–    ما نه غوښتل هر څه دومره بدل شي.
–    نو چا وغوښتل؟
پاڅېده د کړکۍ څنګ ته يې اوږه ووهله.
–   شرایطو.
–   موږ باید د شرایطو تابع وو؟
خبره مې ښه پرې ونه لګېده.د چای پیاله يې ور واخیسته.د پیالې په ژۍ يې ورو ورو ګوته کشوله.مخ يې راواړاوه:
–   ژوند د چا په خوښه نه درومي.
له چایه يې غوړپ وکړ:
–   نه د چا په اشارو دی.
–   که تابع وو هر وخت به مو راڅرخوي.
–   تابعیت مانا نه لري.انسان به یوازې ګوري چې باد کوم لور ته ځي.
–   یانې څه؟
غږ يې ونه کړ.په پیاله کې يې کاچوغه ووهله.غټ غوړپ يې وکړ.
–   شرایط خو انسانان جوړوي.
–   انسانان یوازې لوبېږي.
راغله کښېناسته.سترګې يې بې نمه وې لکه وچه چینه.له غابه يې یوه ټوټه کېک ور پورته کړ.څو غوړپه چای يې ژر ژر له مرۍ تېر کړ.
–   موږ د دنیا په اشارو چلېږو.
د کړکۍ پرده تېزه تېزه باد ووهله.سیوری يې پر مځکه ګډوډ پرېووت او ورک شو.

پای
د ډسمبر ۲۸مه ۲۰۱۹