی ) د سر ښکلو او رنګینو وریښتانو ته ئی تنګه او ځوروونکی ږمونځ نیولی ده او نژدی ده چی د سر پوست ئی ور ژوبل کړی. ( مګر په پښتو ژبه کی د نورو لغاتونو شتون د شپوږو حیثیت لری؟ نه هیڅله) .
د طنز فریاد:
《 ولا چی یاران می سم دَم می په مقصد پوه سوه خو هسی تَله تیروی او په بریتو کی خاندی 》.

د محترم ورور غلام حضرت صاحب دِ توضیح په تایید باید ووایم چي هیڅ یوه ژبه نشی کیدی چي له
نورو ژبو بی نیازَ شی حتی عربی هم دِ ټول کمال سره اوس همدا اړتیا لری،چټک اِفهام یا عام فهمه
کلمات چي ورته اشاره شوی ، اهم عنصر بللی شو .
نو که دِخپلو ترجیحاتو پر ځای ، ګټور ، ضروری او دِ عصر اهمو مقتضیاتو ته پاملرنه وشی ، د دی ګټه او اجر به زیات ارزښتمند وی ، او اسباب دِ تنویر او رشد به مو نورو ته وړاندی کړی وی .
اوس موږ دِ سید جمال الدین ،خوشحال بابا او نورو له فکر،طرز دید او مقام سره په ځانګړی میدانو کی تر ډیره آشنا یو ؛ ښه به دا وی چي د اوسنی عصر د غوښتنو سره سم په خپل متخصص او کمالی
فکر او قلم ، خپل شهکار انسانیت ته وړاندی او هغسی ولیکو چي ښه یی بولو .