په یوه کورنۍ کی د کور مشر ( معمولاً پلار ) د خپلو اولادونو د سالمی روزنی او نفقې د برابرولو سرپرست او مسئول دئ، همدارنګه په یوه سیاسی جغرافیا کی ” حاکمیت ” د خپلی ټولنی د ټولو چارو ( د روزنی او ارتزاق په ګډون ) د سمون مسئول دئ.
او
هغه څوک یا کسان ( هیواد یا هیوادونه ) کوم چی ځانونه د ټولی نړۍ رهبران ګڼی او د علم او صنعت او حرب او اقتصاد او مدنیت په ټولو ډګرونو کی ځاونه تر نورو نړیوالو لوړ ګڼی هم ستر مسئولیت لری چی د وږو او بې وزلو ټولنو سره لږ تر لږه دومره مرسته وکړی چی ځپلی ټولنی د هلاکت څخه وژغوری.
خو
د بده مرغه ددې هیوادونو د حاکمانو امپریالیسټی روحیه یوه شیطانی روحیه ده او نه یوازی د ځپلو ټولو لاس نیوی نه کوی بلکه هغوی نور هم ځپی.
بناً
د افغانستان د خلګو په لوږه او نورو غمیزو کی تقریباً ټول بشریت خصوصاً غربی هیوادونه دخیل او مخ توری دی چی د تاریخ او الهی محکمې د درانه حُکم څخه به خلاصون و نه مومی.
د شپږ اووه میایارډه انسانانو په حضور کی د شلو دیرشو میلونو انسانانو کړېده او ځورېده د ټول بشریت پر تندی تور داغ دئ.
یو د پلار او نیکه څخه ازلی مسکین او فقیر به دومره د زړه سوی وړ نه وی لکه یو شتمن یرغمل سوئ او رنګین دسترخوان لوټول سوئ کس چی د زړه سوی دئ.افغانستان له هره اړخه یو شتمن هیواد دئ خو د سترو غلو او استعمارګرانو پلاس لوټ سوئ او ځپل سویدئ . ( د ټولو مخلوقاتو لعنت او نفرین دی وی د مظلوم افغان د بدی ورځی پر عاملینو باندی ).