منبع: دی هیل

نویسنده : رونالد ای نیومان

مترجم : سیدجمال اخگر

پس از 20 سال دخالت ما در جنگ افغانستان ، حامیان تمایل دارند که نگرانی خود را برای حفظ امنیت ، عمدتا با اصطلاحات ضد تروریستی، مطرح کنند. این موضوع هنوز هم در محراق تمرکز قرار دارد

آرزو های دیگر ، مانند داشتن پیشرفت در عرصه حقوق زنان، آزادی مطبوعات و یا دموکراسی چیزی خوب است، اما چیزی نیست که ما بخواهیم بخاطر آن به جنگ ادامه دهیم. در کل با این موضوع موافق هستم .

در37 سال وظیفه من به عنوان یک دیپلمات آمریکایی ، به این باور بودم که حقوق بشر ارزش حمایت و مبارزه را دارد اما برای قانونی ساختن دلیل تعهد آمریکا برای این جنگ خطوط را ترسیم کردم .

با این وجود من معتقدم که برای ماندن در افغانستان یک دلیل اخلاقی وجود دارد – ولی به هیچ قیمتی برای همیشه نه، بلکه برای مدت طولانی تر با هزینه فعلی. ما هستیم که در افغانستان چشم انداز آزادی را عرضه کردیم و جامعه را تغییر دادیم.

ما جوانان افغان را آموزش دادیم و بارها قول دادیم كه از این آزادی ها حمایت كنیم.

ما به ساخت مطبوعات آزاد ، اعم از رادیو و تلویزیون کمک کردیم که امروز طوری رونق پیدا کرده که در هیچ یک از کشور های همسایه افغانستان قابل مشاهده نیست .

دونر های خصوصی و همچنین بودجه دولت ایالات متحده ، پوهنتون آمریکایی افغانستان را که مطمئناً یکی از پوهنتون های پیشتاز در افغانستان امروز است ، پرورش داده اند.

پس از حمله وحشیانه طالبان در سال 2016 ، بر پوهنتون آمریکایی، محصلان مجروح مرد و زن که در سوگ دانشجویان هم صنفی خود نشسته بودند دوباره به پوهنتون برگشتند و فارغ التحصیل شدند.

انجو های خارجی و افغان، جامعه مدنی مشمول نهاد های حقوق بشری ، نظارت بر انتخابات ، مکاتب دخترانه و غیره را ایجاد کردند.

ما این بینش ها را نگه داشتیم و بودجه آن را تمویل کردیم . جوانان افغانستان به آنها جان بخشیدند و امروز برای زنده نگهداشتن این بینش ها جان می دهند.

آنها در موج ترور زنان قضات، روزنامه نگاران، مربیان ، رئیس کمیسیون نظارت بر انتخابات و بسیاری افراد دیگر می میرند.و با این وجود جوانان مدام درین راه در حال آمدن هستند.

آنها با ترس کار می کنند و‌ به زندگی خود ادامه می دهند . اما همچنان به کار خود ادامه می دهند – به عنوان مجریان تلویزیون، به عنوان روزنامه نگار ، به عنوان معلم، به عنوان کارمند دولت و به عنوان کارمند سازمان های غیر دولتی که یک جامعه مدنی را هدایت می کنند، کار می کنند، و بی نهایت شایسته تر از سیاستمداران ستیزه جو که افغانستان را هدایت می کنند، هستند.

طالبان با راه اندازی کارزار ترور رنگ واقعی خود را نشان دادند. آنها انکار می کنند که این کار آنهاست اما فقط آنها گروهی هستند که چنین کارهای را انجام می دهند. واضح است که آنها هیچ کاری برای جلوگیری از آن انجام نمی دهند.

منطق این ترورها روشن است: تلاشی است برای نابودی یا دور کردن رهبران فکری جامعه که مانع دیدگاه های قرون وسطایی طالبان که می خواهند زیر پرچم امارت جامه عمل بپوشاند، می شوند.

اکنون ، که بسیاری از جوانان افغان در حال ساختن نوعی جامعه ای هستند که ما به آنها توصیه کردیم ، آیا ما مسئولیتی اخلاقی نداریم که آنچه را که برای ساختن آن کمک کرده ایم ، حفظ کنیم؟ من استدلال می کنم که ما باید آنچه را در ساخت آن کمک کردیم حفظ کنیم .

یک مورد اخلاقی برای باقی ماندن و حمایت از افغانستان در برابر تهدید طالبان وجود دارد. این یک مورد بدون محدودیت نیست. دلیل نمی شود که هزاران زندگی آمریکایی از بین برود یا تریلیون دالر بیشتر خرج شود. اما هزاران آمریکایی در افغانستان کشته نمی شوند. این افغان ها هستند که جنگ می کنند و میمیرند. تلفات آمریکایی ها کاهش یافته است: 18 تن در‌سال 2019 و چهار تن در سال 2020 در جنگ کشته شدند.

دیگر در افغانستان نیروهای زیاد ما حضور ندارند. در حال حاضر نیروهای ما به 2500 تن رسیده است. گرچه ممکن این افت بیش از حد باشد. ما تنها نیستیم همه شرکای ناتو با ما در افغانستان می مانند و آنها در حال مشاوره هستند که ما باید تا زمانی که صلح واقعی متناسب با ارزشهای ما ، حاصل شود باهم باشیم. هزینه ها نیز پایین است. افغانستان اکنون حدود 2 درصد بودجه دفاعی ایالات متحده را بدست میاورد. این واقعا پول اندکی است ، اما اگر قضاوت کنیم ارزش پرداخت آن را دارد ، یعنی یک هزینه قابل تحمل است.

هدف از توافق ایالات متحده و طالبان صرفاً برکناری نیروهای ما نبود ، که برای آن نیازی به توافق باشد. این توافق در واقع برای شروع مذاکرات جدی میان طرف های درگیر افغانستان بود.

تاکنون ، طالبان از هرگونه مذاکره اساسی خود داری کرده و به خواسته های خود افزوده اند. ، روابط خود را با القاعده حفظ کرده و سرعت ترور روشنفکران را افزایش داده اند.

نظر به این که طالبان به تعهدات شان پابند نبودند ما تحت هیچ شرایطی طبق توافقنامه هیچ تعهدی برای ادامه خروج نداریم.

روند خروج باید تا زمان جدی شدن مذاکرات و رسیدن به صلح متوقف شود.

نگرانی های جدی در مورد سطح فساد و حکومت داری ضعیف در افغانستان وجود دارد.این نگرانی ها به طور قانونی آنچه را که ما باید قربانی و هزینه کنیم محدود می کند.

و بله ، اما اگر جوانان افغانستان مایلند با وجود خطر ادامه دهند – و به خاطرتصویری از زندگی و جامعه ای که ما نیز به آن اعتقاد داریم ، بمیرند – آیا ما نباید با ناتو و سایر شرکا به کمک خود ادامه دهیم؟ من معتقدم که باید ادامه دهیم .

رونالد ای. نویمان از سال 2005 تا 2007 سفیر ایالات متحده در افغانستان بود.