کډوال یا افغان مهاجرین چې هرچېرې وي ، د افغانستان اتباع او ملي ، انساني ، کاري او اقتصادي ځواک او سرمایه ده. هغوی چې لا اقل په یوه پرمختللي ، آرام او انساني محیط کې ژوند کوي ، د تحمل وړ دي .
اما هغه افغانان چې په پنجاب او یا د هغه په مستعمرو کې او یا د ایران په شان هېوادونو کې اوسېږي ،بیا د ترحم وړدي . له هغوی سره باید مرسته وکړل شي ، چې خپل هېواد ته راستانه او د افغانستان په هغو ولایتونو کې چې هلته د کار ، ژوند او اوسېدو شرایط ورته مناسب او برابر وي ، ځای پرځای شي.
تر هرڅه مخکې هغوی ته باید په افغانستان کې د ژوند شرایط آماده شي .
افغانستان له اوبو ډک او مست سیندونه لري چې له لویو دښتو نه تېریږي ، باید دا اوبه مهار او خپلو هېوادوالو ته به مناسبه اندازه مځکه په وړیا توګه د هغوی په اختیار کې ورکړي .
کانونه او معدنونه زمونږ ملي سرمایه ده ، د هغو د استخراج او د هېواد په داخل کې باید د تصفیې او ګټه اخیستلو لپاره زمینه مساعد کړل شي .
باید یو منظم او قانونمند دولت چې د ټولو اتباعو حقوق ، مکلفیتونه ، لکه د تحصیل او زده کړو آزادي ، د بیان او نظر څرګندولو ، یو بل ته احترام او د ژوند ټول شرایط پکې آماده او تضمین وي ، جوړ کړل شي ، چې دا دولت خپل مکلفیتونه او وجایب د هېواد دننه او د باندې په سمه توګه اجرا کړی شي ، جوړ شي . د افغانانو ټول ملي ، تاریخي ، دیني ارزښتونه په قانوني ډول تضمین او د انتخاباتو لپاره ټول لازم امکانات پکې برابر وي .
که هرڅومره زمونږ هېوادوال تیت او پراګنده وي ، د افغانستان دښمنان د هغوی له منځه خاینین او جاسوسان ، مخربې ډلې په مختلفو نومونو استخدامولی شي ، چې د کورني اخ وډب ، د هېواد د سیاسي او اقتصادي کمزورتیاو ، بې نظمیو او کورنیو جګړو سبب کیږي .
کومې مرستې چې ګاونډیان یې د افغان مهاجرینو په نوم ترلاسه کوي ، مهاجرینو ته پنځه سلنه هم نه رسیږي . مګر که د هغوی د بیا اسکان لپاره د هېواد دننه ولګول شي ، د افغانستان داقتصادي پرمختګ سبب کیږي .