ما باندې وطن کې د ځوزانو بړستن واچوئ
زه پـردي وطن د ورېښمو کمپل نـه غــواړم
(آصف بهاند)
«بس دی، زه پوه شوم چې اسلامیت او انسانیت څه معنی.»
«د پنځوسکلن تاریخ ژوندی کتاب:
هغه درد، غم، ناهیلي، بېچارهګي، بېکوري، بېوطني…چې په دې معصومانسان کې راټول دي، ټولو قاتلو ایډیولوژیو-ذهنيباورونو فصل ورسوزوي!
د دنیا/دین، ګټلو قوماندانانو-فاتحانو، د ټنډو او اوږو د برموشوکت، نښانونو/نښانو باندې ناړې (تف) کوي؛
او ماووتا ته وایي:
ته هېڅوک او هېڅشی نشې ژغورغلای/ ګټلای!
د نورو ژوندوروزګار پرېږده؛ خپل ځان ته وزګار شه!!
ستا نغد کار، نغد ثواب، نغده آزادي؛
آزاد، نغد او پرخپل ژوند او چارو بر انسان، «اوسېدل» دي.
د تاریخ په ټول فصل سپاره ډبرین، مسي، برنزي، طلایي بتان دې،
د دې ماشوم خوندي او اباده ژوند ته (اوبه) شي!»
(وفا سمندر)
د ښکاره او پټو پالیسیو په پایله کې زموږ دوو مسلمانو گاونډیانو (ایران او پاکستان) په گډه د افغانستان له بېوزلو مهاجرو سره په یوه خوله داسې یو سرهورته یزیدي چمونه راپیل کړي دي، لکه له پخوا نه چې سره سلا شوي وي، چې په یوه وخت به د افغان مهاجرو پرضد داسې پالیسي غوره کوي چې د دوی په هېوادونو (ایران او پاکستان) کې افغان مهاجرین اړ شي چې په خپله، خپله کډه بار او د افغانستان پرلوري وخوځېـږي. میډیا یې وایی او ښیي یې چې په کومه ورځ څومره افغانان له یادو هېوادونو څخه، له ډول چلن نه په استفادې سره، د افغانستان پر پولو وراړول کېـږي.
زه فکر کوم چې په دې جبري اخراج کې افغانانو گټه کړې ده، داسې گټه ده چې باسواده او بېسواده ټول یې راویښ کړل او په دې وپوهېدل چې:
ــ پاکستان څه معنی؟
ــ اسلاماباد کوم مفهوم افاده کوي؟
ــ د ایران مسلماني او همژبتوب څه مفهوم لري؟
هېره دې نه وي چې دې جبرې اخراج ټول افغانان سره داسې یوموټی کړل چې په تاریخ کې به یې ساری نه وي لیدل شوی، البته په خپل وطن کې به د خلکو بېرته ځایپرځای کېدل یوڅه ستونزمن وي، خو خوښي به په دې کې وي چې له دایمي احتیاج نه به لومړی زموږ بېرته راستنېدونکي وطنوال خلاص او په خپل کور کې به د هرڅه مالکین وي او بیا به زموږ هېواد په رسمي ډول د مهاجرو د بېرته راستنولو له گواښ نه خلاص شي.
د کوم بېرته راستنېدونکي ماشوم عکس چې ما راپور کړی دی، زما له نظره دا ماشوم ټول بشریت ته په خطاب سره دا وايي چې:
«بس دی، زه پوه شوم چې اسلامیت او انسانیت څه معنی.»
باسنی عکس د یوې مهاجرې ایستل کېدونکي کورنۍ د یوکوچني عکس دی، دا کوچنی داسې تړل شوی دی لکه یو لوی کریمینال شخص چې څو وژنې یې کړي وي. دې عکس د ډېرو بادرده او چیزفهمه خلکو په زړونو کې چړې ننیستلي دي. لاندې به یاد عکس ته د ځینو قلموالو غبرگونونه راواخلم:
ښاغلي عبدالوهاب باور د شعر په ژبه داسې لیکلي دي:
«ستـا پـه درد کې ددې واړه ملت درد دی
سـتا سـلام تـه ددې ټـول وطن سلام دی
ستا دې یـو تصـویـر کې سـل زره خـبـرې
ستـا چـوپتیا خو لـه معناوو ډک کلام دی»
(باور)
ښاغلي محمدجان باور داسې ورته لیکلي دي:
«زما ګرانه !
دزمان جبر دی !
ستا نازک بدن یی د موتر په سخت اسپنو او تختو پوری تړلی دی !
د اوږده مزل لپاره یی چمتو کړی یی !
مه خفه کیږه !
خپل ملک او هیواد ته ، تشریف راوړی !
ستا په مټو دی الله تعالی برکت کښیږدی چی راتلونکی نسل له همدغه کړاوه وساتی!!!»
