دنیا مې ګرموي، چې زه یې ګرانوم

لکه ما چې، مینه اختراع ده، لکه ما چې ده خلق کړې

لکه ما چې د ګلاب په اننګو کې انځور کړې

لکه ما چې په اسمان کې ده مرغه ته ورښوولې

لکه ما چې د غنم په شان پټیو کې کرلې

لکه ما چې سمندر کې اوبه کړې

لکه ما چې د ښایسته سپوږمۍ په څیر ده له اسمانه ځړولې

دنیا مې ګرموي چې د چا نوم اخلم یا یاد کوم چې ګرانه ده

لکه زه چې یمه مینه، د ده مور یم د ده خور یم

لکه زه چې انتظار وم، لکه زه چې پوهیدمه

لکه ما چې و لوستلي، لکه ما چې اوریدلي، مینه هغسې رانغله

که زه پوه وای چې دا مینه اعتیاد دی، ځان مې نه روږدی کاوه

که زه پوه وای چې دا مینه ده د ډيرو شمالونو دروازه، ما به نه وای پرانیستلې

که زه پوه وای چې دا مینه اورلګید دی مابه نه وای لګولې

دغه مینه مې تر ټولو مینو تیره

کاش چې کله یې لاسونه پرانیستل

ما ترې بلې خوا کتل

کاش چې کله یې وژلی…ما پرې وار وای مخکې کړی

دغه مینه زه په شپه کې پر پردو ځوړنده وینم

زه یې ګورمه جامو کې…..

هم په عطر او بنګړو کې

زه یې وینم رسم شوې پر خپل رغوي…

زه یې وینم نقش شوې خپل احساس کې

که یې زه وای خبر کړی

چې دا مینه ده ماشومه، ډک له شوره له ماشوره

بیا مې نه راپریښودله

که زه پوه وای چې یې پریږدم بیا مې زړه کې اینې ریزه کوي

څو شیبو کې اور اورونه بلوي

څو شیبو کې هرڅه بل مخ اړوي

څو شیبو کې دیوالونه سره کوي، دیوالونه شنه کوي

ما به سر نه وه شړلې

څومره ارزښتمنه یې

له خدایه یم راضي…چې زه دې ګرانومه

دغه مینه مې تر ټولو ګلالۍ ده

دغه مینه مې تر ټولو ده بیساری

هیلمن یم چې لیدلو ته څوک راشي

ګلونه به یې غاړه کې امیل کړم

که راغله په ژړا

ور به ورته خلاص کړم

ښکل به یې کړم، ښکل به یې کړم

ښکل به یې کړم

ښکل

(پای)