عبدالوکیل سوله مل
پاچا ګل په خپلو لویو برېتونو لاس راتېر کړ.، پهر مېز سوررنګه وړ کوچنی بیرغ یې د مېز بلې څنډې ته وېوړټېله کړ.، پهر دیوال کې راځوړند مخامخ د ګوندي رهبر لوی عکس ته یې وکتل.، نوی پیل کړی کتاب («زندګی نوین)» چې یې تر نیمايي ېې لوستی و، وتاړه ،خو ژر یې پاڼې سره وروستې، یوې غاړې ته ېې يې کیښودکېښود. له ځایه راپاڅېد چې د باندې ووځي او خپل سګرټ ولګوي. د وره پر خوا یې چټک ګامونه واخیستل، دروازه ېې یې خلاصه کړهپرانیسته ، خو بیرته بېرته ېې يې پورې کړه؛، را ونه ووت. بېرته راوګرځېد.، د دوتر دفتر لویه کړکۍ یې پرانېسته.، ودرېد.، اورلګیت یې راوکېښ.، سګرټ یې ولګاوه.، لا یې اول دود سینې ته نه وو راکښلی چې تلیفون وشرنګېد؛، په منډه ورغی.، غوږۍ یې پورته کړه. :
ـ سلام، ملګریه پاچا ګله!
ده لا سلام نه وو ځواب کړی چې ورته وویل شو: ” یو ځل راشه…”
لګېدلی سګرټ ېې یې راپورته ور پورته کړ، خولې ته یې ونیوه.، خو بېرته یې په منډه کېښود؛، بهر ووت. دوهم پوړ ته د قومندان دوتر دوفتر ته نېغ ورغی. له سلام وهلو وروسته قومندان ته مخامخ ودریدودرېد، هغه چې له چا سره په تلیفون کې په خبرو بوخت وو، ده ته ېې یې د کښیېناستو اشاره وکړه.. چې قوماندان څنګه ېې غوږۍ کېښوده، په ده یې غږ کړ:
ـ پوهېږئ، ولې مې راوغوښتئ؟
دی د خپل قومندان په پوښتنه هک پک شو. نه پوهېده د قومندان پوښتنې ته څنګه ځواب ورکړي. په فکر کې لاړ.، اېخوا دېخوا یې سترګې واړولې راواړولې. قومندان خپله څرخکي څوکۍ ګرد چاپېره تاوه راتاو کړه. ده ته بېرته مخامخ شو. لاس یې اوږد کړ، اخوا دېخوا یې وېوړ، لکه د ده پاملرنه چې څه شي ته راګرځوي.:
ـ په دفتر کې څه بدلون وینئ؟
ده ټوله خونه تر سترګو تېره کړه.، لر بر یې وکتل.، ناببره یې ولیدل چې د دفتر په منځ کې دګوندي رهبر عکس له دیوال دېوال لیرې شوی او یوې څنډې ته پړمخ پروت دی. اوږې یې بې واکه وښورېدې.، سترګې یې رډې راوختې.، نسکور شوي تصویر ته ځیر شو؛، سترګې یې له حیرانتیا سپینې وځلیدې. ګوته په پر غاښ شو.، ورپسې پهر کوچ کې نیېغ راکښیېناست:
ـ دا څنګه؟
قومندان په موسکا وویلموسکی شو.:
ـ بس دغسې قیصې دي چې چاغیږي چاغېږي کنه!
ده مخ ته لاس ونیوه.:
ـ یعنې څه!؟
ـ یعنې دا چې امپریالېزم اوس د ګوند منځ ته هم راننوتی دی،. ان تر دې چې د مرکزي کمېټې غړي ګمراه او له لارې باسي.
پاچا ګل لکه باران وهلې مرغۍ ورېږدېد.. بلا پوښتنې یې په سر کې راوټوکېدې.، پهر دیوال دېوال کې د ګوند د سیاسي بیورو د غړو لوی پلاکت ته ېې یې وکتل :
ـ دا څه وایې؟ د مرکزي کمېټې غړي!؟
قومندان مېز پر سوک وواههپه سوک مېز وواهه.، سر یې وخوځاوه.:
ـ وو هو ملګریه پاچا ګله، خو ګوند هم ویده نه دی، ویښ دی او د امپریالېزم هره دسیسه په نطفه کې شنډوي.
پاچا ګل ګوتې پر خپلو بېواکه یې په برېتونو لاس راتېر کړکش کړې، لاسونه یو په بل کې ننویستل.، ، غاښونه یې وچیچل، لکه په سر یې چې درد شي.، تندي ته یې لاس ونیو.په غوسه او حیرانتیا یې خوله خلاصه کړه:
ـ وه خدایه دا څه اورم.!؟
پاچاګل لکه په ګوند کې چې د څو وروستیو ورځو له خپلمنځي شخړو هیڅ هېڅ نه وي خبر. بیا یې شا ته ېې مخ وګرځاوه، د ګوندي رهبر دوتر دفتر ته یې لاس ونیو. :
ـ صیب، عمومي منشي خبر دی؟
قومندان بيرته بېرته موسکی شو. د پاچا ګل په ساده توب یې وخندل. په لوی چوکاټ کې پړ مخې ایښي اېښي تصویر ته یې لاس ونیو.:
ـ وه د خدای ساده ګله! څنګه دې پوه کړم، هغه خو پخپله د همدې توطئې برخه ده. که دغسې نه وای ما یې څنګه تصویر لرې کاوه!؟
د پاچاګل خوله له اندېښنې وازه پاتې شوه، هغه ته نوره سودا هم ور ولوېده، خو قومندان بیا وپوهاوه.خپله خبره وغځوله:
ـ ګوند به ډېر زر پرېکړه وکړي چې له ده او د امپریالېزم له نورو تیرایستل تېرایستلشویو او پلورل شویو ګوندیانو سره څه وکړي او….
پاچاګل د قوماندان خبره پرې کړهدی بېواکه په خبرو کې ورولوېد.:
ـ ته وا له مرکزي کمېټې به یې ګوند خارج کړي!؟
قومندان په غرور ځواب ورکړ.
ـ خامخا!
ـ اوزندان ته به یې هم ولېږي؟
قومندان له سره خولۍ ایسته کړه ، د میز په پر یوه څنډه کې ېې یې کيښوده کېښوده، ویې ویل: .
ـ هر څه شوني دي.
