جنگ در ولایات به شدت و قساوت جریان دارد. وزارت دفاع ملی افغانستان در صفحۀ فیسبوکی خویش خبر میدهد که «در24 ساعت گذشتۀ 206 تن طالب کشته و 209 تن زخمی شده اند» که به این ترتیب احصائیۀ یک روزه کشته شدگان و زخمی های جانب طالبان به 615 نفر میرسد. اگر به همین اندازه تلفات عساکر دولتی و به همین تعداد تلفات مردم ملکی را حساب بگیریم، تلفات کشته شدگان و مجروحین جنگ در یک روز به 1845 نفر (کشته شدگان 618 نفر و زخمیها 627 نفر) میرسد.
اگر از محاسبۀ اضرار روحی، مالی، مادی، تخریب بنیادهای زیر بنایی واجتماعی و عواقب بعدی کوتاه مدت و دراز مدت جنگ بگذریم و تنها تعداد کشته شدکان و زخمی ها را در نظر بگیریم، باید سوال مطرح کنیم که این جنگ بخاطر حفظ قدرت سیاسی یک گروه و گرفتن قدرت سیاسی از جانب گروه دیگر ارزش چنین تلفات را دارد؟
رئیس جمهور محمد اشرف غنی اعلان کرد که اگر نیروهای نظامی از سه الی شش ماه در مقابل حمله های طالبان مقاومت خویش را ادامه بدهد، وضعیت جنگ به نقص طالبان تغیر می کند. این اعلان رئیس دولت میرساند که هم از جانب طالبان و هم از جانب دولت برای جنگ های طویل المدت آمادگی گرفته می شود. اگر این جنگ همانطوریکه برایش ترتیبات گرفته شده، به همین منوال ادامه پیدا کند، تعداد تلفات آن در صد روز به 184500 نفر بالا می رود و در دوصد روز (تقریبا شش و نیم ماه) به 369000 نفر میرسد.
اگر تعداد سوگواران شهدا و زخمیان را حد اقل ده نفر برای هر نفر زخمی و شهید در نظر بگیریم، در یک روز 18450 نفر و در صد روز 1845000 نفر و در دوصد روز 3690000 نفرافغان سوگوار می شود.
یا به عبارت دیگر دولت و طالبان تصمیم گرفته اند که برای حفظ و یا گرفتن قدرت حد اقل دوصد روز جنگ کنند و به تعداد فوق الذکر افغانان را قربانی و سوگوار اهداف گروهی خود نماید. ضرور است که هر افغان فکر کند که حفظ و یا گرفتن این چوکی حکومتی ارزش چنین تلفات جامعۀ افغانی را دارد؟
بیائید جنگ را متوقف کنیم!
نور محمد غفوری
06.08.2021