عبدالرووف لیوال
خواهی، نخواهی مجبورهستیم، ازجفا وفساد تنظیمی ها برای بار دوم بادام تلخ را از طرف پاکستان چشم بسته بخوریم.
مجلس اعیان برتانیه دراجلاس اخیرخویش، پایان روند 19 ساله ی دولتین تنظیمی ها وتکنوکرات های مفسد غربی تحت قیادت شوم کرزی وغنی را استنباط نموده وبه مسکه ی زهری بدست آمده از دوغ تُرش آن ها چنین اشاره نموده است .
{{قدرت در افغانستان به رغم برخی پیشرفت ها، هنوز در محور های شخصی، جناحی و آلوده به فساد باقی مانده است.
حضور در دولت به عنوان دستیابی به منبع غنائم می باشد،
جنگ سالاران و رهبران میلیشیا نقش خود را در داخل دولت همچنان حفظ کرده اند، بسیاری از آنها در اقتصاد غیرقانونی مشارکت دارند و از منابع دولتی سؤ استفاده می نمایند.»
«نظام افغانستان شدیداً متمرکز «Highly Centralised» می باشد، هرچند عملاً گرایش های محلی و قومی وجود دارد.
بهر حال، اهمیت و اولویت اصلاحات در قانون اساسی برای رسیدگی به این امر مهم، مربوط به خود شهروندان افغانستان می باشد، که در دوحه به آن می پردازند یا بعد از دوحه.»
«ما متاسف هستیم، که توافق نامه دوحه، بین آمریکا و طالبان، مشروط به نتیجه گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان و طالبان نبود.
دولت بریتانیا باید فوراً با دولت بایدن در مورد این توافق وارد گفتگو شود.»
«نتیجه موفقیت آمیز مذاکرات صلح افغانستان باید: شامل آتش بس، آشتی، حضور طالبان در قدرت، احترام به حقوق همه‌ای شهروندان افغانستان، به ویژه بانوان، حقوق بشر ، آزادی بیان و تعهد در عدم حمایت از گروه های تروریستی باشد.»
امریکا هنگام مذاکره با طالبان با متحدان ناتو مشورت نکرده است، هرچند توافق نهایی شامل ناتو می شود، اما این رویکرد به اتحاد ناتو با امریکا ضربه می زند.
تعهد طالبان در رابطه با تروریسم: مبهم، غیر شفاف و شکننده می باشد.
سیاست پاکستان در مورد افغانستان تحت تأثیر روابط متشنج و ناپایدار این کشور با هند قرار دارد.»
در پایان مجلس اعیان بریتانیا از دولت خواسته است که با دیپلماسی فعال سعی نماید:}}
خوردن بادام تلخ نخست :
باراول که درسال1371به اصطلاح (مجاهدین) به کابل حمله ورشدند، چور،چپاول،دزدی ،غارت، لوتماری وغصب آغاز شد، داروندار مردم، مال بیت المال وموزیمها همه به غارت رفتند ، هفتادهزار کابلی شهید ولکها فرار نمودند ، کابل وشهر های بزرگ به ویرانه تبدیل شدند، هیچکس درامان نبود، تنظیمهای هفتگانه وهشتگانه چون سگان باهم پنجه نرم کردند،توحش ورعب رادرهمه جا مستولی ساختند،مرده ها برقص آمدند، سینه ها بریده شد، تجارت شبش درسالنگ به اوج خود رسید وصدها ناکرده ایکه تاریخ بشریت به آن لعنت میفرستد، سه سال واندی این وضع دوام داشت تا بالاخره چشم امیدبسوی فرشته های نجات آن برهه (طالب) شد،با آمدن طالب همه شروفساد از وطن رخت بست و از باریک آب به کولاب کوچیدند.
امنیت چنان تامین شد که میتوانیستی (پکیج) پشتاره ی پُر ازپول رادرکفتت شبانه انتقال دهی، بدون هراس بخوابی ولی شوربختانه دیگر این بادام چند روزی مزه ی گواراداشت، زمانی به مغز وهسته ی آن رسیدیم تلخ شد وزهری، مگرپاکستان آن نُقل راتهیه نموده بودیا چه بلا؟
قراراست باردوم:
یورش سرخه های اتازونی به حیله ی مبارزه باتروریسم درتبانی با تنظیمیهابه کشورما، دوباره همان اهل شرو فساد، باریش های اصلاح شده، کراوات (نکتایی) به یخن، دریشی داروتوله اش دربغل درتبانی با استعمارپیداشد.
به سردمداری مافیاسالار که میگفت:{ازپول گدایی – کمک مارشال}جامعه جهانی (بخوریدومصرف کنید، حیف ومیل هم بکنید ولی بخارج نبرید)
درراس شروفساد دوم امریکایی (افغان الاصل) اراکین دولتی را با اخاذی غیرمجاز (رشوه، تحفه، غصب و اختلاس) چنان چشم سفید ساخت که (سیگار) را انگشت تحیر برلب ومدهوش ساخت – حتی ازدرک مُرداری (پشقل) هزارهادالررااختلاس نمودند.
اکلیل ها، قیومی ها، آتشها وغیره قارن واردوباره به غرب رفتند ومردم ما بازهم درفاقه قرار گرفتند،بجزازآن از هرخانه یک عزیز شانرادربی امنیتی از دست دادندودرسوگ آنها زجه میکشند.
اینبارهم مردم مجبور اندبنام صلح بادامی تلخی ازنوع نخودی اش بخورند-مبادا طعمش تغییر کرده باشد وهی درانتظار؟(اوس به باباغوښې ،ډوډۍ راوړی) ویا هم [بزک،بزک نمر- جولغمان میرسد) یاهو!