موږ باید له نورو سره د ګوزارې هنر زده کړو، ویې زغمو او تر ډېره مو له مقابل لوري په غوښتنو بیا غور وکړو او وخت پر وخت بدلون پکې راولو.

انسان نیمګړی دی، خو دا نیمګړتیا یې د بېلتون او لرې والي لپاره پلمه کوله بې انصافي ده. هر انسان داسې یو ځانګړتیا او ښه والی لري، چې له ټولو نیمګړتیاوو سره سره یې د زغم وړ کوي او مثبت تعامل ورسره کېدای شي.

خبره دلته پای نه مومي او نه په ټولنه کې دومره اسانه یو بل زغمل کېدای شي. پوهېږم چې زغم تل د حل لاره نه ده او له ځینو سره ګوزاره د اوسپنې د نینو(وریت شوي غنم) چیچل دي. انسان زغمل کېږي، خو جهالت او ناپوهي یې نه. که انسان دروني بلاوې ولري زغمل یې لا پسې سخت دي، ځکه پر ژوند یې د هماغه فکر سیوری خپور وي. حللاره څه ده؟

زه فکر کوم چې ناپوه انسان د نفرت پر ځای د زړه سوي وړ دی او تر بل هر چا درک او زغم ته ډېره اړتیا لري. که ګوزاره ورسره وشي، ښایي زموږ د زغم له امله یې په فکر او درون کې مثبت بدلون راشي، پر خپل ګرېوانه کې سر ښکته کړي او د خپل درون د جوړښت فکر ور پیدا شي. دا تجربه به اسانه نه وي، خو ممکنه ده.

سمه ده چې هر انسان په نورو کې خپل دروني انځور ویني او ټول د ځان په څېر ورښکاري، خو که درک شي بې پایلې نه ده او ښایي له ډېرو دروني نیمګړتیاوو وژغورل شي.

د زغملو یوه ګټه دا هم ده، چې له بېلا بېلو انسانانو سره ګوزاره اسانه کېږي او همدا نږدېوالی د ځان او درون د تغیر لامل کېږي. که زه له ټولو نیمګړتیاوو سره، سره زغمل کېږم، د نورو د زغملو، خپل ځان سمولو او نېمګړتیاوو د له منځه وړلو احساس مې لاپسې پیاوړی کېږي او په ځان کې د ریښتیني انسان د ځانګړتیاوو په لټه کې کېږم.

زه فکر کوم د انسانانو تر منځ په سرسري چلند د زغم او درک توانایي له منځه تللې. زه باید ستا په څېر فکر وکړم، ته باید زما له لیده هر څه ووینې او موږ داوړه باید د یو بل چا په رنګ ځان جوړ کړو؛ که نه وي نو بیا یو بل ته لوی ګواښ جوړېږو او په لوی لاس به نفرت او د نورو لاس وهنې ته زمینه برابروو.

که انسان ژور فکر وکړي د نورو زغم سخت نه دی. بسنه کوي چې له نورو غوښتنې کنټرول کړو، که ځان بیانوو بل هم باید واورو، ځینې ستونزې نالیدلې وګڼو او په ځینې نورو ځان کوڼ کړو، په ځینې مشکلاتو پښه کېږدو او له ځینې نورو تېر شو.

دا به مو یوازې نور نه وي زغملي، ځان به مو هم له لوی ځوره ژغورلی، دروني سکون ته به رسېدلي وو او په دې ډول به مو یوازې ځاني نه، بلکې ټولنیز مسولیت هم ادا کړی وي او راتلونکو نسلونو ته به مو د زغم او درک لوی درس په میراث پریښی وي.