۱ مطبوعات در افغانستان نیازمندن حمایت مردم و دولت؛ برای حفظ ارزشهای دیموکراتیک و حقوق بشر
۲ افغانستان؛ بقای آزادی بیان و ارزشهای حقوق بشری در گرو حمایت دولت و مردم
با کار آمدن نظام دیموکراتیک در کشور، رسانه‌ها نیز کارشان را به عنوان یک اصل مهم نظام دیموکراتیک برای آزادی بیان آغاز کردند. در کوتاه‌مدت به سرعت پیش رفتند تا جای که در منطقه این دستآورد چند دهه‌ی نظام دیموکراتیک افغانستان نظیر نداشته است. اما این دستآورد باید حفظ شود، رسانه‌ها در افغانستان در سختترین شرایط کار کردند و هنوزم با ته و بلندی‌ها ادامه میدهند، از تهیهی گزارش خط نخست نبرد تا پرده‌برداری فساد و ناهنجاریهای جامعه، و در کنار آن به مسایل آگاهی عامه سرگرمی و آموزش نیز پرداختند.
رسانه‌ها باید آزاد باشند، با آزاد بودن آن، آزادی بشر تضمین شده میتواند، خاموش بودن صدای رسانه و خبرنگار به خاموشی یک جامعه محسوب میشود، آزادی رسانه‌ها دلیلی است بر ادامهی نظام دیموکراسی در کشورها، خبرنگار و رسانه باید حق داشته باشند تا از خشونت علیه زنان و اطفال گزارش تهیه کنند، هم‌چنان رسانه‌ها باید این حق را داشته باشند تا از ناهنجاریها و فساد در نظام و جامعه، پرده‌برداری کنند.
اما چرا تا اکنون این اصل و ارزش میان جوامع مطرح و شناخته نشده است، هنوزم رسانه‌ها تحت تاثیر ایدیالوژیها و سیاستهای آمرانهی دولتها و قدرتمندان قرار میگیرند، خبرنگاران هنوزم تهدید، ترور و آزادیهایشان سلب می‌شوند؟! بیش‌ترین خبرنگاران در چین و عربستان زندانی اند. افغانستان هم از این امر مسثنا نبوده و سال ۲۰۱۸ خونینترین سال برای خبرنگاران افغان خوانده شد و در چهار ماه اخیر هفده تن از خبرنگاران افغان کشته شدهاند، هنوزم خبرنگاران درکشور امنیت شغلی و اقتصادی ندارند، در واپسین سالها از نزدیک به چهارصد رسانهای که در افغانستان فعالیت میکند، چهل رسانه به دلایلی مختلفی به ویژه نبود شرایط مناسب اقتصادی و امنیت مسدود شدهاند و در آخرین روزها در جریان اپیدمی و بحران جهانی کرونایی، اکثر کارمندان رسانهای شغلهای شان را از دست دادهاند، تهدید بررسی نشدن قضایایی بعد از قتل و حمایت خانوادههای خبرنگاران هنوزم به عنوان یک چالش جدی و نگران کننده، سد راه خبرنگاران افغان وجود دارد.
و حالا چالش و پرسش بزرگ و مهم دیگر اینکه، بعد از صلح با طالبان سرنوشت رسانه‌ها به ویژه خبرنگاران زن چی خواهد شد، مطرح میشود.
خبرنگاران در افغانستان، صلح میخواهند اما با حفظ دستآوردهای مهم شان برای آزادی بیان و رشد مطبوعات با در نظر داشت تساوی جنسیتی، طبق گفتهها و چشم دیدهای خبرنگاران افغان حاضر در دوهه و گفتگوهای صلح؛ طالبان آزادی بیان را اجازه دادهاند اما با شرایط خاص و در گفتههای غیر مستقیم و با عدم تعهد خاصشان به این مسله که این نگرانیها را برای بقای رسانه‌ها و به ویژه کارمندان زن در رسانه‌های کشور ایجاد کرده است.
هنوزم که دیموکراسی در کشور تازه نفس است و نیاز برای رشد و بقا دارد موجودیت رسانه‌ها امر حتمی است، خبرنگاران و رسانه‌ها در کشور در هر شرایطی کنار دولت و ملت قرار گرفتهاند و رسالت خود را انجام داده و میدهند، برای حفظ ارزشهای حقوق بشری، آزادی بیان و نظام دیموکراسی، حفظ و بقای رسانه‌ها مهم است، هم دولت و هم مردم مسوولیت دارند تا در کنار رسانه‌ها و خبرنگاران ایستاده شوند و با تعهد خاص حمایت شان را اعلام کنند تا باشد رسانه‌ها در امر اطلاعرسانی، حل بحران و چالشهای موجود در ساحه‌ی مسوولیت شان در جامعه متعهدَتر از گذشته عمل کنند. جامعهی رسانهای در افغانستان اگر تهدید شدند، اگر دچار بحرانهای اقتصادی شدند، اگر کارمندان رسانهای کشته، زخمی و بیسرنوشت شدند. فقط برای حفظ آرمانهای آزادی خواهی در کشور بوده است و هنوزم ما متعهد به این ارزش‌ها هستیم و خواهیم ماند. هم اکنون هزارن تن از نسل دانشگاهی در حال فراگیری علم و هنر روزنامهنگاری است تا این کاروان پرماجرا توقف نکند و به تعهد و خوشبینی که به نتیجهی کارمان داریم هنوزم ادامه میدهیم و در راه هستیم. ولی ما به حمایت مردم و دولت خود نیز نیازمندیم.
میلاد باور