پاچا ګل له ځایه راپورته شو، قومندان ته یې مخ کړ.:
ـ خو دا څومره شونې ده چې عمومي منشي دې د ځان او خپلو نږدې ملګرو د محکومیت غونډه راوبولي، اخر هغه د ګوند مؤسس دی. نه چې داسې پرمختیا انقلاب له ماتې سره مخ کړي، ملګریه!
قومندان په مېز دواړهې مټې پر مېز کېښودې.، په ویاړ یې وویل:
ـ چورت مه وهه، دا غونډه لا د مخه رابلل شوې ده او نن یا سبا به یې د انقلابي پایلو اعلان له راډیو او تلوېزیون دواړو واورې.
قومندان له خپل لویه مېزه راپاڅېد. د پاچا ګل مخې ته ودرېد.، دده په پر ولي یې لاس ورکېښود.:
ـ مه وارخطا کېږه، ملګریه پاچا ګله! ، دا پرمختیا به برعکس د انقلاب ستنې نورې هم ټینګې کړي.
پاچا ګل چې د قومندان درانه لاسونه په خپلو ولو حس کړل، ټکان یې وخوړ.، راشاته ژر شاته شو، په اندېښنه یې زیاته کړه: .
ـ خو ملګریه ولي شاه، ګوندي رهبر لکه د ګوند سر دغسې وي، هسې نه چې …
ده لا خبره بشپړه کړې نه وه چې
قومندان ولي شاه یې په خبرو کې ورټوپ کړ، خبرې ور پرې کړې او په یوه ساه ېې یې پرله پسې وویل.زیاته کړه:
ـ نه نه نه….. ملګریه، هر ګوندي رهبر داسې نه دی؛، ځینې رهبران په رښتیا لکه سرونه داسې وي او ځینې لکه خولۍ!
له دې سره یې په پر مېز ایښې اېښې د لینن کوچنۍ مجسمه راپورته ور پورته کړه. او خپله خبره یې وغځوله:
ـ لکه دا د نړۍ د کارګرانو مشر!
بیا یې په پر مېز ایښې خپله خولۍ په لاس کې ونیوه.، د دوتر دفتر په منځ کې پروت پړمخې تصویر ته یې لاس ونیوه.:
ـ خو هغه لکه خولۍ داسې ده.، ملګرو غوښتل همداسې لکه د خولۍ په رول کې پاتې شي، خو هغه د ګوند له اصولو سر وغړاوه او اوس په ګوند دا خولۍ هم درنه ده.
پاچا ګل ېې یې په ننګه بې اختیاره له خولې ورووتل.:
ـ نو ګوند هم مجبور شو چې دا خولۍ له سره لرې کړي، که څنګه؟
له دې سره یې خبرې ودرولې، لکه په خپله خبره چې پښېمانه شي.. د ګوندي مالګرو ټولې هغه خبرې وریادې شوې چې د ګوښه کیېدونکي رهبر په باب یې ویلې وې. هغه شعارې یې نېغ مخې ته ودرېد چې هرځای به ویل کیده کېده: “ګوند او رهبر نوک او ورۍ دي، روح او جسم دی…”
د هغه په ستاینه کې یې بې شمیره شمېره ترانې په مغزو او ذهن کې بیا په چورلېدو شوې.، هغه لوی میټینګونه او مظاهرې یې هم مخې ته ودرېدلې چې په څه جذبه به ګوندیانو د ده د روغتیا او اوږد ژوند شعارونه ورکول.
ګڼې پوښتنې یې په سر کې راوټوکېدې. یوه له دغو پوښتنو د ګوښه شوي رهبر د لیکلو اثارو برخلیک و. دی اوس دې ته فکر وړی و چې د هغه د هغو لیکل شویو اثارو سره به څه به چلند کېږي چې په هر ګوندي یې لوست مطالعه، لکه قران شریف فرض ګڼل شوی شوي وو.
بیا لکه له خوبه چې راکښېني.ویښ شي، ژر یې خپلې خبرې ته ادامه ورکړه:
ـ ملګریه ولي شاه، ګوند به یې د اثارو سره څه چلند کوي؟
پاچا ګل یې نسکور شوي عکس ته بیا ور وکتل لکه په ځواب یې چې د مخه فکر کړی وي. :
ـ ټول به راټولېږي،.
پهر میزایښی مېز اېښی د اورلګیدډبی اورلګېد ډبی ېې يې راپورته ور پورته کړ.، ویې ویل:
ـ اور به ور اچول کېږي.
ده اوږې پورته ونیوې.، له حیرانتیا په ډک انداز یې وویل:
ـ نو دا خو په لکونو چاپ شوي کتابونه دي؛، ټولې کتابخانې پرې ډکې دي او داسې هیڅ هېڅ ملګری به پیدا نه کړې چې د ده په کور کې دې د هغه یو کتاب نه وي.
ولي شاه بیا په پر مېز ایښې د لینن وړه مجسمه راپورته ورپورته کړه.، پاچاګل ته یې وکتل:
ـ ملګریه، د کمونیست ګوند تاریخ دې نه دی لوستی؟
پاچا ګل هیڅ هېڅ غبرګون ونه ښود. غلی شو، وبیرید وبېرید او که په دې ځواب شرمېده چې دا تاریخ یې نه دی لوستی.، نه چې ولي شاه یې په پوښتنه کې راایسار کړي.
ولي شاه د مېز له سره بیا راپاڅېد.، د دوتر په کونج کې د کتابونو وړې المارۍ ته ودرېد.، له منځه یې په دري ژبه پېړ کتاب راواخیستور واخیست.، د ده مخ ته یې ونیو.:
ـ دا د کمونیست ګوند تاریخ دی.، دا باید هر انقلابي ملګری ولولي. څه پوهېږې، ملګری استالین به څومره اثار ولري. ها؟ څه شول، اوس یې څومره پاتې دي؟. څه شو هغه نومونه او القاب چې ده ته یې ورکړي وو؟ ولې لینین ګراد بېرته پیتروګراد نه شو او ستالین ګراد د ستالین له مرګ سره بېرته په والګا ګراد واوښت؟ انقلابي ګوندونه هیڅکله هېڅکله خپل رهبران بې محاکمې نه پرېږدي. څوک په ژوند لکه دا زمونږ او څوک په مرګ لکه ملګری ستالین.
پاچا ګل په فکر کې لاړ، دستالین په باب ېې يې څه نا څه اوریېدلېي معلومات په ذهن کې راوټوکیدل ټوکېدل، وی ویې ویل:
ـ خو د ستالین اثار که راټول او له منځه تللي دي،، د ګوند آرشیف کې به یې هر څه خوندي وي.
