د غورځنګ صیب د جالبی معلوماتی لیکنی څخه په مننی سره:
دا خبره به نه شاربو چی آیا خر او فیل رشتیا هم وفادار مخلوقات دی، آیا ځانته وفادار دی او که خاوند او ځنګل ته؟ آیا وفاداری ئی مصلحتی ده او که طبیعی او ارادی ده که غیر ارادی؟
کوم چا لیکلی وه چی سپی وفادار دی ، کوم بل چا ور ته لیکلی وه چی د کور سړوبئ او منګی او بړستن هم تر هغه وخته چی د استفادې وړ وی وفادار وی.
آزاد بحث دی، سره خپه کیږو به نه،
د سپی او خره او فیل د وفادارۍ د حس په هکله می یوه خاطره ذهن ته راغله،
د دموکراسۍ د لسیزی په وخت کی د شوروی او چین فکری انډیوالانو د سپی سر خریلی او تناؤ ئی ور اچولی او د الموتکل علی …. ظاهرشاه ( البته رښتینی متوکل ؤ ځکه مکان او تشناب ته ئی هم د منجم م. ابراهیم کنداری تر مشورې وروسته تشریف ووړ ) خطاب ئی ور ته کاوه.
زه اوس هم نه پوهیږم چی ظاهرشاه ته د سپی توب د خطاب څخه د معترضینو منظور د سپی د وفاداری د حس د ستائنی څخه ؤ او د که د سپی نور صفات.
د معترضینو منظور هر څه چی ؤ خو د یو آزاد انسان پتوګه زما تحلیل دا دی چی ځینی سپیان او خره او فیلان د ژنتیکی پلوه یا د علمی روزنی او ښوونی له برکته دومره هوښیاران وی چی د خپلی وفاداری د اثبات پر ځای د کور خاوند یا خاوندان ځانته د وفاداری په ټینګه رسۍ متعهد کړی.
څلویښت کاله ډیر وخت دی چی یو سپی مُفته ډوډی او اوبه او کوډله ( هغه هم شاهانه خواړه او عزت او دبدبه) تر لاسه کړی خو یوه ورځ هم د پاسدار او سپاهی او ساتونکی پتوګه د کور د خاوند پټ او ښکاره غله ته یوه وړوکې اخطاریه چیغه او غپا ونکړی او بالآخره د ” وفادارۍ ” تر ټولو امتیازاتو تیر او وطن پریږدی او وروسته یو ځل بیا د نړیوال پلید استعمار د استعماری نقشو پر نیلی سپور او د وفادار ….. د لقب پر ځای د ملت بابا ونومول سی.
لږ شرم پکار ؤ، هم ده ته هم ئې هغو پلاسټیکی بچانو ته کوم چی ور ته ئې بابا وویل.