وفا سمندر بیا دا لاندې متن ورته لیکلي دي:
«د پنځوسکلن تاریخ ژوندی کتاب:
هغه درد، غم، ناهیلي، بېچارهګي، بېکوري، بېوطني…چې په دې معصومانسان کې راټول دي، ټولو قاتلو ایډیولوژیو-ذهنيباورونو فصل ورسوزوي!
د دنیا/دین، ګټلو قوماندانانو-فاتحانو، د ټنډو او اوږو د برموشوکت، نښانونو/نښانو باندې ناړې (تف) کوي؛
او ماووتا ته وایي:
ته هېڅوک او هېڅشی نشې ژغورغلای/ ګټلای!
د نورو ژوندوروزګار پرېږده؛ خپل ځان ته وزګار شه!!
ستا نغد کار، نغد ثواب، نغده آزادي؛
آزاد، نغد او پرخپل ژوند او چارو بر انسان، «اوسېدل» دي.
د تاریخ په ټول فصل سپاره ډبرین، مسي، برنزي، طلایي بتان دې،
ددې ماشوم خوندي او اباده ژوند ته (اوبه) شي!»
په هرصورت دا حالات به هم زموږ پر هېواد او هېوادوالو باندې تېر شي، خو د افغانستان او افغانانو د پټو او ښکاره دوښمنانو مخ به ټول بشریت او تاریخ ته د سکرو په شان تور وي، په دې شرط چې زموږ خلک خپل اتحاد او یووالی همداسې وساتي او وېپالي لکه دا اوس چې په یووالي او خندا سره د خپلو راروانو هېودوالو هرکلی کوي.
یو څو څرګندونی:
۱ – د نړی د سیاسی – اجتماعی منظومی تر ټولو ځپلی او زخمی سیاری دوی دی:
افغانستان
فلسطین
د فلسطین خلګ د خپل ابائی ټاټوبی څخه په زور او جبر شړل کیږی.
د افغانستان خلګ د پاکستان څخه په زور او جبر ایستل کیږی.
دا دواړه حالتونه دردوونکی او ځوروونکی او خواشینوونکی دی.
۲ – غربی ټولنه خصوصاً امریکائیان او انګریزان د رنډی زامن هم د افغانانو ددی فاجعی په را منځته کولو کی دخیل دی، کنی کولای ئی سوای یا کولای سی د پاکستان په دی شیطانی تصمیم کی بدلون راولی.
۳ – تر ټولو بدرنګه او خواګرځنه منظره دا ده چی څلویښت کلونه مخکی د پیښور او بلوچستان سور کونو پښتنو د ورغلو افغان مهاجرو پر ضد تبلیغات او اقدامات تر سره کول خو نن ورځ پټه خوله څه چی په ریاکارانه توګه د مهاجرینو د اجباری ایستلو خلاف تبلیغ کوی او دی ټکی ته ئی پام نه دی چی مهاجر افغانان د سر په سترګو وینی چی د مهاجرو د ایستلو او شړلو اصلی آمرین او عاملین همدا پاکستانی پښتانه دی.
۴ – په پورته مقاله کی د ” وفا سمندر ” د کتاب یوه جمله هم را نقل سویده، دا جمله ډیره مرموزه او سخیفه او غولوونکی او بی معنی جمله ده ( بس دی، زه پوه سوم چی اسلامیت او انسانیت څه معنی! !!!!!!! ).
د اسلامیت د معنی په هکله د وفاد سمندر سره د بحث اړتیا نسته خو د ” انسانیت ” په هکله باید وویل سی:
که مثلاً ” احمد ” یوه انسانی فاجعه پخپلو سترګو ووینی او د خواخوږی او زړه سوی له مخی ووائی چی “《 انسانیت مړ دی او انسانیت هیڅ معنی نلری》 نو د ” احمد ” دا خبره به د سختی خندا وړ وی ځکه که انسانیت مړ او بی معنی وی نو ” احمد ” له کوم ادرس څخه دا خپل وچ احساسات بیان کړی دی؟
داسی ښکاری چی د وفا سمندر د کتاب ټول محتویات پورته جملی غوندی خوشی چرندیات دی او بس.
۵ – ډیر امکان او احتمال لری چی د پاکستان څخه د راغلو مهاجرینو په منځ کی اکثراً ډیر تکړه تکړه او د لوړو زده کړو درلوونکی پاکستانی پښتانه هم شتون ولری او طالب ئی په شعوری یا غیر شعوری توګه پخپلو رسمی ادارو کی وګوماری څو د پاکستان په ګټه د افغانستان داخلی سیاستونه مدیریت کړی چی البته په هغه صورت کی به د عامو افغانانو اعتراض هیڅ ځای و نه نیسی او طالب به هم ادعا وکړی چی وروره دا مو خپل را ستانه سوی افغان وطنداران دی.
۶ – پیچلی او خطرناکی لوبی روانی دی چی څه به پیښه سی.