لیکوال: کاندید اکادمیسن اعظم سیستاني

ژباړه: هیله تبسم

د محمد طارق بزګر د دعوت مجلې او دعوت سایټ د ٣٤ کلونو فرهنګي خدماتو تقدیر او ستایل.

محمد طارق بزګر د افغانستان یو له هغو ځانګړو اشخاصو څخه دی چې د خپل خوږ عمر ٣٤ کلونه (١٩٨٨-٢٠٣٢) یې دخپلو هېوادوالو د افکارو او اذهانو په تنویر کې د دعوت مجلې او دعوت میډیا ویبسایټ له لارې، مصرف او صرف کړي دي.
٣٤ کاله مطبوعات او خبر رسول بغیر له کومې دمې او اجورې، زموږ د هیچا لوستونکی او قلمي همکارانو په وس او طاقت کې نه دي.

د ټولنپوهنې عالمان د انساني شخصیت د جوړېدو او عواملو اړوند وایي: ”شخصیت له ارثي جوړښت او د هغه له چاپیریال څخه عبارت دی.“ یعنې انسان له ځانګړو جنټیکي ځانګړنو سره نړۍ ته سترګې غړوي، او وروسته له هغه یې سر او کار له شاوخوا ټولنیز چاپیریال سره وي. شاوخوا چاپیریال عبارت له کورنۍ، ګاونډیان یا د کلي اوسېدونکي، وړکتون او ښوونځی او بلاخره ټولنه ده چې د انسان شخصیت ته په شکل ورکولو کې مهم رول لري.

په هغه چاپیریال کې چې انسان رالوی شوی دی، که وغواړي او ونه غواړي تر اغېز لاندې یې راځي، که له خپل شاواخوا خلکو یې محبت لیدلی وي، له نورو سره هم په محبت چلند کوي، او که چېرې یې زجر او تاوتریخوالی لیدلی وي؛ طبعاً غوسه ناک او له نورو سره په تریخ چلند مخکې ځي. خو ذکاوت، خلاقیت او نوښت د انسان له وراثته سرچینه اخلي. به همدې علت د یوې ټولنې انسانان، د یو ډول استعداد او خلاقیت قابلیت نه لري او هر یو یې له ځانګړو مختصاتو او ځانګړنو پورې منحصر دي چې په همغه ډول له نورو سره متمایز کېږي.

تر هغه وخته چې انسان د زندګي او کار په برخه کې مهارت، او لیاقت کې تبارز نه وي لیدلی، نشي کولی چې په اړه یې معلوم نظر ارایه کړي. یوازې د کار او ژوند پراتیک دی چې د انسان ظرفیت او توانایي متبارز کوي او نور له ځانه متأثره کوي، او د شاواخوا خلکو حسن نظر یا هم سوءنظر پر خپل وړاندې راپاروي.

مثلاً: تبارزي انسانان له ځانه ځانګړي قابلیتونه په سیاسي، نظامي، ټولنیز، فرهنګي، فلسفي یا هم هنري برخه کې اثار (لکه: کتاب، مقاله، رساله، یا یو هنري اثر لکه: موسیقي سندرې، تابلو یا هم مجسمې) تر شا پرېږدي او د همدې نوښتونو لپاره په ټولنه کې متبارز او د نوم او شخصیت څښتن کېږي. د دې ډول خلکو پېژندنه چندان سخت کار نه دی او کولی شو د هغوی د اثارو له لارې د هغوی پر اندونو، نظریو، نیتونو او پیغامونو پوه شو او د ټولنې راتلونکې او اوسمهال ځوان نسل ته یې ورمعرفي کړو.

پېغلې/ځوانان هم لېوال دي تر څو د بریالي، برجسته او نوښتګرو اشخاصو له کرکټر او کارنامو یو څه زده کړي او خپل شخصیت ته تکامل ور وبښي. طبعاً دا احساس هغوی د هڅې او ترقي تلو ته بیایي او خپلې علمي درجې او له لټۍ یې د عزتمند او هوڅا ژوند خواته هڅوي.