ولي شاه په بريتونو لاس راکښود.کېښود:
ـ ټول انقلابي ګوندونه یو شان دریځ لري؛ ، نه د چا خدمت هېروي او نه د چا په خیانت سترګې پټوي. که ستالین کمونیزم په واقعیت اړولی او د دوهمې نړیوالې جګړې فاتح دی، زمونږ محکوم رهبر هم زمونږ د انقلابي ګوند بنسټ ایښی اېښی دی. ګوند یې باید د خیانت تر څنګ دا لوی خدمت هیڅکله هېڅکله هېر نه کړي.
غلی شو، اېخوا دیخوا ېې یې مخ واړاوه ، دروازې ته ېې یې وکتل ، بیا ېې یې ده ته سترګې ونیوې :
ـ پوهېږې د څه لپاره مې راوغوښتې؟
پاچا ګل د بې خبرۍ په پار سر وخوځاوه.:
ـ نه!
ده وویل.قوماندان ولي شاه زیاته که:
ـ هسې مې چې مې دتر مخه اشاره وکړه، نن شپه به د ګوند ډېرې مهمې پرېکړې اعلان شي. دا ځل به نه یواځې یوازې ګوند خپله خولۍ بدله کړي، بلکې ګوند به په رښتینې معنا سر پیدا کړي.، خو پوهېږې دا د ګوند لپاره اسانه پرېکړه نه ده. ګوند به نه یواځې یوازې د امپریالېزم د رنګارنګ دسیسو او نقشو سره مخ شي؛، بلکې د ګوند په منځ کې به د ګوند ارتجاعي دښمنان هم په رنګارنګ دسیسو لاس پورې کړي. له دې خاطره لومړي درجه احضارات اعلان شوي. امر دی چې هر ارتجاعي حرکت په کلکه وڅارئ او هیڅ هېڅ خاین ته اجازه ورنکړئ چې د دغې اعلانېدونکې پرېکړې په مقابل کې ر وړاندې ودرېږي.
پاچا ګل چې څنګه امر واورېد، ودرېد. عسکري سلامي یې ووهله.، شاه ګرز شو. او له دفتره ووت. له دوتره ووت.
پاچا ګل لکه نوی چې له خوبه راکښېنيويښ شوی وي.، سترګې یې پټې او وغړولې.، په غوږونو کې ېې یې نوو اورېدلو خبرو بنګاری جوړ کړ.، په خپله څرخکي څوکۍ کې تاو راتاو شو. ، پورته شو او بېرته کېناست. ، په پر مېز د سګرټو له ډبي یې سګرټ راوکیښویست. ، اورلګیت اورلګېت یې بل کړ، چې سګرټ ولګوي. ، خو لکه په دسترخوان ناست کس ته چې د نږدې عزیز د مرګ خبر راورسېږي.، له سګرټو یې خوا وګرځېده.، د سګرټو دبلی او اورلګیت یې دواړه یې پهر مېز کېښودل.، ښه شېبه په پر مېز ایښي اېښي سور بیرغ ته ځیر شو.، بیا یې مخامخ د ګوندي رهبر عکس ته سترګې ونیوې.، ودرېد، عکس ته نږدې ورغی.، له دېوال ېې یې رالرې کړ.. ناڅاپه یې تندي ګونځې وکړې.، غوښتل یې ښیښه یي چوکاټ په پر ځمکه وولي؛، خو لاسونه یې لکه ګوزڼ چې ووهي، ورپېدلخو لاسونه یې په لړزه شول.، پښېمانه شو.، عکس یې بېرته په پر دېوال کې ونښلاوه. له ځانه سره یې وویل.:
ـ د ویالې له لیدو د مخه موزې ولې له پښو وباسم!؟
راغی په پر خپل مېز بیرته بېرته کېناست.، د ټلیفون غوږۍ یې راواخېستهور واخیسته.، ګڼو ګوندي ملګرو ته یې زنګونه ووهل، چې خوله ېې یې بوی کړي ، او د نویو پرمختیاوو لنډ جاج ترې واوريواخلي ـ. خو له هیچا هېچا یې داسې څه وانه ورېدل چې په ګوند کې د ژور اختلاف څرک دې ترې څرګند شي. . له دوتره دفتره ووت.، ګرده ماڼۍ ېیې له نظره تېره کړه.، هر څه پهر خپل حال وو:، لکه بیرغ، لګیدلی لګېدلی رنګا رنګ لیکلي انقلابی انقلابي شعرونه، د رهبر عکسونه او نور… ډېرو دوترونو دفترونو ته یې سر ورښکاره کړ، هلته هم هر څه په پر خپل حال وو. بیرته بېرته راوګرځېد.، خو د دوتر دفتر دروازې لا ور نږدې شوی نه و چې بیرته بېرته راوګرځېد.، څو متره لرې خپل عسکري جیپ ته پخپله کېناست.، په ښار کې یې لنډ چکر وواهه. هلته هم هر څه پر خپل ځای وو؛، د رهبر لوی عکسونه، سور بیرغ، د هغه په ستاینه کې ډول ډول شعارونه ېې یې ټول ولیدلتر سترګو تېر کړل.، یو هم له ځایه نه وو بېځایه شويشوی.
دوتر دفتر ته په راننوتو یې تلویزین ولګاوه.، ساعت ته یې وکتل، د ماښام اووه بجې کېدونکې وې. په یوه شېبه کې خبرونه پیلېدل. د خبرونو تفصیل ته یې غوږونه څک کړل،ونیول د سر خبر د مرکزي کمېټې پولینوم وو. زړه یې درزا پیل کړه؛، ځکه د پولینوم په غونډه کې د ګوندي رهبر ځای تش وو… ټکان یې وخوړ.، وایې ورېدل چې
پخواني ګوندي مشر خپل ځای بل مشر ته په خپله خوښه پرېښی دی. پرته له دې چې خبرونه تر پایه وڅاري، سپک له ځایه راپورته شو. د پخواني رهبر عکس یې له ښیښه یي چوکاټه راوکېښوویست؛ ، غوښتل ېې یې چې څیرې یې کړي ، خو زړه ېې څیرلوته ونشو،د څیرولو زړه یې نشوای کولای. بیا یې عکس تاو را تاو کړ او تصویرتاوراتاوکړ، باطلې دانۍ ته یې وغورځاوه. سګرټ یې ولګاوه؛، خو لا یې سګرټ نیمایي ته نه و ورسولی چې دروازه یې ووهل شوه.، لوړ دنګ سرتېری راننوت.، له چټکې سلامي یې ووهله. ۍ وهلو وروسته یې وویل:
ـ آمر صیب دې غواړي.
