گذارنده : غوث جانباز

اعلامیه ی نهائی چهارمین نشست وزرای امور خارجه کشور های همسایه افغانستان‌
—————

– افغانستان باید دولت امن (صلح آمیز)، واحد، مستقل، عاری از تروریزم و مواد مخدر باشد؛

– طالبان باید یک ساختار و اداره فراگیر را که انعکاس دهنده ی منافع تمام عناصر جامعه افغانی باشد، ایجاد نمایند؛

– اوضاع با تروریزم پیچیده باقی مانده است، باید همکاری ها تحکیم یابند و یک جبهه ی واحد مبارزه با آن تدوین گردد؛

– داعش، القاعده، جنبش ترکستان شرقی، تحریک طالبان پاکستان، اردوی آزادیبخش بلچوستان، جندالله، جیش العدل، جماعت انصارالله، جنبش اسلامی ازبیکستان وغیره سازمان های تروریستی که در خاک افغانستان وضع الجیش دارند، تهدید جدی برای امنیت منطقه و جهان می باشند؛

– لازم است تا از برنامه های توسعه ای بدیل محصولات حاوی مواد مخدر، و همچنان از مبارزه به ضد تولید و تجارت مواد مخدر حمایت صورت گیرد؛

– جامعه بین المللی باید ارتباط خود را با افغانستان نگهدارد، و اقدامات بعدی را برای بهبودی زندگی مردم این کشور روی دست گیرد؛

– اشتراک کنندگان‌ نشست اظهار باورمندی نمودند که طالبان حقوق اساسی بشر، به شمول حقوق همه گروه های اتنیکی، زنان، اطفال را رعایت نموده، و امکانات مساوی و زمینه را برای اشتراک هر تبعه ای (شهروند) افغانستان در حیات اجتماعی-سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور فراهم خواهند ساخت؛

– اشتراک کنندگان خاطر نشان ساختند که هماهنگ ساختن مساعی منطقه ئی و بین المللی برای تأمین امنیت و ثبات منطقه ئی حایز اهمیت بوده و بالای نقش گردهمائی های منطقه ئی به شمول کنفرانس بین المللی تاشکند زیر عنوان ” افغانستان : امنیت و توسعه ی اقتصادی” و “فارمت مشورتی مسکو در باره افغانستان” تأکید ورزیدند؛

– اشتراک کنندگان نشست از بابت شکل گیری اوضاع بشری و بحران اقتصادی در افغانستان‌ ابراز نگرانی نموده، و اظهار آمادگی می نمایند تا در آینده نیز به ارایه کمک های بشری به افغان ها ادامه داده و از احیای اقتصادی افغانستان‌ پشتیبانی کنند؛

– سازمان ملل متحد نقش کلیدی را در بذل کمک های بشری به افغانستان بازی می نماید؛

– پروسه ارایه کمک های بشری نباید سیاسی گردد. تقسیم کمک های بشری و استفاده از آن باید برای بهبودی افغان های عادی صورت گیرد؛

– مساعدت به طالبان در زمینه ی احیای اقتصاد، شرایط مطلوب زندگی را برای مردم فراهم می سازد، و مهاجرت ها را کاهش می بخشد؛

– پروژه های زیربنائی کشور های همسایه اهمیت بنیادی برای توسعه اجتماعی- اقتصادی افغانستان و همگرائی (ادغام) فعال آن در اقتصاد جهانی، دارد؛

– ابتکارات ازبیکستان در رابطه به ایجاد “گروه بین المللی مذاکرات” تحت ریاست سازمان ملل متحد و ابتکار تاجکستان پیرامون ایجاد “کمربند امنیتی” دور افغانستان مورد توجه قرار گرفته، توقع می رود که در مورد هر دو ابتکار یادداشت های ساختاری همه جانبه ارایه گردد؛

– کشور های که مسوول به میان آمدن بحران در افغانستان‌ هستند، باید مکلفیت های خود را در قبال احیای اقتصادی و توسعه ی بعدی آن صادقانه انجام دهند؛

– عنقریب گروپ های کاری به ترتیب ذیل شروع به کار می نمایند :

– گروپ سیاسی- دیپلوماتیک
– گروپ اقتصادی
– گروپ امنیت و ثبات