هغوی د لیاقت په ابراز، نوښت، درایت، کسب علم او فضیلت، رښتینولي او وطندوستي په برخه کې د ژوند له آزموینې په بریالي ډول تېر شوي دي، هغه ځانګړي خلک دي چې د نورو د ویاړ او سرمشق مایه، او هم د رښتیا او انسان دوستي الګو ګرځي. خو هغه انسانان چې د استعداد، ذوکاوت، نوښت او لیاقت خاوندان دي، معمولاً له ریاکاري او دروغو سره متوسل کېږي، او معلومدار کمزوری، اپرچونسټ او ابن الوقت دي چې د شخصي ګټو د ساتلو یا لاسته راوړلو لپاره هر چاته سر ټیټوي او د خپل قادر ارباب د توجه راجلبولو لپاره حاضر دي چې هر ډول سپک توب ته ځان ورکړي.

موږ هر یو پخپل روزمره ژوند کې، له دواړو ډلو خلکو، ښو، بدو سپکو انسانانو سره مخ شوي یو. نېک خلک نېک یادوو او له فاسد او دروغجن انسان څخه د کرکې او انزجار ابراز کوو.

له بحثه ونه وځو، بحث د محمد طارق بزګر، یو د افغانستان له فرهنګي شخصیتونو او بریالي ژورنالیست پر سر دی چې له هېواده بهر اوسي.

ښاغلي بزګر ولې دا دومره وخت، انرژي، جسمي، مادي او معنوي توان په دې لاره کې مصرف کړی دی؟ آیا د هغه دا ټولې هڅې او کوښښونه د مقام د لاسته راړولو یا دولتي څوکۍ لپاره دي؟ نه خیر. زه فکر کوم چې علت یې له خپل هېواد، هېوادوالو، ژبې او فرهنګ سره بې اندازې مینه ده. هغه مینه چې ما د دې نېک خصلته، مؤدب، صابر او منلي انسان په وجود کې د افغانستان لپاره درک کړې ده، له هغې مینې کمه نه ده چې اعلیحضرت امان الله خان د خپل هېواد د ترقي او پرمختګ لپاره درلوده.

بزګر د ښکلي، سمسور او په کاج او نښترو پوښلي ولایت کنړ څخه دی. کنړ یو له شمال شرق لېرې ولایاتو څخه دی چې د هندوکش د غرو په لړۍ کې پروت دی او د ښکلو، طبیعي او جذاب منظرو درلودونکی دی. په دې دَرو کې مست او له اوبو ډک رودونه او ښکلي چینې د غرونو په لمنو کې جاري دي، چې د حیوناتو، انسانانو او نباتاتو د حیات مایه ده.

ښاغلی بزګر په یوې داسې آزادې، د ښایسته اوبو او هوا درلودونکې، او په یوه تعلیم یافته کورنۍ چې د پښتون قلم، استعداد، نوښت او قابلیت درلودونکې او به وطنۍ مینې سمبال کورنۍ کې نړۍ ته سترګې غړولې دي، او د خپلو والدینو، وروڼو او خویندو د عطوفت، محبت، صفا او صمیمیت یې ولیدو، رښتیا او صداقت یې ترې واورېدو او په تدریجي ډول لوی شو، تر دې چې ښوونځي ته لاړ او له خپل ښوونکي یې هم د آزادي، صداقت او محبت درس لکه څنګه چې یې له خپلې کورنۍ اورېدلی و، په تکرار سره واورېدو او زده یې کړ. بزګر چې کله د نوې ځوانۍ په مرحله شو او غوښتل یې د کابل په نادریه کې لیسه کې یوولسم ټولګی خلاص کړي او پاتې تحصیل ته په هېواد کې ادامه ورکړي؛ خو متأسفانه چې د شوروي یرغل یې پر هېواد، هغه د خپل هېواد له غېږې لېرې کړ. هغه په ١٩٨٠ کال کې د نورو زرګونو کسانو په څېر د مهاجرت لاره غوره کړه او له کابله پېښور ته لاړ. هلته یې خپلو درسونو ته دوام ورکړ او له پېښور پوهنتون څخه یې د سیاسي علومو او اسلامیه کالج څخه یې په اسلام کې لیسانس واخیست، او په داسې حال کې چې ٢١ یا ٢٢ کلن و، ناروې هېواد ته یې پناه یوړه.