دی سپک راپاڅېد.، نېغ ورغی.، آمر بیا له چا سره په تلیفون بوخت وو.، ده ته یې د ناستې اشاره وکړه. آمر چې له خبرو خلاص شوټلفون بند کړ، سمدلاسه یې وویل.:
ـ خبرونه دې واورېدل؟ د ګوند له پرېکړې خو خبر شوې، ودې لیدل، ما نه درته ویل چې د امپریالېزم دسیسې څومره ژورې او پراخه دي، ان کولای شي د ګوند رهبران ګمراه او د لارې وباسي.
پاچا ګل په چوکۍ کې رانیېغ شو، د هغه آمر په خبرو ېې یې شک راغی، زړه نازړه ېې یې وویل :
ـ خو د پولینوم په پرېکړه کې د هغه ناروغي د هغه د ګوښه کیدوعلت کېدو علت وګڼل شو.
آمر وخندلآمر په خندا زیاته کړه: .
ـ نو وه د خدای ساده، روغ سړی داسې کوي؟
پاچا ګل غوښتل نور وضاحت وغواړي؛، خو هغه نورو خبرو ته پرېنښود.:
ـ ګوره، دا د پېښې ظاهر دی ملګریه. مرکزي کمېټه او سیاسي بیرو نه غواړي د ګوند په داخلي اختلافاتو نړیوال دښمنان خوشاله کړي ـ او د ګوند په منځ کې د ملګرو تر منځ رامنځته شوې بې اعتباري او درزونه لا پراخه کړي. لږ صبر هر څه به سم او په وار سره مخته لاړ شي.
د آمر په دې خبره پاچا ګل غلی شو؛، هیڅ هېڅ یې ونه ویل.، لکه په سر کې راټوکېدلې پوښتنه چې ترې هېره شي. آمر خپلې خبرې وغځولې. :
ـ ملګریه پاچاګله، وایي هغه شر دې پېښ شي چې زمونږ په خیر تمام شي. اوس به نه یواځې یوازې د ګوند په لوړو څوکیو کې تغیرات راځي؛، بلکې ستا غوندې ځوانو او صادق کدرونو ته به هم په لوړو مقامونو کې ځای ورکول کېږي. ډېر ژر به نوې لوېې لویې دندې ته معرفي شې.، خو ګوره د مخه تر دې چې نوې دندې ته لاړ شې، باید لاندې کارونه سرته ورسوې.
ورپسې یې پ د یادداشتدښت کوچنۍ کتابچه یې مخې ته ونیوه:ور وړاندې کړه او په ډاډ سره یې خبرې وغځولې:
ـ اول به د پولینوم د پرېکړې او د نوي رهبر په باب به د ګوندي ملګرو غبرګون او ذهني جاج اخلې او ماته به په دې باب د هر ډول منفي حرکاتو راپور راکوې.؛
دوهم به سر له سبا په ټولو ښارونو او دوترونوکې دفترونو کې د دغه خاین رهبر د عکسونو د راټولولو پروسه څارې.
پاچاګل ده اوږې پورته ونیوې.، په برېتونو یې لاس وواهه.
ـ خو ملګریه ولي شاه؛ دغه عکسونه نه یواځزې په ښیښه یي لویو چوکاټونو کې بند دي؛، بلکې د هر ملګري په دسترخوان، د چایو په پیالو او…کې ..
ولي شاه یې زر خبره ونیوه.ژر خبره ور پرې کړه:
ـ پوهېږم، پوهېږم. ان په قیمتي غالیو کې یې عکسونه حک دي، خو دا ټول شیان باید په یوه اوونۍ کې له منځه لاړ شي. پوهېږې دې ته څه وايي!؟ دې ته د شخصیت کېش وایي، او په مارکسیستي فلسفه کې د شخصیت کېش باندې لویه کرښه راښکل شوې ده. دی مو که داسې نه وای غټ کړی، اوس به دومره نه ګمراه کېده.
پاچا ګل لکه سرتېری چې د یوه جنرال امر ته غوږ وي، ځان نور غلی ونیوه ،له ځایه راپاڅېد.، نېغ ودرېد؛، ويې پوښتل:
ـ او کتابونه؟
ده آمر ولي شاه ژرزر ور لنډه کړه.:
ـ کتابونو ته بل کمیسیون ټاکل شوی، ته د هغوی له څارنې بېغمه یې؛، خو د عکسونو د راټولولو په کمېسیون کې زمونږ د ادارې استازی یوارې یوازې ته یې.
پاچا ګل ته پوښتنه په سرکې راوټوکیده:پیدا شوه، یو ځل بیا یې ولي شاه ته وکتل:
ـ څه فکر کوئ ، په دومره لنډه موده کې به دا دومره عکسونه او کتابونه راټول او له منځه لاړ شي؟
ولي شاه وخندل، خو ژر ېې جدي څیره ونیوه:یې په جدي انداز زیاته کړه:
ـ په دومره وخت کې به نه یواځې یوازې دا ټول عکسونه او کتابونه راټولیږي راټولېږي او سوځول کېږي به، بلکې؛ په دغه موده کې باید ټول هغه ګوندیان چې د دغه خاین رهبر په ملاتړ راپورته شوي دي، هم په نښه او زندان ته واچول شي.
بیا یې د کتابونو وړې المارۍ ته یې لاس ونیو. او ویې ویل:
ـ د خدای ساده، د هټلر استخباراتي ادارو په یوه اونۍ کې زرګونه یهودان ژوندي سوځول او له منځه وړل؛ او ته د کتابونو او عکسونو لمنځه وړلو ته اندېښنې وړی یې.
پاچاګل ده غوښتل چې ووځي، خو ولي شاه ودراوه.:
ـ ګوره څو ورځې وروسته ګوند بله پرېکړه هم درته اعلانوي.
پا چا ګل د دې خبرې په اورېدو سلامي ووهله، شاګرز شو او له دفتره ووت.و او راووت.
