په افغانستان کې د ترافیکي پېښو مهم عامل د ترافیکو د قانون نشتوالی دی. د ترافیکو د لوی ریاست منسوبین د نه خفه کیږي ، دوی خپل د نړیوال مځکني ترانسپورت د قانون لس سلنه هم نه پوهیږي .
زمونږ په هېواد کې ترافیکې لوحې او نښې تقریبا نشته ، که کومه یوه وي ، یو هم نه پرې پوهیږي ، او صلاحیت لرونکی خویې بالکل نه مراعاتوي . چې دا له ملت سره لویه جفا ده . یوه ورځ مې په یوه ویدیو کې ولیدل چې ملاصاحب له زده کوونکو ( د موټرواني لایسنس ته کاندیدانو نه ) پوښتنه کوي ،چې ګیر بدل کړه ، شاته کوم ګیروهي ، بریک ونیسه . شاګرد هم هغه تمثیلوي . ماشاء الله کامیاب شوي!
په نورو هېوادونو کې شاګردان یوکال د تیوري درسونه وایی ، خو بیا هم هغوی د سل په سلو نه پوهېدو له امله ناکامیږي . کله چې د تیوري په امتحان کې کامیاب شي ، بیا شل ساعته د دریوري عملي او رسمي مکتب کې کورسونه وایی او له هغه وروسته یوکال یا یو نیم کال نور تعلیمي موټر کې یواځې ګرځي ، تمرین کوي . د نورو کسانو د سپرولو حق نه لري .
کله چې امتحان ته آماده شو ، بیا څو ځله د وړو موټرو لپاره امتحان ورکوي . که کامیاب شو یو کال وروسته به یوځل بیا امتحان ورکوي چې معلومه شي دا دریور څومره پرځان حاکم دی ، ترڅو د خپل ځان او نورو د تلف کېدو سبب نه شي .
د باروړونکو موټرو امتحان له هغه وروسته شروع کیږي چې درې کاله د وړو موټر چلولو تجربه ولري او تر ټولو مهم بیا د بسونو دریوري ده ، چې هغه خپل خاص او منظم تعلیمي کورسونه لري او دا لاسینس بیا ترټولو مهم دی ، یعنې ډېر په سختي او له ډېرو تجربو وروسته ترلاسه کیږي .
اما په افغانستان کې یوه ورځ مې د یوه نوي جوړ شوي شرکت بسونه ولیدل ، له چالانېدو او حرکت سره سم یې یو ترافیکي قانون مراعات نه کړل او په ډېر سرعت سره له نورو وړو موټرو مخکې شول ، حال داچې هلته د بسو سبقت ممنوع وو.
د افغانستان د دریوري لایسنس د نړۍ په هېڅ هېواد کې نه چلیږي