مننه میاخیل صاحب هیله کوو چي نور هم حقیقتونه راوه سپړې ممکن افغانان په لس ځلو مارچیچلو باندي پوه سي چي باید موږ بیا یولسم ځل ددغه غارڅخه وه نه خوړل سو نړی چي پرمختګ کړی دی هغو دغه لوړي خبري چي تا وکړې د پخوا څخه درک کړي دي خو موږ چي یې اوس درک کو هم مشکل حل دی.

د پورته لیکنی په هکله دوه لنډ ټکی:
۱ – که څه هم میاخیل صاحب پر خپل تحلیلی پاکټ باندی د اخیستونکی ( لوستونکی ) ادرس لیکلی دی خو خپل ” فکری ادرس ” ئی نه دی لیکلی چی البته ما غوندی کسانو ته به ددی ادرس معلومیده ګرانه خبره نه وی.
۲ – زموږ اکثره غربګراء ( په حقیقت کی غربګداء ) سیاستمداران هغو ښو ! میرمنو ته ورته دی کوم چی په ناځوانانه توګه د میړونو لخوا طلاق ور کړه سوی وی خو بیا هم د پخوانیو او مطَلقه میړونو حسرت په زړه کی روزی او بد ئی نه وی پر پیرزو او په اصطلاح حتی پسی دیغ هم وی.

مذهب يوه پاکه پديده، خو موږ يې د تقدس ساتلو او هم د ښه کارولو جوګه نه يو.
ځينو ته به ښه پټه وي چې امام خميني د سلمان رشدي په تړاو فتوی ورکړه او ډېر وخت يې د ((لا شرقية)) او ((لا غربية)) شعارونه وډنګول، خو د حسن روحاني او د اوباما په وخت کې چې خبرې مخته ولاړې. ايران ځينې وړانديزونو او غوښتنو ته غاړه کېښووه چې په هغې کې د سلمان رشدي له فتوی لاس په سر کېدل او ان له موبايلونو ، دېوالونو او مخابراتو څخه يې غربي ضد شعارونه ليرې او ورک کړل او نړيوالو يې په مقابل کې ورته په لسګونه ميليارده ډالره خوشې کړل، خو پر ايران يې خپل توکي خرڅ کړل او هغه پيسې يې ترې بيرته چې په يوه لاس ورکړې او بل لاس يې ترې بيرته واخېستې.
زموږ يو سرتنبه جهادي مشر يو وخت داسې ويلي وو:
حوت ۱۳۶۶ : [د حزب خپله ګڼه ”شهادت“]
حکمتيار : ((اګر در هر دو کشور نظام اسلامي حاکم باشد ما تصميم ميګيريم که مرز از ميان ما برداشته شود و هر دو کشور به يک کشور بدل ګردد)).
که اوس ترې وپوښتل شي چې دې دې اسلامي نظام شعارونه چې تا ورکول، نو ولې مو په ټول توان ونه شو کولی چې لږ تر لږه د يو مسلمان ومجاهد په توګه خپل يووالی وساتو او حال دا چې هر ځای به مو ليکلي وو : ((واعتصموا بحبل الله جميعا ولاتفرقوا))، نو موږ څه وکړل؟
بيا خبره غربګرا ته ولاړه شي، ښه دا تاسې اسلام ابادګرا څه وکړل؟ همداسې تهرانګراو څه وکړل؟
ايا موږ کله هم د جنرال اسد دُراني وروستۍ مرکه اورېدلی ده چې څه يې ويلي دي؟
جنرال حميدګل خو ويلي وو چې ((سمه ده جهاد به افغانانو کړی وي، خو لارښوونه يې زما وه)) يعنې هغه د جهاد سرښندنه او نېکنامي يې هم پر موږ نه لورېدله او هغه يې هم ځانته منسوبوله. ان تر دې يې ويل چې ((افغانان د خپل سياسي برخليک ټاکلو حق نه لري))، نو ډېرې ترخې لا شته چې د هېچا له زړه وتلې نه دي او لا تر ننه يې په غوږونو او ذهنونو کې خطور کوي او لا سترګو ته يې ولاړې دي.

د سید محمد خان ورور نظر به هم صواب وی
امّا
د افغانستان پر کرهڼیزه مځکه باندی د شوروی د کمونیزم د یاغی او مست غوائی د لیونی غوبل د مخنیوی بیه دومره لوړه وه چی د شوروی د ټولو رقیبانو او دښمنانو غبرګونونه او مداخلی ور ته یوه عادی خبره ښکاریده یا په بله ژبه د شوروی د یرغل زلزله دومره ویرانوونکی وه چی د افغان وولس د ټولو یا ډیرو ارزښتونو ماڼی ئی ور ونړولی او یا حد اقل ور ولړزولی او داسی ویروونکی حالت ئی را منځته کړ چی د نړیوالو او سیمه ایزو لخوا د را استول سوو د ” نجات او ژغورنی ” د ټیمونو د پټو او ښکاره ناوړو کړنو د مخنیوی توان هیچا نه درلود خصوصاً ” پاکستانی ” ټیم ډیر خائنانه اعمال تر سره کړه چی همدا نن ورځ هم دوام لری.
بله خبره دا ده چی د ښاغلی میاخیل تحلیل ځکه ګُمراه کوونکی او مرموز دی چی پر دی تریخ واقعیت ئی رُڼا نه ده اچولی او اعتراف او اعتراض ئی نه دی کړی چی:
《 ولی او څنګه غربیانو او امریکائیانو تر شل کلن ګَرم حضور وروسته نه یوازی احمد او محمود او دولتی دستګاه بلکه ټول افغان وولس ئی په ناڅاپی توګه لاس تړلی طالبانو ته تسلیم کړ؟ 》.