بزګر په کال ١٩٨٨ کې د ناروې په هېواد کې د یو افغان مهاجر په حیث د ناروې هېواد له ټولنیز او فرهنګي ملاتړ څخه برخمن شو، او د کمپیوټر، میډیا او کمونیکیشن (مطبوعات او اړیکو) کې یې خپل تحصیل ته دوام ورکړ. بزګر د ژورنالیزم په برخه کې له لوړو زده کړو او ډېرې تجربې برخمن و او د انترنتي ژورنالیزم په برخه کې هم د لوړو زده کړو څښتن دی او د سالیان درازي لپاره یې د ناروې په دولتي تلویزیون NRK کې کار کړی دی او په انګلستان کې یې هم د ژورنالیزم لوړې زده کړې ترسره کړې دي. ښاغلی بزګر په ناروې کې د درس او تحصیل ترڅنګ، پر یو منظور را ووت تر څو د افغانستان خلکو ته له یو سالم طریقه خدمت وکړي. ځکه چې له مطبوعاتو او خواله رسنیو سره یې ذوق او شوق، ځان یې د علم او انساني علومو دې تیوري او رشتې ته مجهز کړی و، په کال١٩٨٨ د دسمبر په میاشت یو میاشتنۍ مجله پیل کړه. پخپله بزګر ویلي چې د دعوت نشراتي کار یې د ستونزو په اوج، په کمو امکاناتو او د لیکلو له طریقه پیل کړ او وروسته د مجلې له نشر یې ځان مجبور ولید تر څو خپلو نږدې هېوادوالو ته په لومړیو کې سکاندناوې(ناروې، سویډن او ډنمارک) کې توزیع کړي او پسټي لګښتونه هم له خپل جېبه پرې کړي. په تدریج سره د دعوت مجلې خوښوونکي په نورو اروپایي او امریکایي هېوادونو کې زیاتېدل او هغه لا خپل ځان مکلف ګڼي تر څو دعوت چې د سیاسي، ټولنیزو او ادبي اطلاعاتو او خبرولو حاوي وه، تر پنځه پنځوسو زیاتو هېوادونو چې اروپایي، آسیایي او امریکایې ول، افغانانو ته ور ورسوي.

د انترنت  او برقي میډیا له منځته راتلو سره سم، د شلمې پېړۍ په ٩٠ لسیزه کې، ښاغلي بزګر د دعوت میډیا سایټ د خپلو هېوادوالو لپاره چې دري، پښتو، انګلیسي او نارویژي نشراتو درلودونکی و، ارایه کړ.

ښاغلی بزګر له کوم سیاسي سازمان سره له همبستګي بغیر، هر ډول مخالف او موافق موضوعات په پراخ لیدلوري د نشر امکان او تبارز ته ورکوي، په همدې اساس د ټولو افغانانو، بلخصوص د خپلو قلمي او مطبوعاتي همکارانو د زیات احترام وړ دی، او ښه خلق او عالي کرکټر چې له خپلې کورنۍ تربیې څخه یې په ارث وړی دی، د ټولو پام یې خپل متین او با وقار شخصیت ته راړولی دی.

دا دی ٣٤ کاله یې فرهنګي خدمات د دعوت میډیا د مسؤل مدیر په حیث تېرېږي. هغه په دې مدت کې په نه ستړي کېدونکي ډول د ځوانانو د اذهانو د بیداري، تنویر او شعور په برخه کې په روښان او د یو وطندوست او خدمتکار افغان په حیث په ډېر ښه او تحسیني ډول ترسره کړی دی.

دا ټول کار، د وخت او انرژي مصرفول، بغیر له کوم تردید، له خپلو هېوادوالو سره د ژورې مینې ښکارندويي کوي، چې خپله د هغوی له منځه راوتلی دی. په همدې اساس ښاغلی بزګر صاحب ډېر ستر احسان پر موږ افغانانو لري.

په همدې اساس زه د ښاغلي بزګر دا معنوي او ارزښتمن خدمات د ستایلو او تقدیر وړ بولم او د هېواد د دې ستر او ځانګړي فرهنګي شخصیت لپاره اوږد عمر او توفیق له خدایه غواړم.