سبا ګهیځ سهار مخکې له دې چې په ښار او دوفترونو کې د ګوښه شوۍي رهبر د بې شمیره لویو او وړو عکسونو د راکوزولو او سوځولو پروسه وڅاري؛، بل فکر ورغی.، له ځانه سره یې وویل.:
ـ له هر څه د تر مخه باید دا کار له ځانه پیل کړم چې حزب د خپل بنسټ ايښودونکي اېښودونکي په باب دومره بې رحمه وي، زما نو بیا څه پروا کوي؟
جیپ ته پورته شو.، د کور په لور وخوځېد،. سهارو؛ پلار،دروازه یې پرانیسته، مور او د کورنۍ نور غړي یې د سهارډوډۍ ته ناست وود سهارنۍ په خوړلو لګیا وو. ده له کېناستو سره سم د پلار او مور له مخې د چایو هغه ډک ګیلاسونه پورته کړل، چې د رهبر عکس پکې حک وو. د پلار ېې یې خوله وازه پاتې شوه. د مور سترګې ېې یې هم ټیغې برګې راووتې.، غوړېدلی دسترخوان چې د رهبر عکس پکې حک وو، په منډه راښکود.په چټکۍ یې ټول کړ.
پلار یې ترخه خندا وکړه ، په زوی ېې يې د لېوني ګومان راغی.، حیران شو؛ په ملنډو ېې یې وویل :
ـ ولې څه خبره ده!؟ پاچاهي خو به مو نه وي نړېدلينړېدلې؟
پاچاګل ده په غرور ور غبرګه کړه.:
ـ پاچاهي په ځای ده ، خو پاچا بدل شو.
پلار ېې یې غوږونو ته لاس پورته کړ.:
ـ توبه خدایه، توبه! توبه! تاسې خو د پیغمبر مقام ورکړی وو، نن بیا څه ټکه راولوېده.
ده برګ ور وکتل.، په خوله یې لاس کېښود.:
ـ له خولې سره دې پام کوه.، هسې نه چې د املوکو په تول کې لاړ شې.!
د پلار غصه یې راوپارېده.یې رډ ورته وکتل، په غوسه یې وویل:
ـ هغه ورځ دې په یاد ده چې له دېواله دې مصله راوغورځوله…
بیا یې په پر دیوال دېوال کې راځوړندې قالینې ته ېې لاس ونیو چې د ګوښه شوي رهبر عکس په کې اوبدل شوی و او زیاته یې کړه: :
ـ او د هغه پر ځای دې دغه قالینه راوځړوله.
پاچاګل ده په په کرارورو ځواب ورکړ. ور غبرګه کړه:
ـ بس څنګه یې کوې پلاره.، داد ګوند امر دی. هلته امر وو چې ټوله دنیا به یې په عکسونو نیسو؛، اوس راته همدې ګوند امر کړی چې د هغه پورې ټول شیان به له منځه وړو.
ده د پلار یې د ارامولو لپاره پهر دېوال کې راځوړنده قالینچه راواخستهور واخیسته. ، پاچاګل ورته وکتل:
ـ خو له دې وروسته وعده درکوم چې نور به د هېڅ رهبر عکس دلته نه راوړم.، پوهېږم پلاره، په دې عکس مې نه یواځزې تاسې خفه خپه کړي یاست؛، بلکې څو تنه مې ان زندان ته هم لېږلي دي.
بیا یې په لاس کې نیولې قالینچه یوې غاړې ته کېښوده. او په غوسهناک انداز یې وویل:
ـ او دې ته هم اور وراچوم.
نور یې هیڅ هېڅ ونه ویل.، غلی په منډه له کوره ووت؛، څو په ښار کې د رهبر د عکسونو د راټولولو او سوځولو پروسه وڅاري. په ښار کې پوره ګڼه ګوڼه جوړه وه. د ښاروالۍ د ګڼو کارګرانو تر خوا د ګوند بې شمېره فعالان هم لګیا وو چې د پخواني مشر عکسونه له منځه یوسي. د عکسونو د څیرلو او چوکاټونو د ماتولو اوازونو لویه غوغا جوړه کړې وه.
د ګوند د نوې پرېکړې له مخې په لنډه موده کې د ګوند د پخواني مشر ګرد عکسونه او کتابونه راټول او وسوځول شول.. مینه وال او لېوال یې هم یو په بل پسې زندان ته واچول شو، خو پخپله د ده له برخلیکه هیڅوک هېڅوک نه خبرېدل؛ او دا ځکه چې ګوند په دې هکله هر ډول پوښتنه منع کړې وه.
نږدې درې اونۍ ووتې تېرې شوې، د ګوښه شوي ګوندی ګوندي مشر تصویرونه چې څنګه له دوترونودفترونو، کورونواو واټونو…لیرې شول ، داسې زرېې ژر یې نوم او نښان هم د ډیروګوندیانوله ډېرو ګوندیانو له سرونو والوت. هغوي هغوی چې پخوا به ېې یې په هر مجلس او غونډو کې په ستاینو او صفتونو نه مړیدل مړېدل، اوس ېې یې په غندنو ټول مجلسونه تودول.
پاچاګل نوی له ګوندی ګوندي جلسې وروسته دوترته دفتر ته راننوت . د میز له جابې ېې یې د ياداښت کوچنۍ کتابچه راواخیستهور واخیسته، لاېې لایې کرښه نه وه کښلې چې بیا ېې یې تیلیفون وشرنګیدوشرنګېد، غوږۍ ېې یې پورته کړه ،؛
امر ېې یې دستي بیا ځانته ور وباله .. پاڅېد د آمر دفتر ته ننوت، سلامي ېې یې ووهله ، امرآمر په پر میز ایښې اېښې ستاینلیک راور واخیست، ودریدودرېد، په شونډو ېې یې موسکا وځلیدهوځلېده، لاس ېې یې ور وړاندې کړ:
ـ دا دې هم ستاینلیک ، د درکړې دندې د بریالۍ اجرا راپور دې ان عمومي منشي ته هم رسیدلی رسېدلی دی.
پاچاګل له خوشالۍ وغوړیدوغوړېد، امرکوچ آمر کوچ ته لاس ونیو:
ـ مهربانی وکړئ، کښیېنئ!
پاچا ګل لا په کوچ کې پوره ډډه نه وه وهلې چې امر ېې یې وویل:
ـ تا ته یو بل ښه خبر هم لرم.
پاچا ګل په کوچ کې رانیېغ شو، . امرآمر دواړه لاسونه په پر میزکیښودل مېز کېښودل، لږ څه راوړاندې ور وړاندې شو:
ـ ما خو درته وویل چې دله نوی نوي رهبر سره به نوی نوي تغییرات هم ووینئ ، نوی او ځوان کدرونه به د زړو خاینو ملګرو ځای ونیسي.
