کله چې کوچنی وم چاپیریال او ټولنې حتی کورنۍ مې داسې انګېزه راکوله، چې د هغوی په خوښه مخته لاړ شم، ډېرې هیلې مې لرلې خو تل له یو ډول ډار سره مخ وم، غوښتل مې ځیرک و اوسم د مشرانو او استادانو په مخکې خبرې وکړم، په درس کې ترې پوښتنې وکړم، خو ټولنې چاپیریال او د کورنۍ غړو مې د مشرانو مخکې خبرې کول بې ادبي بلله او غلي پاتې کېدل یې، ځیرکتیا او هوښیاري بلله