یکی از بزرگ مردان افتخار برانگیزتاریخ کشورما، وزیراکبرخان (۱۸۱۶-۱۸۴۶)، قهرمان سربکف جنگ اول افغان وانگلیس، فرزند امیردوست محمدخان بن سردارپاینده خان است.

وزیراکبرخان، از زمره آن سیماهای تابناک ومشعشع تاریخ مبارزات مردم ما است که دررهبری وکامیابی قیام مردم کابل برضد انگلیس ها نقش وطن پرستانه وبسیارسازنده بازی کرده است. وزیراکبرخان عمربسیار کوتاه(۳۰ سال)، مگر مشحون ومملو ازافتخار داشت .

او قبلاً در۱۸ سالگی در رأس قشونی، نواب محمدزمان خان حکمران متمرد جلال آباد را بعد از مقاومت کوتاه اسیرگرفت ومتعاقباً شاه شجاع سدوزائی رادر قندهار دریک نبرد رویارویی به سختی بشکست وجنرال کمپبل انگلیسی را زخم زد واسیرگرفت.

در ۲۰سالگی در جنگ جمرود در نزدیکی پشاور برضد سیکها جنگید و دریک نبرد تن بتن هری سنگ سپهسالار سیکها را کشت ولشکرش شکسته شد .

در ۲۲ سالگلی برای جلوگیری از قشون مشترک شاه شجاع ورنجیت سیک تا درۀ خیبر پیش تاخت، مگرقبل از مقابله با نیروهای متجاوز،از طرف دشمنان وطن به او زهر خورانده شد، وجسد نیم جانش را روی چهارپائی از خیبر به نزد امیردوست محمدخان درسنگر ارغنده آوردند که با سختی از مرگ حتمی نجات یافت ومتعاقباً به بخارا رفت وبه زندان شاه بخارا افتاد.

در ۲۴ سالگی بعد از رهائی از زندان شاه بخارا،رهبری قیام مردم کابل را برعهده گرفت(۲۳ نومبر۱۸۴۱) و با هوشیاری از مکناتن، سفیرونماینده فوق العاده بریتانیا که در تزویر ونفاق افگنی دست شیطان را از پشت بسته بود، توسط نماینده خودسند محرمانه یی بدست آورد که دوروئی وی را نسبت به سران افغان برملا میکرد وبنابرین مکناتن را سربه نیست و انگلیسها را وادار به اخراج فوری از کابل نمود که در تاریخ انگلیس افتضاح بزرگتراز آن را نمی توان سراغ کرد.

درجریان این فعالیت های سیاسی- نظامی او دوبار از عقب هدف گلوله گماشتگان انگلیسها قرارگرفت وزخمی گردید ولی کشته نشد. این درحالی بود که درجنگ با سپاهیان شاه بخارا بشدت زخمی شده ودو سال سوز وساخت زندان ارگ بخارا راپشت سر گذاشته بود.

وزیراکبرخان، در طول ۳۰سال عمر خود،نیم عمرش را با افتخار وسربلندی ومشحون از جانبازی وپیروزی ودفاع جانبازانه از حاکمیت ملی وتمامیت ارضی کشور،ضدیت آشتی ناپذیر با متجاوزین وبیگانه پرستان، با شمشیرآخته، همواره آماده پیکار با دشمنان وطن زیست. وخاطره دلیرمردی وشجاعت او دراذهان وقلوب هم وطنانش به عنوان یک غازی مردشجاع ودشمن سرسخت انگلیسها چنان او رابزرگ وگرامی ساخت که بلافاصله بعد از پیروزی قیام کابل در سالهای ۱۸۴۱- ۱۸۴۲ میلادی،رزمنامه ها وحماسه های منظوم از کار وپیکاراو به نام اکبرنامه (از حمید کشمیری، سروده شده در( ۱۲۶۰ هجری / مطابق ۱۸۴۳م)و ظفرنامه اکبری( سرایش قاسم علی باشنده آگره دهلی در۱۲۶۳ هجری/۱۸۴۶برابر سال فوت وزیراکبرخان) سروده شد ونامش را به عنوان یک قهرمان ملی در قیام ضد انگلیسی جاودانه تر ساخت.

سرگذشت مشحون از دلیری وشجاعت وعلو همت واحساس پاک وطن پرستی وزیراکبرخان به انسان، روح مردانگی ودلیری می بخشد. انگیزه اصلی عکس العملهای مردم ما در برابر تعویض نام مسجد وزیر محمد اکبرخان ناشی از علاقمندی عمیق مردم وجوانان نسبت به این شخصیت سترگ ملی است ، که اینک ۱۷۴سال پس ازمرگ او، یادش را ونامش را گرامی میدارند.

جوانان ونسل بالنده کشوربایستی تاریخ کشورخود را یک بار دیگربا دقت مطالعه کنند تا بهتر آگاهی حاصل کنند که وطن عزیزما در طول تاریخ وبخصوص در تاریخ معاصر چنان مردان بزرگی در دامان پاک خویش پرورش داده که وطن به نام و کارنامه های شان افتخار میکند.

افغانهای حق شناس وبا پاس، هرگز به کسی اجازه نمی دهند که شخصیت های تاریخی وملی آنها را که با جان فشانی و ریختن خون خود، این وطن را نگهداشته و به ما ارمغان کرده اند، مورد بی احترامی قرارگیرند ویا بخواهند نامشان را به بهانه های مختلف نابود کند.

حکومتی که عرضۀ تامین امنیت حیات شهروندان خود را نداشته باشد، حق ندارد با تاریخ وداشته های تاریخی این کشور بازی کند و با نامگذاری های غیر معقول مردم را فریب دهد ، ما جداً خواهان تجدید نظر براین تصمیم عجولانه هستیم .حکومت میتواند یک نهاد دینی دیگری از جمله یک پوهنزی را بنام دکتورنیازی بنامد ولی نباید مردم را با نامگذاری یک مسجد مثل حمله ناگهانی کرونا شکنجه روحی و اذیت کند.

پایان ۵ / ۶/ ۲۰۲۰

در باره نویسنده: کانديدای اکادميسين اعظم سیستاني