په پیکي ېې يې لاس وواهه ، مخې ته ایښې اېښې ((«د ثورانقلاب ))» د ورځپاڼې تازه ګڼه ېې یې راور پورته کړه:
ـ د نویو وزیرانو لیست دې لیدلي دی؟
پاچا ګل سر وښوراوه :
ـ بیګامې بېګا مې په خبرونو کې واوریدلواورېدل.
ولیولي شاه د سګرټو له ډبلی ډبلي سګرت راوویست ، سګرټ ویې ېې ولګاوه ، له څوکۍ پاڅېد، میزراولټید، کړکۍ ېې يې پرانیسته، راغی ، د پاچا ګل په پر اوږه ېې یې لاس کیښودکېښود:
ـ بیګا بېګا ته به د نویو لویو او وړو رییسانو ښه خبر هم واورئواورې، ملګریه پاچا ګله.،
پاچا ګل هم جیب ته لاس کړ چې د سګرت ډبی راوباسی راوباسي، خو زړه ېې یې ونه کړ،. ولیولي شاه د سګرت لوګي لوګی سینې ته راکښود، بیرته بېرته پرانیستۍ پرانیستې کړکۍ ته ودریدودرېد، د سګرت لوګی ېې یې له کړکۍ دباندې وتوغاوه ، بیرته بېرته راغئ راغی، د پاچا ګل په پر ولي ېې یې بیا لاس کيښودکېښود:
ـ او پوهیږې پوهېږې ملګریه پاچا ګله ، له دې هم ښه او غوړ خبر څه دی ؟
پاچاګل غوږونه څک ونیول ، اوږې ېې یې وښوریدې وښورېدې، ولیولي شاه يو دم وویل:
ـ هغه دا دی چې په نن اعلانیدونکي اعلانېدونکي لیست کې ستا نوم هم شته.
پاچاګل نور هم په چوکۍ کې رانیېغ شو، رنګ ېې یې له خوښۍ نور هم سور وځلیدوځلېد، له ډېرې خوښۍ په ځای کې راپورته شو، خو بیرته بېرته پخپله څوکۍ کښیناستکېناست ، په بریتونو ېې یې لاس راتیرکړ،ګوتې ووهلې، ولیولي شاه ته ېې یې معناداره شان وکتل ، خولې خبرې ته جوړوله چېغوښتل یې څه ووايي، خو ولي شاه ولیشاه ېې یې بیا په پر ولي لاس کیښود کېښود:
ـ ملګریه پاچا ګله ، ستا او د هیڅ هېڅ نوی نوي ملګری ملګري انتخاب تصادفی تصادفي نه دی ،.
بیا یې پر دېوال د نوی نوي رهبر راځوړند تصویر ته ېې سترګې ونیوې او زیاته یې کړه :
ـ مشر یوه عجبیه حافظه لری لري، دومره تا زه نه پیژنم پېژنم، څومره چې دی تا پيژني پېژني، . پوهیږې پوهېږې ستا د دې شلو ورځو د ټولو چارو او اجراتو ټول تصویر ېې یې په ذهن کې دی .
د پاچا ګل زړه له خوښۍ ټوپونه واچول ، اوږې ېې یې پورته وغورځولې :
ـ رښتیا ، تاسو څه پوه شوئ ؟ چا درته وویل :؟
ـ ده وخندل په خندا وویل:
ـ ما ته ېې یې پخپله وویل:.
ـ تا سو ته ؟
ـ خود. پوهیږئ پوهېږئ، په دې شلو ورځو کې مې شل ځل لیدلی دی . هغه اوس زاړه کونه پیخ ملګری ملګري نه ګوري ، ټوله پاملرنه ېې یې ځوانو کدرونو ته رااړولې ده ، د ملاقاتونو لویه برخه ېې یې اوس ځوان ګوندیان دیدي. ډیرزربه ډېر ژر به ېې يې ته هم په لیدلو مشرف شې.
د پاچا ګل زړه ته نه لویدله لوېده، له رهبر سره د ملاقات خبر نور هم خوشاله کړ، فکرورغی:خو په حیرانتیا او اندېښمن انداز یې وویل:
ـ چې دی به هرو مرو زما د نوی نوې دندې په باب څه سپارښتنې لري !
خو دمخه تردېمخکې تر دې چې له نوی نوي مشر سره د خپل ملاقات محتوا ته تم شي او په دې هکله د ولیولي شاه نظر واوري، د خپلې نوې دندې د پیل پوښتنه ېې یې په سر کې راوټوکیېده ، په خندا ېې يې وویل:
ـ نو په دې حساب، که بیګا بېګا ته زما د نوې دندې بست اعلان خپور شي ، نن مې له تاسو سره وروستۍ ورځ ده، قوماندان صاخب صاحب؟
ولیولي شاه د لګیدلي لګېدلي سګرت وروستی لوګی سینې ته راکښودکش کړ، د سګرت بیخ ېې یې سګرت دانۍ ته وغورځاوه ، په میزېې دواړه لاسونه یې پر مېزپه ورو کيښودل، ځواب یې ورکړ :
ـ نه ملګریه پاچا ګله ، ته به هم دلته ېې یې او هم هلته په وزارت کې ،.
پاچا ګل حیران ور وکتل :
ـ دا څنګه هم دلته او هم هلته ؟
ـ هو ملګریه ، ترڅو چې ستا ځای ته ستا په څیروفادارملګری غوندې وفادار ملګری نه وی وي پیدا شوی ، ته به د ورځې هلته ېې یې او بیا به له څلور بجو تر اووه بجو به دلته راځې او پاتې کیږې کېږې به.
پاچا ګل، لکه د ولاړیدو ولاړېدو بولنه بلنه چې واوري ، راپورته شو، تیارسۍ ودریدودرېد، . ولیشاه ولي شاه د لاس په اشاره بیرته بېرته کښیېناوه :
ـ هو ملګریه پاچا ګله ، خو مخکې له دې چې خپله نوې دنده پیل کړې ، یوه بله مهمه ګوندي دنده درسپارم .
پاچا ګل غوږ وګراوه، . ولیولي شاه په خوله لاس کیښودکېښود:
ـ خو اوش چې بنده ذات ته د دې مهمې ګوندي پریګړې پرېګړې ونه واېې وایې!
