استاد محترم زه د استخبارتی جګړې اوله دوهمه دریمه او ځلورمه برخه نلرم او دلته د تاند په صفحه مې هم پیدا نکړه که یی راولیږی خوشحال به شم مننه

سلام
د ولې ،سیالۍ او قربانۍ کلیمې مو داعنوان ډیر برجسته کوی او دبحث کچه یې لوړه ځی. هره کلیمه جلا علتونه لری اوزموږ دڅولسیزو اندوخر ښه راپېژنی په دی شرط چې د استادسنګروال په طریقه دنورو لیکوالانو متفرقه موضوعات هم په علمی اومنطقی استدلال باندې ولاړ وی .که موږ راشو دحال ژبې ته نو خبره له قال وځی هغه په دې مانا چې به واقعیت کې دلوبې لوبغاړی بهرنی عوامل اوزموږ شخصی ګټې دی چې دلته دستونزو سبب شوی او کیږی دغه ستونزې اقتصادی ،سیاسی، تولنیزه، مدنی، فرهنګی او نور بې بنیاده لوری او ریښې لری.
دلته بهرنیو استخباراتو به لوړه کچه دیر کار کړی دې استخباراتو کې زموږ ملی تلویژن کونډ وه دمخابراتو وزارت مو په تخنیکی لحاظ پڅ اوغل وه پخوانی وزیرانو امیرزی سنګین اومعصومې خاورې نور هم د تباهی اولوټماری لور ته کش کړ.غنی متکور له نورو ماتو کبړیو سره دجاوید امرخیل بالیود ډوله نعتونه اورېدل خو له استخباراتو بې خبروه. پټکو او لافو یې وطن نیولی وه خو دسیالۍ په لوبې نه پوهېده!زه حیران پاتې یم چې اقبصاد یې چېرې او څنګه لوستی وه؟غنی اوس ملی هویت بسې ګرخی ګندنه هو تازه ګندنه!
دپروفیسور بودنه دې الله ج بیخ وباسی هغه خو دا ولس له قربانی هم بدتر کړ هغه دپوهنتون له وخت څخه یوکرکجن ، محافظه کار غلط او متعصب بدخشی وه کنه دبدخشان مهربان خلک دې خو دې جابر جاه طلب دغه قریحه نه درلوده. سنګروال صاحب ربانی د یوشمیر افغانانو په برخلیک باندې لوبې کړی دی چې ژوندی مثالونه یې د چندوالو ، کرغې، بالاحصار، خیرخانې او دکب میاشتې دریمې نېټې په عمیاتو کې رالنډ کیدای شی. وایی ډوډۍ تنور پخوی او لا فې شاببو و هی!استاد ظاهرا دواعتصموا بحبل لله جمیعا ولا تفرقوا نارې وهلې خوپه باطن کې دمقام ،قدرت او تفرقو تږی وه . د قدرت او مقام لپاره دپرچمیانو ډلې ته ورننوت اونورې معاملې یی راپیل کړلی.اصلی ستونزه دتنظیمونو ترمنځ دجلب اوجذب نیابتی،ژبنی، سیمه ایزه،او مالی سیالی وه چی دپاکستان په همکاری نوره هم ګرمه شوله دلته بل دول کوټوالی داې اس ای په مهارت دتنظیمونو ترمنځ دیو کشمش او څوقلندره غیرمنطقی ګونګوسی رامنخ ته شول . دا اوږد بحث دی!
لنډا داچې موږد ملامت او ناملامت، پوه اوناپوه، باسواد اوبیسواد، کارپوه اوناکاره ، عاصی او بی ګناه، راشی او مرتشی ترمنځ توپیر نه کوو . خپله لمن خبله په سر را اړوو ځکه نه یې تجربه لرو او نه یې تحصیل په اتکل وایو« نړی مو په رسمیت نه پېژنی» سرتمبګی په همغه درجه دلته ده چې د قضیی عینی او ذهنی ظرفیت کته راځی او مشت نمونه خروار ورنه جوړیږی.