له چتراله تر بولانه
ګل خاني په کې روانه
د سالار د سترګو غم خورئ
لار ورکېږي له کاروانه
**
راته وایې پخپل کور کې
اې د تورو لنګو خانه
شناختي کارډ دي درسره وي
بس مرغا بن جا پټانه
**
تر خپل وس هم زیات ذلیل شو
را رسېږه پیر روښانه
پښتنې په ناتار بیایي
له یاغي وزیرستانه
**
لکه اوس چي څومره خوار دي
دومره نه وو بې ایمانه
د بهرام تر امر لاندې
ستا بچي دي خوشال خانه
**
له کفن سره را پاڅه
ننګ شو پاته له افغانه
پر دریا او ایمل ږغ کړه
کني ټوله کیسه ورانه
**
موږ خو بیا تالا ترغه شو
زمانه راته حیرانه
ګورګین ډلې ډلې ګرځي
یو ځل راشه میروایس خانه
**
د عینو د سالو روی دی
شه تیار دورِ دورانه
مرهټه پر لاهور مېشت دی
توره آخله احمد خانه
**
موږ غیرت او غرور بایلود
چي ته نیست شوې کالو خانه
په پښتون اوس کوي لوبې
د رنجیت شاهي روانه
**
دغه جنګ به کوئ تاسي
د یتیم اوښکه ګویانه
تور کالیه ستانو مده
شملوره ګجو خانه
**
فیض محمد ګلګون په وینو
بې اسرې بې سائیوانه
د ګېسفورډ انډرې پرېکړه
مېړنی ارسلا خانه
**
فرنګۍ دي سلامتې
پښتنې شوې بې پرسانه
په تور سرو توران ګډ شول
یو دید راشه عجب خانه
**
سالاري درسره ښایي
د میوند د درې خانه
ملالۍ لښکر بدل کړي
چي ته نه یې ایوب خانه
**
عربي پېریان یې نیسي
پر وحشت سر دی ناځوانه
د مرغې پر غرو نظر وړه
ننګیالیه پالې خانه
**
دلته تور فرنګ باچا دی
له ډاډره تر واخانه
هشنغر هم د مرګ شومه
ادیرې تر ګلستانه
**
نه مشو شته نه شېرک شته
نه ته راغلې ازمیر خانه
یه ساوڼه موسی خېله
خدای دي پېښ کړه ناګهانه
**
د ښادۍ ورځې یې ولاړې
ته چي ولاړې له افغانه
سقاوۍ دي چي را زېږي
یه امیر مانوالله خانه
**
ستا ګلونه ګل خانان شول
بېګانه له خپله ځانه
خان شهید را ته پیدا کړه
را ته راکړه الف جانه
**
دا اولس به یو کول وي
چي شي بیا مینه پرېمانه
د وطن کوڅې دي غواړي
یه ملنګه باچاخانه
**
میرولی په شان د مړۀ دی
له تا وروسته ولي جانه
ګل مکۍ هم د《څویل》شوه
لېونیه موسی خانه
**
د درخو په سپینه خولۀ پسې
پایو ګرځي سرګردانه
رباب ږده توره را آخله
وخت د ننګ دی آدم خانه
**
غم وهلې ګلبشره ده
زړۀ یې چوي له خپګانه
تر اټک را پورې وزه
سپین پټکیه طالب جانه
**
د مابۍ ماټوۍ شوې سپینې
ستا په هیله ظریف خانه
خپل لال بېګ او لالبي باسه
د خدریو له زندانه
**
د شهباز ګړۍ له سره
یو وار ږغ وکړه قربانه
شېربانو میرې سوځلې
ستا په نوم ده یوسف خانه
**
تور دلیه د خدای پار دی
شهۍ مړه شوه له هجرانه
د فیلانو له پښو وزه
او سر پرې کړه له دربانه
**
خشکیاره ته خبر یې
ظلم زیات شو له دورانه
شاترینه در خوندي کړي
د خوني لښکر له زیانه
**
د ښامار کیسه اوږده شوه
ننګیالیه مومن خانه
لوڼې نه خوري باچاهان خوري
غمي وړي له بدخشانه
**
شېرینو دي لارې څاري
زړۀ یې ډک دی له ارمانه
بس دکن پرېږده را درومه
په بېلتون دي مور ستومانه
**
تور لنګی لټوي خويندې
د اوو وروڼو له میانه
ستا له لاسه همېش خپل مري
نوک وهلې سفر خانه
**
ستا رباب او ځواني غواړي
ننګ کوي ستا پر مېړانه
د نازو بي بي زګېروی دی
چیرته ورک یې قطب خانه
**
سترګې سرې د شاخونکار دي
غلبلې دي له هر خوا نه
شمایله وهي چیغې
کوڼ خو نه یې جلات خانه
**
یه فرهاده مغزي ماتې
شېرینۍ د کړه پښېمانه
د مرګوټي غر سوری کړې
بس راځه له آوارانه
**
د ګجرۍ په خالو مسته
د هندکۍ د بسترې ځوانه
د وطن د نجونو نه شوې
په وطن دي کړې شپیانه
**
خړه پړه پښتنه دي
په کې بایله پالوانه
هسي سر پر بیابان یې
پر تا کوران شوه زبزبانه
**
د مزدور په خولو چاغه
څه دي ننګ څه دي مېړانه
څه به ته څه به سیالي کړې
څه به کړې ورېندار ودانه
***
یاره المیاره! د بلا زوی یې! کمال دي په کې کړی دی، خو ځینې خلګ دي سخت په کې رټلي دي. سلام