د پاچا ګل پپړ غوږونه سره شول، که له یوې خوا ورته د ګوندپریکړه ګوند پرېکړه مبهمه وه او بلا تصورات ېې یې د ده ملګري کړل ، نو له بلې خوا ځانته هم غره شو، چې دی ېې یې څنګه دې مهمې غونډې ته غوره او ټاکلی دی ، په سینه ېې یې لاس کیښودکېښود:
ـ صیب امر وکړئ!
بیا ېې یې د دغه مهم ګوندي راز د ساتلو ډاډ ورکړ:
ـ صاحب بې غمه اوسئ ،!
وی پوښتل :
ـ په کومو مشکوکو ګوندي مشرانو خو به کوم عملیات نه وي پلان شوي ؟
ولیولي شاه وخندل :
ـ نه ، مشران له یوڅو پرته ټول نوی نوي رهبر ته لاس په نامه ولاړ دی دي.
پاچا ګل ېې یې په پلوۍ وویل :
ـ څنګه به لاس په نامه نه ورته دریږي درېږي، که ده د انقلاب کومانده نه وای ورکړې ، دوی به اوس چیرې وای، . اوس به ټول په زندان کې وای،.
بیا یې پهر بریتونو ګوتې ووهلېېې لاس وواهه ،، د نوی نوي رهبر عکس ته یی یې یبا سترګې ونیوې :وکتل او زیاته یې کړه:
ـ یره زه خو وایم دغه څو زړې ګرګې چې ېې یې هم څنډې ته کړی کړې وای ، ښه به نه وه!؟
ـ ملګریه ګوند په یوه ورځ نه پاکیږي پاکېږي او نه هم عاقلانه ده ،.
په لاس کې نیولی نیولې ورځپاڼه ېې یبې بیا راواخیسته ور واخیسته، په لومړی لومړي مخ کې د نوی نوي مشر لوی عکس او د هغه په اړه نوې مقاله ېې یې مخ ته ونیوه ، د هغه په غکس عکس ېې یې ګوته کیښوده کېښوده:
ـ خو دی او ټوله مرکزي کمیټه کمېټه هر څه په غَور څاری څاري، او دوی له هر چا په پر دې ښه پوهیږي پوهېږي چې د هغه او ګوند په پر وړاندې هر ډول دسیسه دوی ته په کومه بیه تمامیدای تمامېدای شي.
پاچا ګل سر د تاییدپه بڼه وښوراوه ، غلی شو، لکه ټولو پوښتنو او اندیښنو اندېښنو ته چې ېې یې ځواب ورکړل شوی وي، . ولیولي شاه لاسونه موټی کړل ، وې جنګول ، له ځایه راپورته شو، مخامخ یې لوی تصویر ته ېې وکتل ، پاچا ګل ته ېې یې سترګې ونیوې ، بیرته بېرته پخپله څرخکی څرخکي څوکۍ کښیېناست ، خپلې لوېې لویې څنګلې ېې یې په پر میزکیښودې میزکېښودې، سر ېې یې ځوړند ونیوکړ، غلی شو، لویه سا ه ېې یې وکښله ، لکه کومه مهمه پریکړه پرېکړه چې اعلانوی اعلانوي، خو د ویلو په طرز ېې یې چې نه يوهیږي پوهېږي،
سر ېې یې بیېرته په کرار راپورته کړ، خپړې ېې یې په ورو سره وجنګولې ، شونډه ېې یې په غاښونو کې ونیوه ،په وروېې، کرار یې وویل :
ـ څنګه ېې یې درته ووایم ملګریه ! د ګوند په پر وړاندې د هغه د یوالي او وړاندې تګ په پر وړاندې یو لوی خنډ دی ، چې باید له منځه لاړ شي.
پاچا ګل په احساساتو راغی ، د هغه په خبرو کې ېې یې بې واکه ور ټوپ کړل:
ـ کوم خنډ ، امر وکړئ ، په ما حساب وکړئ، دا کوم خنډ دی ؟
ولیولي شاه یو دم ور سپینه کړه :
ـ ګوښه شوی ګوندی مشر!
ـ ولې هغه نورڅه کولی شي ؟ ګاردان ېې یې په هماغو ورځو کې ما پخپله پولیګون ته وسپارل ، او کورنۍ ېې یې هم په زندان کې ده ، نو له هغه څه ویره وېره اوګواښ دی؟
ولیولي شاه میزپه مېز پر سوک وواهه ، ـ، په لوړ انداز یې وویل:
ـ هغه اوس یو زخمی مار دی، باید چې چاره ېې یې بایدوشي .
پاچا ګل وپوښتل :
ـ زندان ته ېې یې بوځو او له کورنۍ سره ېې یې باید یو ځای کړو که څنګه؟
ولیولي شاه سر دنفي د نه په بڼه وښوراوه:
ـ نه ملګریه ، نوره ېې یې باید کیسه ختمه کړو! باید ووژل شي!
د پاچا ګل اوږې وښوریدې وښورېدې، .
ـ دا تاسو وایی وایئ که د مرکزې مرکزي کمیټې کمېټې فیصله ده ؟
ولیولي شاه مخې ته ایښی اېښی مکتوب یوې غاړې ته کړ، په پر دیوال دېوال کې راځوړند د سیاسي بیرو څېرو د غړو غکسونوته عکسونو ته ېې یې وکتل:
ـ دا د ګوند فیصله ده ،.
پاچا ګل لکه کومه نادره چې واوری واوري، ټوپ یې کړ:
ـ دا څه وایی وایې؟ د ګوند فیصله ؟
ولیولي شاه سر وښوراوه:
ـ بلې، د ګوند فیصله!
ـ خو علنی علني ده، که مخفیمخفي؟
ـ مخفی مخفي ؟
ـ اسناد ېې یې شته؟
ولیشاه وخندل لي شاه په خندا وویل:
ـ کوم اسناد؟ دا د هر ورورګوند اصول دی دي چې ځینې پریکړې پرېکړې باید په ډاګه نه کړي .
پاچا ګل د دې خبرې په اوریدو اورېدو ګیچ ګېچ شو، غوښتل ېې یې بله سوال وکړي پوښتنه وکړي، خو ولیولي شاه نورو خبرو ته پرینښودپرېنښود:
ـ بس نن به د ګوند امر پلی کوی کوې، نن شپه به هغه له منځه وړئ ؟
پاچا ګل ځانته ګوته ونیوه ؟
ـ یوازې زه؟
ـ نه، دوه ملګری نور هم درسره دی دي،.
پاچا ګل غلی شو، د نورو وژونکو په بابپه اړه په فکر کې لاړ، ناببره ېې یې په مغزو کې بله پوښتنه راوټوکیده راوټوکېده؟
ـ خو ملګریه ودې نه ویل چې څنګه؟
ـ څه شی څنګه ؟
په خپله ټی ټی تومانچه ېې يې لاس کيښودکېښود:
ـ په کومه طریقه ېې یې باید ووژنو؟
ـ دا پریکړه پرېکړه هم ګوند کړې ده ، نور ملګری ملګري به ېې یې درته ووایي .
ـ ښه په کومه طریقه ؟
ده ورلنډه کړه :
ـ په بالښت!
پاچا ګل اخ کړلي ، بې واکه یې غبرګ دواړه لاسونه سترګو ته ونیسيونیول ، چیغه کړي:په لوړ آواز یې وویل:
ـ بالښت !؟
پاچاګل لکه خوب ېې یې چې یوسي ، یا ګونګي شي ، سر ېې یې ټیټ شي ، په فکر کې لاړ شي ، اندیښنه اندېښنه ور ولویږي ولوېږي،…
ولیولي شاه په ځیر ورګوري ، له میزه پاڅي ،ورته وکتل، له څوکۍ ور پاڅېد، د پاچاګل پر اوږه یې په اوږه ېې لاس کیږدي :ور کېښود:
ـ ولې ! خوب درغئ درغی؟
پاچاګل دی ټکان وخوري وخوړ، لکه د درانده خوب نه چې راپاڅي ، سرو یې څانډيوڅانډه ، سترګې یې پټې او وغړوي وغړولې، راڼه وروګوري :یې ور وکتل:
ـ خوب نه دی، راغلی خو یو خوب مې زړه ودریدودرېد !
ولیولي شاه وپوښتی ؟په بیړه وپوښتل:
ـ کوم خوب ؟
ـ د بالښت ؟
ولیولي شاه لاسونه وجنګوي وجنګول، باڼه یې پورته او خوله ېې یې وازه شوهي:
ـ بالښت
پاچاګلدی سر وښوروي وښوراوه:
ـ هو، ملګریه بالښت
ولیولي شاه میزته مېز ته ور وګرځي وګرځېد، کېناست.،کښیني ، پاچا ګل د بالښت کیسه په خوند راواخلي :ور واخیسته:
ـ بیګا مې خوب لیده ملګریه، چې په یوه توره څمڅ کې راګیر یم. داسى داسې سمڅ چې اژدها په کې لويه ژبه راويستلي راويستلې ده ، په منډو کړی ېې یې یم ، ساه او تیګا یم ، هڅه کوم ، اېخوا دې خوا لاس او پښې وهم، چې يو څه پيدا کړم ، او له بلا سره وجنګیږم وجنګېږم، خو له بالښت پرته بل هیڅ هېڅ څه نه مومم ، له نا چارۍ بالښت راواخلم ، د بلا يا اژدهااژدها پهه خوله کې يې ور ومنډم ،. د اژدها خوله بنده شي ، ساه يې ودریږي ودرېږي،ګړز شي په مځکه را ورغړي . له دې سره یودم په چپرکټ کې راکښینم راکېناستم، چې وینم ټول وجود مې خولو نیولی وي، شاوخوا وګورم ، هیڅوک هېڅوک نه وي ، وډار شم ، لویه چیغه مې له خولې ووځي .
دولید ولي شاه تندی وغوړیږي وغوړېد، د سیاسي بیورودغړوتصویرونوته څېرو د غړو تصویرونو ته، چې ده ته مخامخ راځوړند دی ول، وروګوري ، په خندا ووایی:ور وکتل او په خندا یې وویل:
ـ یاره ملګریه پاچا ګله که ولي نه ېې يې، نو خالی هم نه ېې یې،.
بیا غلی شو، سر ېې یې ټیټ ونیو، په فکر کې لاړ، بیرته بېرته ېې یې سر راپورته کړ، ترخه موسکا ېې یې وکړه :
ـ پوهیږې پوهېږې دا بلا څوک ده ؟
بیا یې مېز پر سوک وواهه او په لوړ آواز یې وویل:میزېې په سوک وواهه:
داـ دا همدا خاین رهبر دی؟ او هغه چې بالښت په خوله ورمنډي ، ګوند دی چې ستا په وجود کې ظهور کوي .
د پاچا ګل رنګ وغوړیدوغوړېد، د غرور احساس ېې یې وکړ، ولیولي شاه په ده دایښي داېښي بار اهمیت نور هم په ډاګه کړ:
ـ هو ملګریه که دا ویده بلا بیا راویښه شي ، ټول سپیڅلی سپېڅلي ګوندیان به ګيډې ګېډې ته ننباسي .
ولیولي شاه په بریتولاس راتیرکړپر برېتو لاس تېر کړ، بیا ېې يې مخامخ د ګوندی ګوندي رهبرانو غکسونه عکسونه له نظره تیرکړل تېر کړل، سر ېې یې وښوراوه:
ـ پوهیږم پوهېږم چې ګرانې سختې دندې ته غوره ټاکل شوی ېې یې، خو یو څه مه هیروه هېروه، داسې لویو دندو ته ګوند هر څوک نه انتخابوی انتخابوي، نه وینې مخکې له دې چې زه د ګوند پریکړه پرېکړه درته اغلان اعلان کړم ، پخپله درته الهام شوی دی ،.
له دې سره پاچا ګل نیغ نېغ ودریدودرېد، سلامی سلامي ېې يې ووهله او له دفتره ، ووت، .
ولیولي شاه ودریدودرېد، خپله ټی ټی تومانچه یې له پوخه کاشه ور راوویسته ، په لاس کې ېې یې واړوله راواړوله ، بیرته بېرته ېې یې په پوخ پوښ کې ومنډله ، لاړ وړاندې تېر شو، کړکۍ ېې یې پرانیسته ، پورته آسمان ته ېې یې وکتل ،. د لمر سترګه په ډوبیدووه ډوبېدو وه، . علي شاه د سګرټو له ډبی ډبي ېې بل سګرت راوویست ، اور ېې یې ورته کړ، او د بل سګرټ په څکولو ېې یې ځان بوخت کړ.
لندن ـ انګلستان
فبروری ـ ۲۰۲۲